Η καταγγελία εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ από τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου, αποτελεί ασφαλώς τη «Μητέρα των μαχών» που διεξάγεται στο εσωτερικό της πολιτικής τάξης των ΗΠΑ, έχει όμως διεθνείς επιπτώσεις.
Τα δεδομένα λένε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, η υπόθεση να οδηγήσει στην καθαίρεση του Τραμπ. Και μόνο το ότι απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων στη δική που αναμένεται να γίνει, κάνει το σενάριο της καθαίρεσης να αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας.
Ωστόσο, η διαδικασία και κυρίως ο χρόνος που επελέγη, δεν είναι χωρίς πολιτικό σκεπτικό. Σκοπός των Δημοκρατικών ΔΕΝ είναι να καθαιρέσουν τον Τραμπ, αλλά να του δημιουργήσουν μια μείζονα δυσκολία κατά την ευαίσθητη διάρκεια του τελευταίου ενάμιση χρόνου της πρώτης θητείας του, όταν οι πολίτες αποκρυσταλλώνουν μια γνώμη που αργότερα θα την κάνουν ψήφο, πολιτική επιλογή.
Ο πραγματικός στόχος των Δημοκρατικών είναι η ματαίωση της επανεκλογής Τραμπ. Δηλαδή από τη μια μεριά η εκλογή του Δημοκρατικού υποψηφίου (πιθανότατα του Τζο Μπάιντεν) κι από την άλλη η ακύρωση της πολιτικής Τραμπ. Το παγκόσμιο ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στην οικονομική πολιτική του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ, που έχει συνέπειες σε όλη την υδρόγειο.
Οι επιχειρηματίες των ΗΠΑ είναι αυτοί που περισσότερο ανησυχούν για ενδεχόμενη επίτευξη των πολιτικών επιδιώξεων των Δημοκρατικών. Η οικονομική πολιτική Τραμπ έχει ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό τις οικονομικές μονάδες εντός των ΗΠΑ. Στις περιπτώσεις των Ρίτσαρντ Νίξον και Μπιλ Κλίντον που επίσης παρεπέμφθησαν, η αβεβαιότητα στις αγορές διάρκεσε λίγο. Στην περίπτωση Τραμπ, μένει αυτό να διαπιστωθεί.
Όταν κέρδισε ο Τραμπ τις εκλογές στις ΗΠΑ, η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου είχε πολύ συγκεκριμένα προβλήματα: Πρώτον, είχαν τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, δηλαδή 35%, πολύ πιο πάνω από τους αντίστοιχους της Βρετανίας (20%), της Γερμανίας (16%), του Καναδά (15%) της Ιρλανδίας (13%) κλπ. Αυτό, όπως γνωρίζουμε κι από τα καθ΄ ημάς, δυσχέραινε σε σημαντικό βαθμό τις επενδύσεις, γι αυτό ο σημερινός πρόεδρος είχε υποσχεθεί να μειώσει τη φορολογία στο 15%.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι προ Τραμπ ΗΠΑ είχαν επιβάλει κι ένα πρόσθετο φόρο 35% για επαναπατριζόμενα κέρδη από το εξωτερικό. Αυτό έκανε τις αμερικανικών συμφερόντων εταιρείες να αναπτύσσουν τις μονάδες παραγωγής τους στο εξωτερικό, κι εκεί να κρατούν τα κέρδη τους, αντί να τα πηγαίνουν στις ΗΠΑ. Η εκτίμηση για το ποσό που κυκλοφορούσε έξω από τη χώρα ήταν της τάξεως των 2,3 τρισ. δολαρίων.
Όλη αυτή η κατάσταση οδηγούσε και σε μια περίεργη συμπεριφορά των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών. Η Apple, για παράδειγμα, δανειζόταν κεφάλαια στις ΗΠΑ, παρά το ότι είχε αποθεματικά ύψους 200 δισ. δολαρίων στο εξωτερικό! Η Qualcomm έσπευσε να εξαγοράσει μαι ολλανδική εταιρεία μόνο και μόνον για να μην πληρώνει δισεκατομμύρια σε φόρους στο αμερικανικό δημόσιο.
Ο Τραμπ μείωσε αμέσως το ποσό του φόρου από το 35% στο 10%, ενώ έκανε και νομοθετικές παρεμβάσεις στους φορολογικούς συντελεστές. Αυτό συσπείρωσε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (το οποίο τον αμφισβητούσε προ της εκλογής του) αλλά και χιλιάδες Αμερικανούς που δεν ανήκουν σε κανένα από τα δυο κόμματα και συνιστούν αυτό που λέμε “κυμαινόμενη ψήφο”.
Στην πορεία, ο Τραμπ έκανε πολύ πιο ικανοποιημένους τους Αμερικανούς, αλλά δυσαρέστησε σχεδόν όλο τον υπόλοιπο κόσμο, μαζί και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον αποσύρθηκε από τη Συμφωνία του Ειρηνικού, αντικατέστησε τη NAFTA με μια άλλη συμφωνία ΗΠΑ- Καναδά στα μέτρα της πολιτικής Τραμπ, κι ακολούθησε έναντι της Κίνας την πολιτική που εγκαινίασε πριν από περίπου 40 χρόνια ο Ρόναλντ Ρέιγκαν εναντίον της Ιαπωνίας με την επιβολή δασμών, που τώρα εξελίχθηκε σε εμπορικό πόλεμο. Οι Ρεπουμπλικάνοι των ΗΠΑ θυμούνται τον Ρέιγκαν. Οι Δημοκρατικοί δεν είχαν απάντηση ως τώρα -ίσως γιατί ο Μπάιντεν άργησε να δώσει τη συγκατάνευσή του για την υποψηφιότητά του).
Και τώρα, μπαίνουν τα μεγάλα μέσα στο δρόμο του Τραμπ για δεύτερη θητεία. Σχεδόν όλος ο κόσμος θέλει να δει την πολιτική της τελευταίας 3ετίας να αναστρέφεται. Αλλά δεν ψηφίζει στις εκλογές του 2020 “όλος ο κόσμος”. Ψηφίζουν οι Αμερικανοί, και σε εκείνο το “γήπεδο” θα κριθεί και η πολιτική Τραμπ” και η επιχείρηση παραπομπής του από τους αντιπάλους του.
Όσοι είδαν τους φόρους τους να μειώνονται, όσοι είδαν την ανεργία να πέφτει, όσοι ωφελήθηκαν με την επιστροφή κεφαλαίων στις ΗΠΑ, όσοι πλήττονταν από το εμπορικό έλλειμμα της μεγάλης αυτής χώρας επί πολλά χρόνια, δικαίως έχουν χάσει τον ύπνο τους μήπως και αναστραφεί η πολιτική Τραμπ μετά τις επόμενες εκλογές.