Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ δεν είχε απασχολήσει ποτέ κατά το παρελθόν. Άλλωστε το πλεονέκτημα που έχουν οι ΗΠΑ ως εκδότες δολαρίων, του παγκόσμιου νομίσματος , αλλά και ως εκδότες αμερικανικών ομολόγων, δηλαδή του παγκόσμιου μέσου αποταμίευσης, επιτρέπει στις ΗΠΑ να χρηματοδοτούν τον προϋπολογισμό τους χωρίς τους περιορισμούς των υπολοίπων κρατών.
Ωστόσο η εξέλιξη του χρεόυς τα τελευταία χρόνια έχει κάνει αρκετούς να ανησυχούν.
Το αμερικανικό χρέος άρχισε να αυξάνεται από τότε που η νομισματική πολιτική άφησε πίσω της τον κανόνα του χρυσού.
Μέχρι τη δεκαετία του ’80 χρέος παρέμενε κάτω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Ως το τέλος της δεκαετίας πλησιάζε τα τρία.
Το 2000 ήταν λίγο πάνω από πεντέμισι τρισ.
Σήμερα έχει ξεπεράσει το όριο των 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όταν στην αρχή της κρίσης του 2008 ήταν κάτω από 10 τρισ.
Η «καμπύλη» του αμερικανικού χρέους κινείται πλέον με παραβολικούς ρυθμούς.
Το μέγεθος και η θέση της αμερικανικής οικονομίας στο παγκόσμιο σύστημα δεν δημιουργούν ανησυχία σε αυτή τη φάση. Όμως το χρέος της αμερικανικής κυβέρνησης δε θα σταματήσει να αυξάνεται ούτε θα αυξάνεται με μειούμενους ρυθμούς όπως παρατηρούμε στις καμπύλες εξάπλωσης του κορωνοϊού σε διάφορες χώρες μετά την κορύφωση.
Το ερώτημα λοιπόν είναι σε ποιά χρονιά ή σε ποιά γενιά θα σκάσει η βόμβα του αμερικανικού χρέους. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συντρέχουν και ισχυροί γεωπολιτκοί παράγοντες για κάτι τέτοιο.
