Συνέχεια στην στρατηγική της αναθεώρησης της παγκόσμιας τάξης δίνει η Μόσχα, καθώς μετά την εισβολή στην Ουκρανία, έχει αναγάγει σε όχημα πολιτικής και οικονομικής πίεσης τις εξαγωγές του ρωσικού φυσικού αερίου προς την ΕΕ. Έχοντας προηγουμένως εργαλειοποιήσει τη διαδικασία αποπληρωμής των εξαγωγών φυσικού αερίου, θέτοντας «τελεσίγραφο» για την αποπληρωμή σε ρούβλια, ο Ρώσος Πρόεδρος ανοιγοκλείνει τώρα κατά το δοκούν τις στρόφιγγες και δη στις ηγέτιδες χώρες της ΕΕ, στέλνοντας την ίδια ώρα αντικρουόμενα μηνύματα περί αποκλιμάκωσης του μετώπου της Ουκρανίας, ώστε να κερδίσει χρόνο και έδαφος στη διεθνή του εικόνα.
Στη δίδυμη κρίση που προκάλεσε η έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Μόσχας στην Ουκρανία, δηλαδή την ενεργειακή και την επισιτιστική κρίση, τα δεδομένα μεταβάλλονται εξαιρετικά γρήγορα, καθώς οι εξαγόμενες ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου κάλυπταν πάγιες ανάγκες των ευρωπαϊκών κυρίως οικονομιών, οι οποίες αδυνατούν να προσαρμοστούν άμεσα στις νέες συνθήκες, τη στιγμή που ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός, δηλαδή η Gazprom, λειτουργεί σε παράλληλη τροχιά με το αναθεωρητικό σχέδιο του Κρεμλίνου.
Κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τη στιγμή που ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, ο Γερμανός Καγκελάριος, Όλαφ Σολτς και ο Ιταλός Πρωθυπουργός, Μάριο Ντράγκι περιόδευαν στη βαλλόμενη Ουκρανία, η Ρωσία «κούρευε» τις ποσότητες φυσικού αερίου προς τις χώρες τους, μετατρέποντας μια τυπική οικονομική συναλλαγή σε εργαλείο «πολέμου».
Ο νέος ενεργειακός χάρτης
Ήδη, από τον ευρωπαϊκό χάρτη έχουν αφαιρεθεί οι εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου προς την Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Φιλανδία, ενώ «κούρεμα» στις ποσότητες που διατίθενται από πλευράς της Gazprom παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία και τη Σλοβακία.
Μηδενικές είναι οι εξαγωγές και προς τη Γαλλία, τη στιγμή που ολοένα και ηχηρότερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποκαλύπτουν τον ωμό εκβιασμό του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε μια περίοδο ενεργειακής μετάβασης για την Ευρώπη προς τις ΑΠΕ και με την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία να απαιτεί ένα μίνιμουμ χρόνου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Σε αυτή τη συνθήκη, με δυσκολία εκτελείται ο ευρωπαϊκός σχεδιασμός για την αποθήκευση αερίου ενόψει του επόμενου χειμώνα, ενώ τα κράτη -μέλη με υψηλό ποσοστό εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο, σχεδόν «στραγγαλίζονται» σε επίπεδο βιομηχανίας.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr