Ο Ερντογάν «τινάζει την μπάνκα»: Άλμα-σοκ 34% στο κρατικό χρέος από πέρυσι

Το ακαθάριστο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης της Τουρκίας ανήλθε σε 1,6 τρισεκατομμύρια τουρκικές λίρες (περίπου 234 δισεκατομμύρια δολάρια) στα τέλη Μαΐου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που ανακοινωσε η τουρκική κυβέρνηση.

Το ποσοστό ήταν 33,7% υψηλότερο από τον ίδιο μήνα πέρυσι, ανακοίνωσε το Υπουργείο Οικονομικών και Οικονομικών.

Το μεικτό χρέος περιλαμβάνει το ανεξόφλητο χρέος των ιδρυμάτων του δημόσιου τομέα, της Κεντρικής Τράπεζας, των ιδιωτικών εταιρειών και των νοικοκυριών.

Περισσότερο από το μισό χρέος ή 825,2 δισεκατομμύρια λίρες Τουρκίας (121 δισεκατομμύρια δολάρια) είναι σε ξένο νόμισμα, ανέφερε το υπουργείο.

Αυτό είναι και το πλέον επικίνδυνο κομμάτι του χρέους καθώς τα συναλλαγματικά αποθέματα του τουρκικού κράτους έχουν υποχωρήσει κάτω του μηδενός, ενώ τα κατασταλτικά μέτρα που έχει πάρει ο Ερντογάν για να προστατέψει το νόμισμά του από την κατάρρευση έχει ουσιαστικά κάνει την τουρκική λίρα μη εμπορεύσιμη διεθνώς εμποδίζοντας την εισροή συναλλάγματος στην τουρκική οικονομία.

Αυτό σημαίνει ότι οι επίσημε πηγές διεθνούς συναλλάγματος έχουν στερέψει και ο Ερντογάν βασίζεται σε διμερείς συμφωνίες με προσωπικούς του συμμάχους – όπως αυτή με τον Εμίρη του Κατάρ – για να εξασφαλίζει πρόσβαση σε σκληρό νόμισμα.

Ωστόσο καθώς το χρέος της τουρκικής κυβέρνησης σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας παραμένει σχετικά χαμηλά, η όρεξη για κρατικό δανεισμό του τουρκικού κράτους ενισχύεται:

Ο ιδιωτικός τομέας δυσκολεύεται να έχει πρόσβαση σε δανεικά – και δή δολάρια που χρειάζεται για την αποπληρωμή των παλαιότερων χρεών του – έτσι το σχέδιο του Ερντογάν είναι να φορτώσει το κράτος με δημόσιο δανεισμό και εν συνεχεία να ενισχύσει με κρατικό χρήμα έναντι ποσοστών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας ως όχημα το τουρκικό Υπερταμείο που ελέγχεται απευθείας από τον Ερντογάν.

Η φούσκα δανεισμού στην Τουρκία μπαίνει σε ώριμη φάση, καθώς όλοι οι παίκτες ιδιώτες και κράτος εξερευνούν τα όρια του δανεισμού τους διαμορφώνοντας τις συνθήκες για ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση αν ο μηχανισμός βραχυκυκλώσει ενώπιον της οικονομικής πραγματικότητας.