He did it again. Πάλι τα κατάφερε ο Ντένις Σρέντερ, ο «Dennis the Menace», όπως τον αποκαλούσε η FIBA στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ. Δικαίως, διότι τον Σεπτέμβριο ο δαιμόνιος πλέι-μέικερ οδήγησε την Εθνική Γερμανίας στο χάλκινο μετάλλιο απέναντι σε κατά τεκμήριο ανώτερους αντιπάλους, όπως η Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι ανταλλαγές «γαλλικών» ανάμεσα στον παρορμητικό Σρέντερ και την εξέδρα σε εκείνον τον απίστευτο προημιτελικό του Βερολίνου, όπου η Νατσιονάλμανσαφτ κέρδισε την Ελλάδα με 107-96, με 26 πόντους του Σρέντερ.

Λίγους μήνες αργότερα, ο Σρέντερ φαίνεται να κερδίζει ένα ακόμη μεγάλο στοίχημα με την καθιέρωσή του στους Λος Άντζελες Λέικερς, την πιο ένδοξη ομάδα του ΝΒΑ (μαζί με τους Μπόστον Σέλτικς).

Καλός, αλλά… απρόβλεπτος

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με καταγωγή από τη Δυτική Αφρική κατά το ήμισυ, ο Ντένις Σρέντερ γεννήθηκε στο ταπεινό Μπραουνσβάϊγκ, στα παιδικά του χρόνια είχε τρέλα με το σκέιτμπορντ, αλλά γρήγορα ανακάλυψε το μπάσκετ. Λένε ότι την καριέρα του «απογείωσε» ένας Έλληνας, ο Κώστας Φλεβαράκης, ο οποίος στη σεζόν 2012-13 βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία των «Λιονταριών». Εμπιστεύθηκε τον Σρέντερ κι εκείνος του ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη, κλείνοντας τη σεζόν με μέσο όρο 12 πόντους, παρά τον περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, για να αναδειχθεί τελικά «καλύτερος νεαρός Γερμανός» στην Μπούντεσλιγκα.

Ιδανική εξέλιξη σε εποχές που το γερμανικό μπάσκετ αναζητούσε τον διάδοχο του περίφημου Ντιρκ Νοβίτσκι, ο οποίος μεγαλούργησε στο ΝΒΑ με τη φανέλα των Ντάλας Μάβερικς. Μόνο που ο Σρέντερ είναι άλλη περίπτωση. Δεν είναι allround παίκτης όπως ο Νοβίτσκι, δεν έχει την παροιμιώδη πειθαρχία του Νοβίτσκι. Όλο και κάποιο σχόλιο θα κάνει για συμπαίκτες και προπονητές, όλο και κάποια ένταση θα βγάλει στα αποδυτήρια, όλο και κάποιους θα ενοχλήσει με τα διαμαντένια σκουλαρίκια και την «Λαμποργκίνι» των 700 ίππων που οδηγεί στα 25 του, γιατί απλά μπορεί.

Ο ίδιος δίνει τη δική του εξήγηση: «Είμαι ο πρώτος που έρχεται στο γήπεδο και ο τελευταίος που φεύγει. Και από τους άλλους δεν ζητάω τίποτα περισσότερα από αυτά που απαιτώ κι εγώ από τον εαυτό μου» δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό Sports Illustrated.

It’s showtime!

Μάλλον ο Σρέντερ ταιριάζει καλύτερα στον φανταχτερό κόσμο του ΝΒΑ, παρά στο φιλήσυχο Μπραουνσβάϊγκ. Κάποια στιγμή αποφασίζει να κάνει το άλμα για να αγωνιστεί με τους Atlanta Hawks και τους Oklahoma City Thunder. Αλλά το 2019 η Νατσιονάλμανσαφτ πηγαίνει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας με κρυφές ελπίδες για μετάλλιο, για να χάσει με κάτω τα χέρια από τη …Δομινικανή Δημοκρατία. Η απόδοση του Σρέντερ δεν αρκεί, πολλοί λένε ότι πρέπει να αναζητηθεί άλλος «διάδοχος» του Νοβίτσκι, πιο ταλαντούχος και λιγότερο φωνακλάς. Ωστόσο ο Σρέντερ ανεβαίνει κατηγορία στο ΝΒΑ και υπογράφει στους Λος Άντζελες Λέικερς. Ο εμβληματικός Μάτζικ Τζόνσον λέει ότι δεν του γεμίζει το μάτι, αλλά ο Σρέντερ ολοκληρώνει μία αξιοπρεπή σεζόν.

Και μετά γίνεται το αδιανόητο: Σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, το 2021 οι Λέικερς του προτείνουν νέο συμβόλαιο τεσσάρων ετών με συνολική αμοιβή 84 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ο Σρέντερ δεν υπογράφει. Προφανώς νομίζει ότι θα βρει πιο πλουσιοπάροχο συμβόλαιο. Μεγαλομανία; Αμέλεια; Πάντως το καλύτερο συμβόλαιο δεν ήρθε ποτέ. Και στο Ευρωμπάσκετ του 2022 δίπλα στο όνομα του Ντένις Σρέντερ αναγράφεται απλώς «χωρίς ομάδα».

Διαβάστε τη συνέχεια στην DW