Την εμπειρία της ως εργαζόμενη για πέντε χρόνια στο κατάστημα της Louis Vuitton στην Topanga της Καλιφόρνια μοιράστηκε στο Business Insider η Shelley Alvarado.
«Όλοι οι υπάλληλοι είχαν εκπαιδευτεί να εντοπίζουν τα σημάδια που δείχνουν ότι μια τσάντα Louis Vuitton είναι ψεύτικη. Οι πελάτες προέρχονταν από όλα τα κοινωνικά στρώματα και οι φίλοι είχαν ανάμεικτες αντιδράσεις για το μέρος όπου εργαζόταν. Ήθελα να κάνω καριέρα στη μόδα και το λιανικό εμπόριο πολυτελείας φαινόταν ότι θα ήταν μια σπουδαία εμπειρία», λέει η Alvarado και συνεχίζει εξιστορώντας ιστορίες καθημερινής «τρέλας» στο κατάστημα της Topanga…
Κατά τη διάρκεια του κολεγίου, εργάστηκα σε δύο γνωστά πολυτελή καταστήματα λιανικής πώλησης. Μια μέρα, ένας φίλος και ενώ βρισκόμασταν στο Topanga Mall στην Topanga της Καλιφόρνια παρατήρησα ότι την άνοιξη επρόκειτο να ανοίξει ένα κατάστημα Louis Vuitton.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Είχα έναν γνωστό που μπόρεσε να με βοηθήσει να με πάρουν για συνέντευξη. Πήρα τη δουλειά και κατέληξα να εργάζομαι εκεί από το 2009 έως το 2014.
Αγάπησα το brand και στη συνέχεια απέκτησα κι εγώ κάποια προϊόντα LV, από τσάντες μέχρι σορτς και μαγιό.
Όσο ήμουν στη Louis Vuitton, έμαθα πολλά για την εξυπηρέτηση πελατών. Έμαθα επίσης για τη διαδικασία δημιουργίας πολυτελών προϊόντων και πώς να ξεχωρίσεις μια απομίμηση.
Όταν προσλήφθηκα, παρακολούθησα ένα εβδομαδιαίο εκπαιδευτικό πρόγραμμα όπου έμαθα για την ιστορία της εταιρείας, την τρέχουσα σειρά προϊόντων και τη διαδικασία δημιουργίας του προϊόντος.
Ξεκίνησα ως συνεργάτης πωλήσεων μερικής απασχόλησης και έφτασα να γίνω υπεύθυνη καταστήματος. Οι αρμοδιότητές μου ήταν το άνοιγμα και το κλείσιμο του καταστήματος, ο έλεγχος των πωλήσεων, ο καθορισμός ημερήσιων στόχων πωλήσεων και η εξυπηρέτηση τυχόν αναγκών των πελατών, εφόσον ζητούνταν.
Προκάλεσα τον εαυτό μου να μάθω ό,τι μπορούσα για το προϊόν, τις λειτουργίες και την εξυπηρέτηση μετά την πώληση ή τις επισκευές. Έμαθα ακόμη και πώς να σφραγίζω τα μικρά δερμάτινα είδη και να κάνω μικροεπισκευές στο κατάστημα.
Μια χρονιά, για υψηλές επιδόσεις στις πωλήσεις, με προσκάλεσαν σε ποτά στην οροφή του καταστήματος Rodeo Drive και στη συνέχεια σε δείπνο στο Mastro’s. Μου έδωσαν επίσης ένα ειδικό δώρο – μια θήκη διαβατηρίου με τα αρχικά μου σφραγισμένα με σφραγίδα στο εσωτερικό της.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δούλεψα με όλα τα είδη πελατών
Δούλεψα με ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, οπότε δεν υπάρχει ένας τρόπος να τους περιγράψω όλους.
Οι άνθρωποι αγοράζουν αγαθά πολυτελείας για πολλούς λόγους. Σε κάποιους αρέσουν πραγματικά τα προϊόντα που θα διαρκέσουν μια ζωή, άλλοι παίρνουν χαρά από την κατοχή ενός πράγματος που φαίνεται αποκλειστικό και απρόσιτο για τους άλλους και σε κάποιους απλά αρέσει να επενδύουν σε πολυτελή αγαθά με το εισόδημα για το οποίο δούλεψαν σκληρά.
Όταν δούλευα εκεί, μπορούσες να αγοράσεις μια τσάντα από 600 δολάρια (μια Speedy) μέχρι 24.000 δολάρια (οι πιο εξωτικές τσάντες από κροκόδειλο ή στρουθοκάμηλο). Περίπου την εποχή που έφυγα, οι τιμές είχαν αυξηθεί και οι πιο φθηνές τσάντες κόστιζαν περίπου 1.200 δολάρια.
Μια φορά, ένας DJ ήρθε και έψαχνε για αποσκευές και αγόρασε μερικές τσάντες Pégase, οι οποίες κόστιζαν πάνω από 3.000 δολάρια η καθεμία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ανέφερε ότι ήταν άστεγος πριν απογειωθεί η καριέρα του και ότι δεν είχε ονειρευτεί ποτέ ότι μια μέρα θα αγόραζε τόσο εξωφρενικά ακριβά αντικείμενα.
Ένας διευθυντής του καταστήματος στο Rodeo Drive μοιράστηκε μαζί μου μια άλλη ιστορία. Ένα βράδυ, καθώς το κατάστημα ήταν έτοιμο να κλείσει, δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα με ένα ειδικό αίτημα και τους είπαν ότι θα σταματούσε μια πριγκίπισσα. Το προσωπικό πέρασε για να στήσει τραπέζια με φαγητό και ποτά. Η πριγκίπισσα προφανώς ψώνιζε μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, δοκιμάζοντας είδη και επιλέγοντας τα προϊόντα που ήθελε. Μου είπαν ότι το συνολικό ποσό που άφησε στα ταμεία του καταστήματος ήταν εκατομμύρια…
Οι πελάτες προσπάθησαν να επιστρέψουν ψεύτικα αντικείμενα πολλές φορές
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η εταιρεία εστίασε τις προσπάθειές της στην εκπαίδευση των υπαλλήλων ώστε να κατανοήσουν την ποιότητα και τη δεξιοτεχνία του προϊόντος LV, ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα αληθινά από τα ψεύτικα εμπορεύματα.
Αν κάποιος ερχόταν και μας ζητούσε να πιστοποιήσουμε την αυθεντικότητα ενός προϊόντος, ήμασταν εκπαιδευμένοι να του λέμε ότι το προϊόν του ήταν είτε «προϊόν Louis Vuitton» είτε «μη προϊόν Louis Vuitton». Μας συμβούλευαν να μην λέμε «αληθινό» ή «ψεύτικο» για να αποφύγουμε πιθανές συγκρούσεις αν ένας πελάτης εκνευριζόταν.
Αν ένας πωλητής δεν ήταν σίγουρος, ρωτούσε έναν διευθυντή, αλλά εγώ ήξερα πάντα γιατί αφιέρωνα χρόνο για να εξοικειωθώ με το προϊόν και τα υλικά.
Μια φορά, μια γυναίκα ήρθε και ζήτησε να της αλλάξω το προϊόν. Έβγαλε δύο τσάντες και παρατήρησα ότι η μία ήταν απαίσιας ποιότητας. Μόλις κοίταξα τις τσάντες, κατάλαβα ότι δεν ήταν αληθινές και έπρεπε να της ανακοινώσω τα άσχημα νέα. Τις πήρε και έφυγε.
Μια άλλη φορά, μια νεαρή κοπέλα ήρθε με μια φίλη της για να επιστρέψει ή να ανταλλάξει μια τσάντα και σίγουρα δεν ήταν προϊόν LV. Η τότε διευθύντριά μου μπορούσε να το εντοπίσει από την άλλη άκρη του δωματίου και κούνησε το κεφάλι της όταν της έδειξα την τσάντα.
Χρειάστηκε να πω ευγενικά στη νεαρή κοπέλα ότι δεν ήταν προϊόν Louis Vuitton, και αμέσως κάλεσε τον πατέρα της στο τηλέφωνο για να του πει ότι ήταν σε ένα κατάστημα Louis Vuitton και της είπαν ότι ήταν “ψεύτικο”. Στη συνέχεια, αυτή και η φίλη της απλά έφυγαν.
Ένιωθα ότι μπορούσα να εντοπίσω μια απομίμηση οπουδήποτε
Εντόπισα τα ψεύτικα προϊόντα παντού – όταν ήμουν σε δείπνο, σε διακοπές, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα και σε ριάλιτι ή σε ταινίες.
Μια λεπτομέρεια που το προδίδει αμέσως είναι το χρώμα του προϊόντος. Υπάρχει ένας πλούτος χρώματος στο πραγματικό προϊόν που δεν είναι εμφανής με την πρώτη ματιά, αλλά μόλις συγκρίνεις τα υλικά μπορείς να καταλάβεις απόλυτα τη διαφορά.
Όταν έχετε το προϊόν στο χέρι σας και το βλέπετε καθημερινά, μπορείτε να εντοπίσετε ορισμένες λεπτομέρειες. Αν νιώσετε τα υλικά, θα αναγνωρίσετε τι αισθάνεστε σαν πολυτέλεια και τι αισθάνεστε τραχύ και φτηνό.
Κάθε προϊόν είναι χειροποίητο και η ραφή πρέπει να είναι πολύ ακριβής
Τα ψεύτικα προϊόντα έχουν ραφές που μοιάζουν σαν κάποιος να βιαζόταν να τις κάνει, οπότε είναι εύκολο να εντοπίσετε τη διαφορά. Τα προϊόντα από καμβά με επίστρωση μονογράμματος έχουν μια ξεχωριστή αίσθηση – είναι λίγο εύκαμπτα όταν είναι καινούργια, ενώ με την πάροδο του χρόνου τείνουν να σκληραίνουν και συχνά ραγίζουν.
Το φυσικό δέρμα που συμπληρώνει τις τσάντες με μονόγραμμα υποτίθεται ότι μαυρίζει με την πάροδο του χρόνου – συμβολίζοντας ένα ταξίδι που έχετε κάνει – και το κόκκινο χρώμα κατά μήκος των άκρων της λαβής της τσάντας υποτίθεται ότι σκουραίνει ελαφρώς. Φαίνεται καφετί, αλλά στην πραγματικότητα είναι το χρώμα στο οποίο υποτίθεται ότι θα μετατραπεί μετά τη χρήση της τσάντας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Έλαβα ανάμεικτες αντιδράσεις για τη δουλειά μου
Όταν έλεγα σε φίλους και συγγενείς ότι εργάζομαι στην LV, μερικοί μου ζητούσαν αστειευόμενοι να μοιραστώ την έκπτωσή μου και να τους βοηθήσω να αγοράσουν το προϊόν, αλλά αυτό δεν συνέβαινε ποτέ.
Κάποιοι μπερδεύονταν και με ρωτούσαν με άγνοια γιατί δεν χρησιμοποιούσα το πτυχίο μου. Άλλοι έλεγαν ότι φαινόταν σαν ένα «λαμπερό» μέρος για να δουλέψει κανείς.
Από τότε που δούλεψα στην LV, οι απομιμήσεις έχουν βελτιωθεί, αλλά πιστεύω ότι πάντα υπάρχουν λεπτομέρειες που δεν συγκρίνονται με το πραγματικό προϊόν.
Μετά από πέντε χρόνια, έφυγα επειδή ήθελα να ακολουθήσω μια καριέρα στις δημόσιες σχέσεις και πήρα μια θέση σε ένα νεοσύστατο πρακτορείο δημοσίων σχέσεων τεχνολογίας.
Διαβάστε ακόμα
Εθνική Τράπεζα: Τα χρονικά «παράθυρα» για την πώληση του 18% από το ΤΧΣ
JP Morgan: «Ταύρος» για τις ελληνικές τράπεζες – Παραμένει αγοραστής, οι νέες αυξημένες τιμές στόχοι
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ