«Who’s Running America»; Σύμφωνα με τον Τόμας Ντάυ, συγγραφέα του βιβλίου «Ποιος κυβερνά την Αμερική;», πάνω από τα μισά αφεντικά των μεγάλων εταιρειών και περίπου το 40% των κυβερνητικών αξιωματούχων στις ΗΠΑ σπούδασαν σε ένα από τα Ivy League πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ανάμεσά τους το Harvard και το Yale. Η ιστορία δεν λέει πόσοι εισήχθησαν χάρη στο επώνυμό τους… Τα δύο πανεπιστήμια αποτελούν τη σταθερή επιλογή των γόνων πλούσιων οικογενειών -στις ΗΠΑ αλλά και ανά τον κόσμο. Το πτυχίο τους είναι εγγύηση μιας λαμπρής σταδιοδρομίας. Όμως η διαφάνεια εδώ όπως και στα άλλα πανεπιστήμια που ανήκουν στον αφρό της εκπαιδευτικής κοινότητας αποτελούσε επί χρόνια ένα καυτό θέμα συζήτησης. Ποια είναι η διαδικασία εισαγωγής των φοιτητών; Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις από την επιτροπή εγγραφών του Πανεπιστημίου του Harvard που συνεδριάζει στην οδό Brattle Street ή στο Yale;
Την Πέμπτη κατατέθηκε αγωγή κατά του Πανεπιστημίου Yale όχι από ιδιώτες αλλά από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης! Το φημισμένο πανεπιστήμιο κατηγορείται για φυλετικές διακρίσεις. Το υπουργείο Δικαιοσύνης ισχυρίζεται ότι οι Ασιάτες-Αμερικανοί και οι λευκοί υποψήφιοι ήταν συνήθως μόνο το ένα όγδοο των υποψηφίων που πιθανόν να κερδίσουν την είσοδο στο Yale. Στην αγωγή που κατατέθηκε στο ομοσπονδιακό δικαστήριο στο New Haven του Κονέκτικατ, όπου εδρεύει το Yale, το Υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε ότι οι πρακτικές του Yale παραβιάζουν τη νομοθεσία περί Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1964. Το Yale πρέπει να συμμορφώνεται με αυτόν τον νόμο για να λαμβάνει ομοσπονδιακή χρηματοδότηση η οποία ξεπερνά τα 630 εκατομμύρια δολάρια ετησίως .
Οι υποψήφιοι πρέπει να «κρίνται με βάση τον χαρακτήρα, τα ταλέντα και τα επιτεύγματά τους και όχι από το χρώμα του δέρματός τους», δήλωσε ο Ερικ Ντάιμπαντ βοηθός γενικός εισαγγελέας. «Το να κάνουμε κάτι διαφορετικό είναι να επιτρέψουμε στα θεσμικά μας όργανα να καλλιεργούν στερεότυπα και διαχωρισμούς». Η αγωγή κατατέθηκε μετά από διετή έρευνα για τις πρακτικές του Yale.
Το πανεπιστημιακό ίδρυμα αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «δεν κάνει διακρίσεις εναντίον των αιτούντων οποιασδήποτε φυλής ή εθνικότητας» και δεν θα αλλάξει την πολιτική του λόγω της «αβάσιμης» αγωγής.
«Ανυπομονούμε να υπερασπιστούμε αυτές τις πολιτικές στο δικαστήριο» αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση. Στο Yale φοιτούν 6.057 προπτυχιακοί και συνήθως δέχεται μόλις το 6% των υποψηφίων για εισαγωγή. Και το Harvard αναμένει απόφαση από το ομοσπονδιακό εφετείο στη Βοστώνη σχετικά με τις πρακτικές που ακολούθησε.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Admissions
Το γαϊτανάκι των αγωγών ξεκίνησε το 2018. Το Harvard βρέθηκε αντιμέτωπο το 2018 με τους δικηγόρους αμερικανών φοιτητών ασιατικής καταγωγής σε μια υπόθεση που χρονολογείται από το 2014 όταν οι τελευταίοι κατέθεσαν αγωγή κατηγορώντας το διεθνούς φήμης πανεπιστήμιο για φυλετικές διακρίσεις.
Επί δεκαετίες φοιτητικές ενώσεις αλλά και δημοσιογράφοι προσπαθούν να ξεκλειδώσουν τις πόρτες του ιδρύματος και να αποκαλύψουν τα μυστικά της επιλογής των φοιτητών. Ομως το Harvard όπως και το Yale και άλλα πανεπιστήμια που ανήκουν στην λεγόμενη κατηγορία των Iby League με πρόσχημα το απόρρητο, που είναι κατά τα άλλα σεβαστό, κρατούν μυστική την διαδικασία. Η πρώτη υπόθεση σχετικά με τις διαδικασίες εισαγωγής στο Harvard ήρθε στις δικαστικές αίθουσε την δεκαετία του 90. Εκλεισε όμως πολύ γρήγορα και χωρίς αποτέλεσμα μετά από συμφωνίες που έγιναν με το τότε υπουργείο Παιδείας. Η δεύτερη υπόθεση, η οποία εκδικάστηκε το 2018 αφορά στις καταγγελίες για φυλετικές διακρίσεις στις εισαγωγές των φοιτητών. Η οργάνωση Students for fair admissions (SFFA/Φοιτητές για δίκαιη εισαγωγή), η οποία στηρίζεται από το Πρόγραμμα Δίκαιης Εκπροσώπησης (PFR), κατηγορεί το Harvard πως κάνει διακρίσεις σε βάρος φοιτητών ασιατικής καταγωγής υπέρ υποψηφίων λευκών, μαύρων και ισπανόφωνων με λιγότερα προσόντα.
Η αναπαραγωγή των ελίτ
Στο Harvard πάνω από τους μισούς σπουδαστές του ανήκουν στο 10% των πιο εύπορων οικογενειών της χώρας. Όσοι προέρχονται από το 1% των πλουσιότερων οικογενειών είναι περίπου ισάριθμοι με τους συμφοιτητές τους που προέρχονται από το 60% των οικογενειών με μικρότερα εισοδήματα.
Το δικαίωμα διαδοχής στα πανεπιστήμια, παγιωμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι «πρακτικά άγνωστο οπουδήποτε αλλού», παρατηρεί ο δημοσιογράφος Ντάνιελ Γκόλντεν, ο οποίος το θεωρεί «σχεδόν αποκλειστικά αμερικανικό». Μελέτη που πραγματοποίησαν ερευνητές του πανεπιστημίου του Πρίνστον αποδεικνύει, με βάση ένα δείγμα που συμπεριλαμβάνει δέκα από τις πιο αριστοκρατικές σχολές της χώρας, ότι το να είσαι «γιος κάποιου» ισοδυναμεί με μια πριμοδότηση 160 βαθμών (με άριστα τους 1.600 βαθμούς) στο τεστ σχολικών δεξιοτήτων (scholastic assessment test, SAT), την τυποποιημένη εξέταση στην οποία οφείλουν να υποβληθούν οι περισσότεροι από τους υποψηφίους για τα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Σαν την μυστική συνταγή της Coca Cola
Την υπόθεση εκδίκασε η δικαστής Αλισον Ντ. Μπάροου του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Βοστώνης και απέναντι της έχει πολλά μέλη της επιτροπής που εξετάζει τις αιτήσεις, ανάμεσά τους τον τον κοσμήτορα Γουίλιαμ Φιτζσίμονς. Σε μια μεγάλη οθόνη στην δικαστική αίιουσα προβάλονται τα email του κοσμήτορα με τους εράνους του πανεπιστημίου, μια έμμεση αναφορά στους απογόνους των μεγάλων δωρητών, εκείνους που έχουν «ήδη δεσμευτεί για ένα κτίριο» ή έχουν «μια συλλογή έργων τέχνης που θα μπορούσε να έρθει θεωρητικά στο πανεπιστήμιο.» Βαθμοί, γραπτές δοκιμασίες, αξιολογήσεις προσωπικότητας, εθνότητα, το τμήμα που επιθυμεί να φοιτήσει ο υποψήφιος φοιτητής. Ολα τα παραπάνω είναι παράγοντες που μπορούν να μετατρέψουν έναν ανώνυμο μαθητή ή μαθήτρια του λυκείου σε έναν απόφοιτο ή μια απόφοιτη του Harvard.
Στην δίκη παρουσιάστηκαν φάκελοι υποψηφίων. Στο έγγραφα που έχουν κατατεθεί περιλαμβάνονται και κωδικοί, η «μυστική» ορολογία του Ηarvard. «Συμβουλές» προς υποψηφίους. η «λίστα ενδιαφέροντος του Κοσμήτορα» και η λεγόμενη «Ζ-list» ένα είδος εισαγωγής από την πίσω πόρτα. Πρόκειται για υποψηφίους που γίνονται δεκτοί παρά το γεγονός ότι ακαδημαϊκά θεωρούνται αδύναμοι για έναν και μοναδικά λόγο: είναι παιδιά αποφοίτων, δωρητών, ή το επίθετό τους «λέει» κάτι. Σε αυτή την κατηγορία συνήθως η συντριπτική πλειοψηφία είναι λευκοί.
Η δικαστής συνέκρινε τον τρόπο εισαγωγής στο Harvard με την μυστική συνταγή της Coca Cola.
Το Harvard δεν απορρίπτει παιδιά που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο. Ομως οπως υποστήριξε ο κοσμήτορας ενώπιον των δικαστών, αυτοί οι υποψήφιοι μοιράζονται ισομερώς υπό μια έννοια στις διάφορες σχολές.
Όπως σχολίαζε στην Monde Diplomatique o Ρίτσαρντ Κάλενμπεργκ ερευνητής στο Century Foundation και ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης η αναπαραγωγή των ελίτ διά της οικογενειακής οδού προστίθεται σε μια όλο και πιο έντονη έλλειψη κοινωνικοοικονομικής ποικιλομορφίας στα πιο αριστοκρατικά ιδρύματα. Στο Harvard όσοι προέρχονται από το 1% των πλουσιότερων οικογενειών είναι περίπου ισάριθμοι με τους συμφοιτητές τους που προέρχονται από το 60% των οικογενειών με μικρότερα εισοδήματα. Σήμερα, τα κριτήρια κληρονομικής επιλογής (legacy preferences) εφαρμόζονται στα τρία τέταρτα των 100 καλύτερων πανεπιστημίων, δημόσιων και ιδιωτικών. Υπερισχύουν επίσης στις 100 καλύτερες σχολές θεωρητικών σπουδών των ΗΠΑ. Η συγκέντρωση απογόνων αποφοίτων αυξάνει ανάλογα με το κύρος της σχολής. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα του «Harvard Crimson», 29% των νέων πρωτοετών φοιτητών έχουν έναν γονέα που έχει κι αυτός φοιτήσει στο Harvard.
Το Χόλιγουντ, τα 25 εκατ. δολάρια και οι fake αθλητικές επιδόσεις
Το 2019 η αποκάλυψη ότι η ηθοποιός Φελίσιτι Χόφμαν και ακόμα 12 εύποροι γονείς δωροδόκησαν προκειμένου να αγοράζουν θέσεις για τα παιδιά τους σε πανεπιστήμια όπως το Yale, το Stanford και το Georgtown, σε μια πλεκτάνη ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίωνκ, προκάλεσε «σεισμό» στο Χόλιγουντ. Η Χόφμαν αλλά και η ηθοποιός Λόρι Λάφλιν έγιναν πρωτοσέλιδο αφού συνεργάστηκαν με το μεγαλύτερο κύκλωμα παράνομης εισαγωγής σε πανεπιστήμια που έχει μέχρι σήμερα εξαρθρωθεί στις ΗΠΑ. Με έδρα την Καλιφόρνια το δίκτυο προέβαινε σε δωροδοκίες προπονητών, σε εξεταστές που υποδύονταν τους εξεταζόμενους ακόμη και σε παραποιημένες φωτογραφίες που εμφάνιζαν υποψήφιους χωρίς καμία σχέση με τον αθλητισμό ως αριστούχους αθλητές. Η Φελίσιτι Χόφμαν είχε δώσει 15.000 δολάρια, η Λόρι Λάφλιν είχε δώσει πολύ περισσότερα, μισό εκατομμύριο δολάρια για να εισαχθούν οι δυο κόρες της στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας με αθλητικές επιδόσεις στην κωπηλασία που δεν είχαν κάνει ποτέ. Ο εγκέφαλος της απάτης Σίνγκερ χρέωνε από 100.000 δολάρια ως 2,5 εκατομμύρια δολάρια για κάθε παιδί.