Στα 24 του χρόνια, ο Ντέιβιντ Νούνιεζ ζει ακόμα στο σπίτι με τους γονείς του στην Τάμπα της Φλόριντα. Πληρώνει το μερίδιό του για το λογαριασμό του τηλεφώνου, τη συνδρομή στο Netflix και τα ψώνια, αλλά δεν πληρώνει ενοίκιο.
Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να νομίζουν κάποιοι στην Αμερική, ο Νούνιεζ δεν είναι ένας άνεργος τσαμπατζής – έχει μια δουλειά πλήρους απασχόλησης στο μάρκετινγκ. Αλλά ο ετήσιος μισθός του, ύψους 33.000 δολαρίων, μόλις και μετά βίας καλύπτει τις τοπικές τιμές των ενοικίων – στο κέντρο της πόλης, ένα δωμάτιο με ένα υπνοδωμάτιο κοστίζει πάνω από 2.000 δολάρια το μήνα. Απλά δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά.
«Είμαι αρκετά τυχερός που έχω μια οικογένεια που καταλαβαίνει ότι είναι κάπως δύσκολη περίοδος αυτή τη στιγμή», είπε. Παρά τις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, πολλοί Gen Zers εξακολουθούν να εξαρτώνται οικονομικά από τους γονείς τους. Έρευνα που διεξήγαγε το Κέντρο Ερευνών Pew το περασμένο φθινόπωρο, μόνο το 16% των 18 έως 24 ετών δήλωσαν ότι είναι εντελώς ανεξάρτητοι οικονομικά, ενώ το 1980, το αντίστοιχο ποσοστό ανερχόταν στο 32%.
Την τελευταία δεκαετία, το ποσοστό των γονέων που δηλώνουν ότι συμβάλλουν στην οικονομική ζωή ενός τουλάχιστον ενηλίκου παιδιού τους, έχει διπλασιαστεί, σε περίπου 60% το 2023 από περίπου 30% το 2013. Ορισμένοι γονείς ανέφεραν ότι ξοδεύουν κατά μέσο όρο 1.400 δολάρια το μήνα βοηθώντας τα ενήλικα παιδιά τους με ψώνια, δίδακτρα και άλλα έξοδα.
«Καθώς μεγαλώναμε όλοι μας έλεγαν ότι στα 18-19 θα πρέπει να έχουμε μετακομίσει από το πατρικό μας και με κάποιο τρόπο να έχουμε ήδη τη δική μας ζωή», δήλωσε ο Νούνιες. «Αλλά στο στενό μου περιβάλλον, μόνο ένα άτομο δεν ζει πια με τους γονείς του». Η μητέρα του Νουνιέζ ζούσε με τη θεία της πριν μετακομίσει στην Αμερική, οπότε είναι ευτυχής που αφήνει τον γιο της να ζει μαζί της. Αλλά για άλλους, η βοήθεια συνοδεύεται από ένα ερώτημα: Σε ποιο σημείο πρέπει οι γονείς να κόψουν τον οικονομικό ομφάλιο λώρο;
Παρά το γεγονός ότι είναι πιο μορφωμένοι από τις παλαιότερες γενιές και όλο και πιο πιθανό να εργάζονται με πλήρη απασχόληση, οι γενιές Z έχουν αντιμετωπίσει σημαντικά οικονομικά εμπόδια.
Πρώτον, οι μέτριες μισθολογικές αυξήσεις επισκιάζονται από το σημαντικό χρέος των φοιτητικών δανείων. Τα τελευταία 20 χρόνια, το μέσο φοιτητικό χρέος έχει υπερδιπλασιαστεί, σε λίγο πάνω από 37.000 δολάρια ανά δανειολήπτη. Το αυξανόμενο κόστος στέγασης είναι ένα άλλο εμπόδιο. φέτος, τα άτομα χρειάζονται 80% περισσότερο εισόδημα για να έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα σπίτι από ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια. Και το ενοίκιο καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού: το μέσο ενοίκιο στην Αμερική έχει αυξηθεί κατά 60% από το 2015.
Κάθε γενιά προσπαθεί να βελτιωθεί και να τα καταφέρει καλύτερα από την προηγούμενη. Σε αυτή την τέλεια καταιγίδα, πολλοί επιλέγουν να βρουν καταφύγιο στα σπίτια των παιδικών τους χρόνων. Το ποσοστό των νέων 25 έως 34 ετών που ζουν με τους γονείς τους στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 87% τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Άλλα ορόσημα, όπως ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας, πραγματοποιούνται όλο και πιο μετά.
Στο βιβλίο του «The Oxford Handbook of Emerging Adulthood», ο Τζέφρι Τζένσεν, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Clark, όρισε την ενηλικίωση ως την ανάληψη ευθυνών, τη λήψη ανεξάρτητων αποφάσεων και την οικονομική ανεξαρτησία. Αλλά όλο και περισσότερο, οι νέοι δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία μέχρι να φράσουν στα 30.
Δεν συμφωνούν όλοι με αυτό. Σε έρευνα της Pew Research το 2019, το 64% των Αμερικανών δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι νέοι ενήλικες θα πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι μέχρι τα 22 τους.
Ορισμένοι γονείς είναι στην ευχάριστη θέση να παρέχουν ένα στήριγμα. Η Τζο Κλαρκ, 50 ετών, ήξερε πάντα ότι θα συνέχιζε να φροντίζει για τις δύο κόρες της και μετά το κολέγιο. «Η νοοτροπία μου ήταν πάντα να υποστηρίζω τις κόρες μου όπου ήταν δυνατόν», δηλώνει. Η μεγαλύτερη κόρη της Κλαρκ, 26 ετών, έζησε για λίγο στο σπίτι, και τώρα η μικρότερη κόρη της, που είναι 24 ετών, ζει στην επέκταση που έχτισε η μητέρα της στο σπίτι της στο Surrey της Αγγλίας για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Δεν περίμενε από την κόρη της να συνεισφέρει κάτι στα έξοδα του σπιτιού, αλλά η κόρη της επέμεινε και τώρα δίνει 150 λίρες το μήνα. «Ήθελα να έχουν την ευκαιρία να μπορούν να αποταμιεύουν για το μέλλον τους», δήλωσε η Κλαρκ.
Η Τερέσα Μπέιλι, ανώτερη σύμβουλος στρατηγικής για τον πλούτο στην Waddell & Associates, υποστήριξε ότι οι γονείς της γενιάς Χ ήταν από τους πρώτους που ξεκίνησαν να παρέχουν στα ενήλικα παιδιά τους οικονομική υποστήριξη. Αυτή η γενιά γονέων, τα χρόνια της κρίσης, από το 2008 και εξής, ήταν νέοι ενήλικες και βίωσαν πραγματικές οικονομικές δυσκολίες. «Είναι κατά πολλούς τρόπους προϊόν αυτής της νοοτροπίας και θέλουν τα πράγματα να είναι διαφορετικά για τα παιδιά τους», εξηγεί η Μπέιλι.
Οι γονείς έχουν τον λιγότερο χρόνο για να ανακάμψουν οικονομικά. Ο νεαρός ενήλικας έχει ολόκληρη τη ζωή μπροστά του. Δεν λαμβάνεται πάντα υπόψη αυτό το γεγονός.
Η Άλι Λούπο, millennial με μια κόρη 10 μηνών στα βόρεια της Νέας Υόρκης, συμφώνησε ότι μέρος της τάσης για επιπλέον υποστήριξη οφείλεται σε μια αλλαγή στο στυλ ανατροφής των γονέων. «Κάθε γενιά προσπαθεί να βελτιωθεί και να τα καταφέρει καλύτερα από την προηγούμενη», υποστηρίζει. «Στη γενιά των παππούδων μου, πετούσες τα παιδιά έξω από το σπίτι το καλοκαίρι και τους έδινες ένα σάντουιτς από την πόρτα. Η γενιά των γονιών μου ήταν πιο προστατευτική και ήθελε να κάνει περισσότερα για να βοηθήσει. Νομίζω ότι τώρα είμαστε ακόμη περισσότερο έτσι, μερικές φορές σε βαθμό σφάλματος», προσθέτει.
Η ίδια και ο σύζυγός της σκοπεύουν να συνεισφέρουν στα έξοδα της εκπαίδευσης, της ασφάλισης υγείας και του γάμου της κόρης τους – και δεν προβλέπουν να της χρεώσουν ποτέ ενοίκιο. «Όταν αποφασίζεις να γίνεις γονιός, είσαι γονιός για μια ζωή», δηλώνει χαρακτηριστικά. Ο Κόντι και η Έρικα Άρτσι υιοθέτησαν μια διαφορετική προσέγγιση. Το ζευγάρι από το Τέξας άρχισε να χρεώνει την κόρη του με 200 δολάρια το μήνα σε ενοίκιο το μήνα μετά την αποφοίτησή της από το λύκειο το 2022. «Δεν είναι τόσο μεγάλο το ενοίκιο ώστε να μην μπορεί να το αντέξει οικονομικά, αλλά ήταν επίσης αρκετό ώστε να πονάει κάπως όταν έπρεπε να το πληρώσει», δήλωσαν.
Ο Άρτσι είπε ότι αν η κόρη τους είχε φοιτήσει στο κολέγιο ενώ ζούσε στο σπίτι, δεν θα χρειαζόταν να πληρώσει ενοίκιο και θα βοηθούσαν στα δίδακτρά της. Όμως αποφάσισε να παραλείψει το κολέγιο και τώρα εργάζεται ως αντιπρόσωπος ασφαλιστικών εταιρειών. «Όταν δουλεύεις 40 ώρες την εβδομάδα, είσαι ενήλικας», δήλωσε ο Άρτσι. «Τότε είναι που πρέπει να ξεφύγεις από τον τραπεζικό λογαριασμό της μαμάς και του μπαμπά σου».
Οι περισσότεροι γονείς φαίνεται να θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, αλλά δεν είναι εύκολο να καταλάβουν τι πραγματικά σημαίνει αυτό σε μια μεταβαλλόμενη οικονομία.
Διαβάστε ακόμη:
Ετσι θα μεταμορφωθεί το πρώην υδροθεραπευτήριο με το ΞΕΝΙΑ στην Κύθνο (pics)
«Πράσινες» διακοπές: Ποια πόλη επιβραβεύει τους green τουρίστες (pics)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ