Από την ημέρα της ανακάλυψής της από τον Κολόμβο, η Αμερική έγινε γνωστή ως η γη και έπειτα η χώρα των ευκαιριών. Κύματα μεταναστών από κάθε σημείο του πλανήτη πέρασαν τον Ατλαντικό ή ακόμη και τον Ειρηνικό ωκεανό, αναζητώντας μία νέα, καλύτερη ζωή στον Νέο Κόσμο. Αργότερα, ήρθε και το Αμερικάνικο Όνειρο. Βασισμένο στην διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, που κατοχυρώνει την αναζήτηση της ευτυχίας ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και στα ιδανικά του καπιταλισμού, σύμφωνα με τα οποία, αν κανείς είναι άξιος θα αναδειχθεί. Το Αμερικανικό Όνειρο πήρε πολλές μορφές, αρχίζοντας από ιστορίες μεταναστών που έφτασαν στο Ellis Island με ένα δολάριο στην τσέπη, αλλά γύρω στη δεκαετία του ’60 πήρε μία συγκεκριμένη μορφή. Από τότε, η κοινωνική ανέλιξη και η συσσώρευση πλούτου επιτυγχάνεται μέσω της ανώτερης εκπαίδευσης.
Ακολουθώντας τις συμβουλές του κράτους, των δασκάλων και των γονιών τους, εκατομμύρια νέοι έβαλαν στόχο να τελειώσουν το κολέγιο. Ναι, το κόστος ήταν μεγάλο, αλλά τα πνευματικά εφόδια που θα έπαιρναν θα τους βοηθούσαν να το ξεφορτωθούν. Πράγματι, για μερικά χρόνια το μοντέλο δούλεψε. Η ανώτερη εκπαίδευση σταμάτησε να είναι μόνο για τα παιδιά των ελίτ και οι οικογένειες ήταν πραγματικά περήφανες για τα πρώτα μέλη τους που έπαιρναν το πτυχίο τους. Οι παππούδες έβλεπαν το μπεζ χαρτί που κρατούσαν τα εγγόνια τους και το σκέφτονταν σαν τα χρυσά εισιτήρια που έπαιρναν τα παιδιά για το εργοστάσιο σοκολάτας του Willy Wonka. Έτσι, οι Millennials πήραν το μήνυμα και έγιναν η πιο μορφωμένοι γενιά στην ιστορία της χώρας. Δυστυχώς, όμως, έγιναν και η γενιά με τις πιο «ρηχές» τσέπες. Αν συγκρίνουμε όλες τις γενιές που μεσολάβησαν μετά το οικονομικό κραχ του 1929, οι Αμερικανοί που έχουν γεννηθεί από το 1981 μέχρι το 1996, κατά μέσο όρο, έχουν στα χέρια τους τον λιγότερο πλούτο, είναι ιδιοκτήτες των λιγότερων ακινήτων και κάνουν λιγότερα παιδιά από όλους τους προγόνους τους.
Το πρόβλημα είναι, πως ενώ το κόστος της ανώτερης εκπαίδευσης αυξάνεται συνεχώς, όλο και περισσότερα άτομα δεν βρίσκουν εργασιακή απασχόληση που θα τους βοηθήσει να καλύψουν το όλο και μεγαλύτερο χρέος τους. Σύμφωνα με τα στατιστικά του συντηρητικού think tank American Compass, μόνο το 20% των αποφοίτων καταφέρνουν να βρουν μία αρκετά καλή δουλειά, ώστε να αποπληρώσουν χωρίς προβλήματα το χρέος τους. Παράλληλα, μέσα στα τελευταία επτά χρόνια, το συνολικό φοιτητικό χρέος στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 600 δισεκατομμύρια δολάρια.
Έτσι, μάλλον ήταν θέμα χρόνου μέχρι αρκετοί νεαροί Αμερικανοί να γυρίσουν την πλάτη τους στα κολέγια, όχι όμως και στην εκπαίδευση. Κατά την διάρκεια της πανδημίας, οι εγγραφές σε βραχυπρόθεσμα προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης παρουσίασαν αύξηση ύψους 70% σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Την ίδια περίοδο, οι εγγραφές σε παραδοσιακά κολλέγια μειώθηκαν κατά 16%. Σίγουρα, οι υγειονομικές συνθήκες συντέλεσαν στην μείωση των εγγραφόντων, αλλά τα κολέγια φαίνεται να χάνουν έδαφος εδώ και μερικά χρόνια.
Μία νέα πηγή ανταγωνισμού είναι τα εκπαιδευτικά προγράμματα που προσφέρουν επιχειρήσεις σαν την Alphabet, την Amazon και την Microsoft, που εξοπλίζουν τους συμμετέχοντας με τα κατάλληλα εφόδια για μία καριέρα στον τεχνολογικό τομέα. Τον Αύγουστο, η Google έδωσε 100.000 υποτροφίες για διάφορα διαδικτυακά εξάμηνα προγράμματα, ένα εκ των οποίων αφορούσε, για παράδειγμα, την επιστήμη των δεδομένων. Μάλιστα, η εταιρεία ανακοίνωσε πως θα θεωρήσει αυτά τα πιστοποιητικά ισάξια με ένα πανεπιστημιακό πτυχίων τεσσάρων χρόνων, για όποιον κάτοχο τους κάνει αίτηση για μία θέση εργασίας στον τεχνολογικό κολοσσό.
Με όλο και περισσότερες εταιρείες και Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς να προσφέρουν αντίστοιχα, δικά τους προγράμματα, το μόνο που μένει είναι η αναγνώριση τους από την αγορά εργασίας. Βέβαια, στις ΗΠΑ το κολέγιο διατηρεί ακόμη μέρος του κύρους του. Άλλωστε, πέρα από την μάθηση, η πανεπιστημιούπολη φαντάζει το ιδανικό μέρος για εκατομμύρια νέους, που θέλουν να πετάξουν μακριά από την φωλιά του σπιτιού τους και να συναναστραφούν με συνομήλικους τους.
Ωστόσο, είναι προφανές πως το παρόν σύστημα δεν είναι όσο αποδοτικό όσο ήταν στο παρελθόν. Εν έτει 2020, απλά ένα πτυχίο από μόνο του δεν μπορεί να εγγυηθεί στον κάτοχο του μία αρκετά καλή δουλειά, που θα τον βοηθήσει να πληρώσει το χρέος των δεκάδων χιλιάδων δολαρίων. Έτσι, είναι το μόνο λογικό να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που είναι διατιθέμενοι να βάλουν τους εαυτούς τους υπό τόσο μεγάλη οικονομική πίεση, όντας ακόμη νεαροί ενήλικες.
Το τι θα γίνει στο μέλλον δεν είναι σίγουρο. Κατά κάποιον τρόπο, η εικόνα του κολεγιακού συστήματος είναι παρόμοια με αυτήν ολόκληρης της χώρας. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουν έρθει στην επιφάνεια πολλές άσχημες πτυχές του και πλέον είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται μία αλλαγή. Το θέμα είναι πως πραγματικά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί…
Διαβάστε περισσότερα
Brexit: Προσπάθεια την τελευταία στιγμή ώστε να αποφευχθεί το «ναυάγιο»
Υπάρχουν και τέτοιοι μισθοί: Aυτός ο CEO βγάζει $95 εκατ. τον μήνα