Οι ρυθμιστικές αρχές στον τραπεζικό τομέα της Ευρωζώνης είναι πρόθυμες για περισσότερη ενοποίηση – τόσο εντός όσο και μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών – επειδή πιστεύουν ότι λιγότεροι, ισχυρότεροι δανειστές θα δώσουν ώθηση στην οικονομία και θα επιτρέψουν στις τράπεζες της Ευρωζώνης να ανταγωνιστούν αποτελεσματικότερα τους μεγαλύτερους, πιο κερδοφόρους ανταγωνιστές τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ασία.
Ωστόσο, οι μεγάλες τραπεζικές εξαγορές ήταν σπάνιες μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, με τις περισσότερες συναλλαγές να γίνονται λόγω ανάγκης.
Η συγκέντρωση του τραπεζικού κλάδου, όπως μετράται με βάση το μερίδιο του τραπεζικού ενεργητικού που αντιπροσωπεύουν τα πέντε μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα, ποικίλλει ευρέως σε όλο το μπλοκ.
Στην Ελλάδα, την Κύπρο και τις χώρες της Βαλτικής, το μερίδιο αυτό κυμαινόταν μεταξύ 88% και 95% το 2023, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που ανέλυσε το Reuters.
Σε αρκετές από αυτές τις χώρες παρατηρήθηκε επίσης η μεγαλύτερη αύξηση της συγκέντρωσης την τελευταία δεκαετία, καθώς οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις ανάγκασαν τους ισχυρότερους δανειστές να εξαγοράσουν ασθενέστερους αντιπάλους.
Στην Ισπανία, όπου το 69% του μεριδίου των πέντε μεγαλύτερων πιστωτικών ιδρυμάτων επί του τραπεζικού ενεργητικού βρίσκεται κοντά στον μέσο όρο της Ευρωζώνης, ο αριθμός των τραπεζών έχει μειωθεί σε 10 από 55 πριν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Η Γερμανία, αντίθετα, έχει εκατοντάδες τράπεζες, σύμφωνα με τα στοιχεία της κεντρικής της τράπεζας.
Η τραπεζική συγκέντρωση της Ευρωζώνης ανά χώρα είναι, κατά μέσο όρο, υψηλότερη από ό,τι στις ΗΠΑ, όπου το μερίδιο του ενεργητικού των πέντε μεγαλύτερων τραπεζών ήταν 50% του συνόλου το 2021, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Fed του Σεντ Λούις.
Ωστόσο, ο κατακερματισμός είναι πολύ υψηλότερος σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης, ιδίως σε μεγαλύτερες και πλουσιότερες οικονομίες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, όπου το μερίδιο του ενεργητικού των πέντε μεγαλύτερων ιδρυμάτων κυμαίνεται στο 45% και 34%, αντίστοιχα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΚΤ.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι τράπεζες στις χώρες αυτές έχουν αποφύγει τις κρίσεις που αναγκάζουν τις ρυθμιστικές αρχές και τους νομοθέτες να καταργήσουν τα εμπόδια που συνήθως εμποδίζουν τις εγχώριες τραπεζικές συγχωνεύσεις.
Τα εμπόδια για τις διασυνοριακές συμφωνίες είναι ακόμη μεγαλύτερα και περιλαμβάνουν διαφορετικούς κανονισμούς, ενώ πρέπει να αντιμετωπίσουν τόσο την έλλειψη ενός κοινού συστήματος ασφάλισης καταθέσεων στην Ευρωζώνη όσο και την πολιτική αντιπαράθεση.
Στελέχη τραπεζών υποστηρίζουν ότι χωρίς μια πανευρωπαϊκή τραπεζική ένωση, την οποία οι νομοθέτες προσπαθούν να επιτύχουν εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία, οι διασυνοριακές συμφωνίες είναι απίθανες.
Διαβάστε ακόμη
UBS: Οι νέες τιμές στόχοι των ελληνικών τραπεζών μετά το ισχυρό το δεύτερο τρίμηνο (γραφήματα)
Έλεγχοι ΑΑΔΕ: Στόχος να «φέρνουν» 5 ευρώ για κάθε 1 ευρώ που κοστίζουν
Τα μυστικά της ανίερης συμμαχίας Τραμπ – Μασκ λίγο πριν την πολυαναμενόμενη συνέντευξη
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ