Το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) συνεχίζει να αυξάνεται διαχρονικά, παράλληλα με τα επίπεδα διαβίωσης παγκοσμίως, σύμφωνα με ανάλυση του zerohedge.
Tο ΑΕΠ αποτελεί το κυριότερο μακροοικονομικό μέγεθος ενώ ορίζεται ως η συνολική αγοραία αξία όλων των τελικών προϊόντων και υπηρεσιών που παράγονται σε μια χώρα στη διάρκεια μιας ορισμένης χρονικής περιόδου.
Ο παρακάτω χάρτης του ΔΝΤ δείχνει και το ονομαστικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ για όλες, σχεδόν, τις χώρες του κόσμου, σύμφωνα με τον αναλυτή της Visual Capitalist, Avery Koop.
Επίπεδα διαβίωσης
Σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα του Our World in Data, το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών μεταξύ του 1820 και του 2018 έχει αυξηθεί δραματικά, με τον μέσο όρο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ να έχει πολλαπλασιαστεί κατά 15 φορές.
Η αύξηση του επιπέδου μόρφωσης, η πρόσβαση σε εμβόλια και η ιατρική περίθαλψη έχουν βελτιώσει τις ζωές μας οδηγώντας σε μείωση του ποσοστού παιδικής θνησιμότητας και των επιπέδων φτώχειας.
Το 1990, για παράδειγμα, περίπου 1,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι (39% του παγκόσμιου πληθυσμού) ζούσαν υπό το όριο της φτώχειας. Σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΗΕ, μέχρι το 2030 ο αριθμός αυτός θα έχει μειωθεί στα 479 εκατομμύρια (6% του παγκόσμιου πληθυσμού).
Παρ’ όλα αυτά, η οικονομική ανισότητα είναι ακόμη τεράστια. Για παράδειγμα η πλουσιότερη χώρα του κόσμου αυτή τη στιγμή βάσει του ονομαστικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ, το Λουξεμβούργο, είναι 471 φορές πιο πλούσια από την τελευταία χώρα της κατάταξης, Μπουρούντι.
Αυτές είναι οι 10 οικονομίες με το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ:
Παρά το φαινομενικά πλούσιο κρατίδιο του Λουξεμβούργο, το 29% των πολιτών της χώρας ξοδεύουν άνω του 40% του εισοδήματός τους στη στέγαση, ενώ το 31% θα κινδυνέψουν να βρεθούν υπό το όριο της φτώχειας εάν απωλέσουν έσοδα 3 μηνών.
Το κόστος διαβίωσης στο Λουξεμβούργο είναι τεράστιο. Αν και το επίπεδο διαβίωσης βάσει των αγαθών και των υπηρεσιών βρίσκεται στα ύψη, το 4% των πολιτών της χώρας δηλώνουν πως δεν είναι ευχαριστημένοι με τις συνθήκες διαβίωσής τους.
Αναπτυσσόμενες οικονομίες ή ΛΑΧ;
Το 2021, όμως, αποτέλεσε «στραβοπάτημα» στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας. Τα παγκόσμια ποσοστά απόλυτης φτώχειας αυξήθηκαν για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες.
Περίπου 120 εκατομμύρια επιπλέον άνθρωποι ζουν υπό συνθήκες φτώχειας λόγω της πανδημίας, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί στα 150 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του έτους.
Στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, που έχουν χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ως Λιγότερο Ανεπτυγμένες Χώρες (ΛΑΧ), πάνω από το 75% των πολιτών ζουν υπό συνθήκες φτώχειας.
Αυτές είναι οι 10 οικονομίες με το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ:
Σε σχέση με τις 10 πλουσιότερες οικονομίες, η ζωή στις ΛΑΧ είναι αντιδιαμετρικά αντίθετη. Περίπου το 80% των πολιτών απασχολούνται στον τομέα της γεωργίας. Στο Μπουρούντι, 1 στους 3 πολίτες χρήζουν άμεσης οικονομικής βοήθειας ενώ τα νοικοκυριά ξοδεύουν το 66% των εσόδων τους σε τρόφιμα.
Πολλές εξ αυτών των χωρών, όμως, αποτελούν και παράδειγμα πολλά υποσχόμενων αναπτυσσόμενων οικονομιών. Η Κίνα, για παράδειγμα, έχει ποντάρει στην ανάπτυξη αυτή μέσω της «πρωτοβουλίας μιας ζώνης κι ενός δρόμου» (Belt and Road Initiative) η οποία έχει οδηγήσει σε τεράστιες επενδύσεις στις υποδομές πολλών αφρικανικών χωρών.
Ανεβάζοντας τον πήχη
Η ευημερία των πολιτών είναι ένα σχετικά νέο -ιστορικά- δεδομένο των τελευταίων δύο αιώνων. Στις προμοντέρνες κοινωνίες, ο μέσος πολίτης ζούσε υπό συνθήκες που -σύμφωνα με τα μοντέρνα στάνταρ- θα θεωρούσαμε ως απόλυτη φτώχεια. Το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών συνεχίζει να αυξάνεται παγκοσμίως. Παρά τα, φαινομενικά, βραχυπρόθεσμα ιστορικά προβλήματα, οι περισσότερες χώρες μπορούν να περιμένουν ένα καλύτερο και πιο λαμπρό «αύριο».
Διαβάστε ακόμα
Ντάνι Ζιβ – Plasan Sasa: Το σχέδιο των Ισραηλινών για την ΕΛΒΟ
Οι 15 κίνδυνοι για την ελληνική οικονομία – Aνεξάρτητα από τον κορωνοϊό
e-ΕΦΚΑ: Πότε ξεκινά ο πρώτος κύκλος εκπαίδευσης για δικηγόρους και λογιστές