Ο Νιγηριανός εμπορικός σύμβουλος Bamidele Ayemibo λέει ότι είναι ευκολότερο να πουλήσει τα σνακ του από φασόλια στην Κίνα, παρά στο γειτονικό Μπενίν.
Η διαπραγμάτευση με οποιοδήποτε άλλο μέλος της Οικονομικής Κοινότητας των Δυτικοαφρικανικών Κρατών απαιτεί από αυτόν να βρει μεταπωλητές χρημάτων για να μετατρέψει τα τοπικά νομίσματα, προσθέτοντας σε ήδη υψηλά κόστη λόγω ερειπωμένων δρόμων. Προτιμά την πώληση σε πελάτες που κατέχουν σκληρά νομίσματα στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Ακόμη και η επιχειρηματική δραστηριότητα με την Κίνα είναι πιο απλή, αφού η κυβέρνηση της Νιγηρίας υπέγραψε συμφωνία ανταλλαγής νομισμάτων με το Πεκίνο πέρυσι.
Οι συναλλαγές του θα γίνουν πολύ ευκολότερες εάν οι 15 χώρες του Ecowas, όπως ονομάζεται, ακολουθήσουν το σχέδιο τους για τη δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος. Η περιοχή, η οποία εκτείνεται από το Πράσινο Ακρωτήριο στον Ατλαντικό Ωκεανό ως τη Νιγηρία στα ανατολικά, είναι τόσο πυκνοκατοικημένη όσο και οι ΗΠΑ, αλλά μόνο το 13% του εμπορίου της διεξάγεται με άλλες χώρες της περιοχής. Το εκκολαπτόμενο νόμισμα θα ονομάζεται “Eco”.
“Μέσω του Eco, οι άνθρωποι μπορούν να έχουν κανονικό εμπόριο, επειδή μπορούν να εξαγάγουν και να γνωρίζουν ότι θα πληρωθούν”, δήλωσε ο Ayemibo, του οποίου η εταιρεία με έδρα το Lagos εξάγει επίσης αλεύρι καλαμποκιού και υγρό σαπούνι.
Μετά από σχεδόν δυο δεκαετίες αποτυχημένων προσπαθειών, οι ηγέτες της Ecowas συμφώνησαν τον Ιούνιο να υιοθετήσουν σταδιακά το κοινό τους νόμισμα, το 2020. Οι μεγάλες διαφορές στο μέγεθος των οικονομιών και των εμπορικών συναλλαγών, καθιστούν την προθεσμία αυτή ιδιαίτερα προβληματική. Το ευρώ, το ενιαίο νόμισμα 19 χωρών της Ευρώπης, χρειάστηκε έξι χρόνια σχεδιασμού, ενώ ακολούθησαν άλλα τρία χρόνια μέχρι να φτάσει στην πλήρη ενοποίηση πριν από την είσοδο των μετρητών σε ευρώ. Επιπλέον, οι χώρες-μέλη του μελλοντικού Eco δεν συμφωνούν στο σύνολό τους για το πώς πρέπει να λειτουργήσει το νέο νόμισμα.