Ο συναλλακτικός χαρακτήρας της πρώτης προεδρίας του Τραμπ έδειξε πώς κατέτασσε τους ηγέτες με βάση τις αντιληπτές δυνάμεις και αδυναμίες τους – και το προσωπικό του γούστο.

Το πώς θα ενταχθεί ο καθένας στην τροχιά του αυτή τη φορά θα εξαρτηθεί από το πόσοι θα τον καλοπιάσουν και τι είδους σχέσεις είχαν ήδη. Όπως αναφέρει το Bloomberg, o Μπενιαμίν Νετανιάχου του Ισραήλ πανηγυρίζει, ενώ ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι της Ουκρανίας θα πρέπει να οπλιστεί με γενναιότητα. Άλλοι, όπως ο Ναρέντρα Μόντι της Ινδίας και ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας, θα αναζητήσουν συμφωνίες.

Οι κερδισμένοι

Μπενιαμίν Νετανιάχου – Ισραήλ

Είχε μια τεταμένη σχέση με τον απερχόμενο πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και θα καλωσορίσει την άφιξη ενός μακροχρόνιου συμμάχου του στον Λευκό Οίκο.

Ο Τραμπ είναι πιθανό να ενισχύσει την υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, ενώ ο Μπάιντεν ανέστειλε κάποια στρατιωτική βοήθεια λόγω της ανησυχίας για τα προβλήματα των Παλαιστινίων. Ο νέος ηγέτης των ΗΠΑ θα είναι επίσης πιο δεκτικός στην επιμονή του Νετανιάχου να συνεχίσει τη μάχη κατά των ιρανικών εντολοδόχων και στην άρνηση να συναινέσει σε ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, παρά τους κινδύνους ανάφλεξης ενός μεγαλύτερου πολέμου.

Ναρέντρα Μόντι – Ινδία

Η επιστροφή του Τραμπ είναι μια ώθηση για τον Μόντι, ο οποίος αντιμετωπίζει κατηγορίες για τις ινδουιστικές εθνικιστικές πολιτικές του στο εσωτερικό και καταγγελίες για εξωδικαστικές εκτελέσεις στο εξωτερικό. Ο Μόντι και ο Τραμπ έχουν στενούς προσωπικούς δεσμούς, συχνά επαινούν ο ένας τον άλλον δημοσίως και αποκαλούν ο ένας τον άλλον φίλο.

Μια κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να μην υποστηρίξει την προσπάθεια του Καναδά να καταστήσει την κυβέρνηση της Ινδίας υπεύθυνη για τις φερόμενες δολοφονίες αντιφρονούντων. Η υπόσχεση του Τραμπ να διαπραγματευτεί μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία δίνει επίσης στον Μόντι το περιθώριο να διατηρήσει στενούς δεσμούς με τη Μόσχα, η οποία προμηθεύει την Ινδία με φθηνό πετρέλαιο και στρατιωτικό εξοπλισμό.

Βλαντιμίρ Πούτιν – Ρωσία

Ο Πούτιν βλέπει την επιστροφή του Τραμπ ως μια ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη διαίρεση στη Δύση. Ο επερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται να απειλήσει την ενότητα των συμμάχων του ΝΑΤΟ και να θέσει εν αμφιβόλω το μέλλον της βοήθειας προς την Ουκρανία με την πολιτική του «Πρώτα η Αμερική».

Ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του, ωστόσο, έχει κάνει κάποιους στο Κρεμλίνο να ανησυχούν ότι ο Τραμπ θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να κλιμακώσει τη σύγκρουση σε μια προσπάθεια να επιβάλει μια διευθέτηση στον Πούτιν, με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες, όπως μια πυρηνική αντιπαράθεση.

Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν – Σαουδική Αραβία

Ο de facto ηγέτης του βασιλείου με προσωνύμιο MBS, θα έχει μια ευκαιρία να αναβιώσει τις διπλωματικές προσπάθειες για να εξασφαλίσει ένα βασικό σύμφωνο ασφαλείας με τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ, η ομάδα του οποίου συνέταξε τις Συμφωνίες του Αβραάμ που άνοιξαν τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και πολλών αραβικών κρατών, αναμένεται να αφιερώσει μεγάλη προσοχή στην επέκτασή τους στη Σαουδική Αραβία.

Τζόρτζια Μελόνι – Ιταλία

Η Μελόνι παραμένει ουσιαστικά μια δεξιά πολιτικός – και ενώ είχε ορκιστεί να συνεργαστεί με όποιον κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές, η σχέση της με τον Έλον Μασκ θα τη βοηθήσει πιθανότατα να έχει πρόσβαση στο νέο πρόεδρο των ΗΠΑ. Η ίδια θα τοποθετηθεί έτσι ώστε να γίνει ο αγωγός συνεργασίας μεταξύ του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του Λευκού Οίκου.

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – Τουρκία

Η Τουρκία μπορεί να είναι συγκρατημένα αισιόδοξη. Ο Ερντογάν και ο Τραμπ μοιράζονται ένα ιστορικό εγκάρδιας επικοινωνίας, μιλώντας συχνά μέσω τηλεφώνου, με τον Ερντογάν να τον αποκαλεί μάλιστα «φίλο μου». Σε αντίθεση με την εποχή Μπάιντεν, μια προεδρία Τραμπ θα μπορούσε να προσφέρει στον Ερντογάν πιο άμεση πρόσβαση στην Ουάσινγκτον.

Η αντιπολεμική στάση του Τραμπ και η εστίαση στο εμπόριο μπορεί επίσης να λειτουργήσει υπέρ του Ερντογάν. Ωστόσο, η αντι-ισραηλινή ρητορική του Ερντογάν θα μπορούσε να επιβαρύνει τους δεσμούς και οι πρόσφατες προσπάθειες της Τουρκίας να αυξήσει τη συνεργασία της με την Κίνα μπορεί να δημιουργήσουν προκλήσεις.

Κιμ Γιονγκ Ουν – Βόρεια Κορέα

Ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας είναι, ίσως, ο ηγέτης ο οποίος βγαίνει πιο κερδισμένος από την επιστροφή του Τραμπ. Ο Κιμ και ο Τραμπ δημιούργησαν μια θερμή σχέση μέσω επιστολών και δύο συναντήσεων κορυφής κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ.

Με την επιστροφή του Τραμπ, ο Κιμ μπορεί να ελπίζει σε μια ευκαιρία να μειώσει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, καθώς και να αποδυναμώσει τους αυξανόμενους στρατιωτικούς δεσμούς μεταξύ των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας.

Βίκτορ Όρμπαν – Ουγγαρία

Ο εθνικιστής ηγέτης, τον οποίο ο Τραμπ έχει επαινέσει για την ηγεσία του, είχε βάλει το πιο τολμηρό στοίχημα στην Ευρώπη για τη νίκη του Τραμπ, επαινώντας τον ακόμη και όταν η επιστροφή του στην εξουσία φαινόταν δύσκολη κατά τη διάρκεια ποινικών διώξεων στις ΗΠΑ.

Τώρα ο Όρμπαν τοποθετεί τον εαυτό του ως τον άνθρωπο του Τραμπ στην Ευρώπη και ελπίζει ότι οι προσωπικοί του δεσμοί με τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ θα ενισχύσουν τη θέση του στην Ε.Ε.

Χαβιέρ Μιλέι – Αργεντινή

Ο πρόεδρος της Αργεντινής στοιχημάτισε στη νίκη του Τραμπ και βγήκε κερδισμένος. Συναντώντας τον Αμερικανό ηγέτη για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο, ο Μιλέι δεν έχασε την ευκαιρία να του πει πόσο «πολύ σπουδαίος πρόεδρος» ήταν, ενώ του ευχήθηκε να επανεκλεγεί.

Ο Μιλέι ελπίζει ότι μια δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ θα γείρει τη ζυγαριά υπέρ της Αργεντινής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την ώρα που η χώρα αναζητά μια νέα συμφωνία για να αντικαταστήσει το ισχύον πρόγραμμα των 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Χαμένοι

Βολοντιμίρ Ζελένσκι – Ουκρανία

Ήταν ένας από τους πρώτους παγκόσμιους ηγέτες που συνεχάρη τον Τραμπ, αλλά αυτό δεν συγκαλύπτει τη βαθιά ανησυχία στο Κίεβο για τη νίκη του Ρεπουμπλικανού. Ο Ζελένσκι ανησυχεί ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να του ασκήσει πιέσεις να παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία κατά τη διάρκεια τυχόν ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.

Μασούντ Πεζεσκιάν – Ιράν

Το Ιράν δημοσίως έχει μέχρι στιγμής αγνοήσει επιδεικτικά τις επιπτώσεις μιας ακόμη προεδρίας Τραμπ, αλλά η νίκη του Ρεπουμπλικανού προκαλεί εμπόδια στον δρόμο προς τη διπλωματία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, το οποίο η Τεχεράνη επεδίωκε σε μια προσπάθεια να μειώσει την πίεση στην οικονομία της η οποία πλήττεται από κυρώσεις.

Σι Τζινπίνγκ – Κίνα

Για τον Σι, η νίκη του Τραμπ έλαβε χώρα σε μια κακή στιγμή. Οι απειλές του Ρεπουμπλικανού για έναν καθολικό δασμό 60% θα αποδεκατίσουν το εμπόριο με την Αμερική, αφαιρώντας το μοναδικό θετικό σημείο που συγκρατεί την οικονομία της Κίνας σχετικά σταθερή. Δημιουργεί επίσης περισσότερη αβεβαιότητα, ακριβώς τη στιγμή που η κυβέρνηση του Σι παρουσιάζει ένα σημαντικό πακέτο κινήτρων για την τόνωση της ανάπτυξης και τη σταθεροποίηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών.

Σιγκερού Ισίμπα – Ιαπωνία

Η εκλογική νίκη του Τραμπ ασκεί νέα πίεση στον Ισίμπα. Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα αναφέρει το εμπορικό πλεόνασμα της Ιαπωνίας με τις ΗΠΑ ως πρόβλημα και έχει καλέσει την Ιαπωνία να πληρώσει περισσότερα για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία περίπου 55.000 στρατιωτών.

Κλαούντια Σάινμπαουμ – Μεξικό

Το Μεξικό προσπαθεί να μάθει πώς ο Τραμπ θα υλοποιήσει το σχέδιο δασμών του, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο στον στόχο του να αυξήσει τις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ. Μια άλλη πηγή ανησυχίας είναι η αναμενόμενη αναθεώρηση της ΝΑFTA το 2026. Η μετανάστευση είναι επίσης ένα καυτό θέμα, με τον Τραμπ να απειλεί να ασκήσει οικονομική πίεση στο Μεξικό.

Κίρ Στάρμερ – Βρετανία

Λίγοι από τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους της Αμερικής ξεκινούν από πιο δύσκολη θέση με τον Τραμπ από ό,τι ο ηγέτης των Εργατικών. Μόλις τέσσερις μήνες στη θέση του, ο Στάρμερ είχε ήδη άσχημη αντιπαράθεση με τον Τραμπ, αφού η εκστρατεία των Ρεπουμπλικάνων κατηγόρησε το αριστερό του κόμμα ότι έστειλε εθελοντές για να κάνουν εκστρατεία υπέρ της υποψήφιας των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις.

Εμανουέλ Μακρόν – Γαλλία

Ο Μακρόν έχει ήδη εμπειρία συνεργασίας με τον Τραμπ, γεγονός που του δίνει πολύτιμο πλεονέκτημα σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους ομολόγους του. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Τραμπ οι δύο ηγέτες πρόβαλαν μια επιδεικτική συμμαχία, μεταξύ άλλων με ένα δείπνο στην κορυφή του πύργου του Άιφελ.

Παρά την οπτική και την πιθανότητα μεγαλύτερης ευρωπαϊκής επιρροής, η Γαλλία έχει λίγα οικονομικά οφέλη και ενδεχομένως πολλά να χάσει αν οι εμπορικές εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. αναζωπυρωθούν.

Λούλα ντα Σίλβα – Βραζιλία

Σύμμαχος του Τραμπ στη Βραζιλία είναι ο πρώην πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρου, ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Λούλα. Ο Λούλα ανησυχεί ότι η επιστροφή του Τραμπ μπορεί να ενθαρρύνει το συντηρητικό πολιτικό κίνημα υπό την ηγεσία του Μπολσονάρου, οι υποστηρικτές του οποίου επιχείρησαν εξέγερση κατά της κυβέρνησής του μόλις μία εβδομάδα μετά την περσινή ορκωμοσία του.

Όλαφ Σολτς – Γερμανία

Η απέχθεια του Τραμπ για την Άνγκελα Μέρκελ δημιούργησε τεράστια πίεση στους αμερικανογερμανικούς δεσμούς και ο Σολτς ήταν υπουργός Οικονομικών και διάδοχός της, οπότε θα του είναι δύσκολο να αποτινάξει αυτή τη συσχέτιση.

Η Γερμανία έχει βρεθεί στο στόχαστρο της δεκαετούς εμμονής του Τραμπ με τα αυτοκίνητά της και το εμπορικό της πλεόνασμα και θα βρεθεί στη γραμμή του πυρός για άλλη μια φορά. Ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας της Γερμανίας είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένος στους εισαγωγικούς δασμούς των ΗΠΑ που σχεδιάζει να επιβάλει ο Τραμπ.

Διαβάστε ακόμη

Έως και 25% φθηνότερο το ρεύμα στην Ελλάδα με την πυρηνική ενέργεια

Τιτάν: Γιατί περιμένει «χρυσές» δουλειές στις ΗΠΑ μετά την εκλογή Τραμπ

Πλειστηριασμοί: «Κληρώνει» για ΕΝΚΛΩ και για… οικόπεδα στη Μύκονο (pics)

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα