Ο Αλέξης Τσίπρας έχει περάσει σχεδόν δύο χρόνια λέγοντας στους Έλληνες ότι μια συμφωνία για το χρέος και η συνακόλουθη ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα έχει ως αποτέλεσμα μια έκρηξη επενδύσεων που θα ανακουφίσει από τα δεινά της λιτότητας
Το μήνυμα του πρωθυπουργού δεν έχει πείσει τον Παναγιώτη Κουίνη, έναν 60χρονο πολιτικό μηχανικό στην Κόρινθο, που λέει ότι οι δουλειές μειώνονται σταθερά κατά τη διάρκεια της οκταετούς κρίσης της Ελλάδας και τώρα πια, έχουν σχεδόν σταματήσει.
“Αυτό που γνωρίζω είναι ότι μας λένε πως οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 20%, οι μισθοί θα μειωθούν και, στο τέλος, ποια είναι η ποσοτική χαλάρωση;”, αναρωτήθηκε ο κ. Κουίνης σε συνέντευξη που έδωσε στο γραφείο του κοντά στο κέντρο της πόλης. “Πρέπει να είμαστε οικονομολόγοι ώστε να κατανοήσουμε τι μας λένε;”
Μέρη όπως η Κόρινθος, που είναι ένας βιομηχανικός κόμβος περίπου 80 χιλιόμετρα δυτικά της Αθήνας, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Οι πολίτες έχουν περάσει χρόνια τσαλαβουτώντας στην κρίση καθώς τα δελτία ειδήσεων τους βομβαρδίζουν καθημερινά με εκθέσεις συνεδριάσεων και αποφάσεων στις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη που θα καθορίσουν το οικονομικό τους μέλλον. Εν τω μεταξύ, καθώς τα μέτρα τόνωσης της ΕΚΤ – συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων – καθορίζουν την πορεία της υπόλοιπης ευρωζώνης, η παραγωγή της Ελλάδας έχει παραμείνει στάσιμη, κάνοντας τους ανθρώπους της να είναι οι πιο απαισιόδοξοι της ευρύτερης περιοχής.
Ωστόσο, η ΕΚΤ εξακολουθεί να είναι απίθανο να συμπεριλάβει ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα QE στο προβλέψιμο μέλλον, σύμφωνα με ένα πρόσωπο που γνωρίζει κι έχει εξοικείωση με το θέμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια συνάντηση την περασμένη Πέμπτη με τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης, στις χώρες των οποίων τα εκλεκτορικά σώματα αντιτίθενται στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, μοιάζει να καταλήγει σε μια λύση: Μπορεί να υπάρξει συμφωνία να εκταμιευθούν τα χρήματα της δόσης, αλλά χωρίς να υπάρξει αλλαγή, δηλαδή διευκόλυνση των όρων αποπληρωμής του ελληνικού χρέους, ώστε να ικανοποιηθούν η ΕΚΤ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.