Ο Luyanda Hlatshwayo ξυπνάει στις 4 π.μ. στο εγκαταλελειμμένο σχολικό κτίριο της πόλης, με θρυμματισμένα παράθυρα που το ονομάζει “σπίτι” του. Βάζει ένα ζευγάρι γάντια για εργαζομένους στην τσέπη του και οδηγεί ένα καροτσάκι σαν γιγαντιαίο skateboard σε ένα προάστιο της οικονομικής μητρόπολης της Νότιας Αφρικής, του Γιοχάνεσμπουργκ: Είναι μέρα συλλογής απορριμμάτων.
O 35άρης που εγκατέλειψε τις πανεπιστημιακές του σπουδές, συχνά κάνει τη διαδρομή των 8χλμ με άδειο στομάχι – μπορεί μόνο να τρώει δύο φορές την ημέρα. Ο χρόνος είναι πολύτιμος γιατί πρέπει να περισώσει όσο το δυνατόν περισσότερα ανακυκλώσιμα – κουτιά από κασσίτερο, πλαστικά μπουκάλια, κιβώτια από χαρτόνι – πριν φτάσουν τα φορτηγά απορριμμάτων της πόλης.
“Πρέπει κανείς να πάει εκεί νωρίς για να προλάβει την κυκλοφορία”, δήλωσε ο Hlatshwayo καθώς τίναξε ένα κουτί πίτσας για να πετάξει τα αποφάγια και τα τσιγάρα. “Αυτό που οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι επιδοτούμε την πόλη και τους κατοίκους της. Αν δεν πάμε στη δουλειά, θα είναι όλοι τους πολύ σύντομα στα φορτηγά, προκειμένου να συλλέγουν τα σκουπίδια”.
Ο Hlatshwayo είναι ένας από τους περίπου 6.000 συλλέκτες απορριμμάτων στο Γιοχάνεσμπουργκ που ζουν από τα σκουπίδια άλλων ανθρώπων, σε αυτην που η Παγκόσμια Τράπεζα ονομάζει την πιο άνιση χώρα στη γη. Μία κληρονομιά του απαρτχάιντ, η ανισότητα παραμένει τόσο ριζωμένη, καθώς το κυβερνών αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο δεν μπόρεσε να περιορίσει το χάσμα του πλούτου από τότε που ανέλαβε την εξουσία πριν από 25 χρόνια. Παραμένει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που ο πρόεδρος Cyril Ramaphosa, ένας πολυεκατομμυριούχος, αντιμετωπίζει καθώς προετοιμάζεται να ξεκινήσει μια νέα θητεία μετά το αποτέλεσμα των γενικών εκλογών στις 8 Μαΐου.