Στον κόσμο των ακινήτων της Νέας Υόρκης, ο Ντάγκλας Πίτερσον, ιδιοκτήτης της εταιρείας Peterson’s City Skyline Realty Inc., βρίσκεται αντιμέτωπος με δυσκολίες που αντικατοπτρίζουν την περίπλοκη φύση της αγοράς. Το 2018, αγόρασε ένα κτίριο με 21 μονάδες έναντι 4,8 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά τώρα καλείται να ξεπεράσει ανυπέρβλητα εμπόδια.
Η εταιρεία του, δραστηριοποιείται στην αγορά ακινήτων που υπόκεινται στο σύστημα ρύθμισης ενοικίων της πόλης. Αρχικά, η στρατηγική ήταν απλή: αγορά υποβαθμισμένων κτιρίων, επισκευές ή ανακαινίσεις, και στη συνέχεια αύξηση των ενοικίων. Ωστόσο, οι νομοθετικές αλλαγές του 2019 ανέτρεψαν την εξίσωση, περιορίζοντας τις αυθαίρετες αυξήσεις ενοικίων και τη δυνατότητα αποχώρησης από το ρυθμιζόμενο πρόγραμμα, δημιουργώντας έτσι, προκλήσεις για τους επενδυτές.
Ο Πίτερσον, ο οποίος έχει αγοράσει περισσότερα από 40 ακίνητα με συνολική αξία 300 εκατομμυρίων δολαρίων σε 20 χρόνια, τώρα αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Παλεύοντας με υποθήκες και αναζητώντας κεφάλαια για επισκευές, η επιχείρησή του κινδυνεύει. Η αξία των κτιρίων του στη Νέα Υόρκη, με σταθεροποιημένα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, μειώθηκε κατά 34% το 2019, ενώ η αξία των μονάδων συρρικνώθηκε έως και 75 δισ. δολάρια.
Η ερώτηση που τίθεται είναι εάν ο Πίτερσον θα καταφέρει να αντισταθεί στις προκλήσεις και να σώσει την ιδιοκτησία του, ή αν θα παραδοθεί στο ρεύμα της οικονομικής ανασφάλειας. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνει τον αγώνα πολλών ιδιοκτητών στη Νέα Υόρκη, οι οποίοι αναζητούν λύσεις σε μια αβέβαιη και ασταθή αγορά ενοικιαζόμενων κατοικιών.
Ιδιοκτήτες όπως ο Λιούις Μπαρμπανέλ παλεύουν με τους αυστηρούς νέους κανονισμούς ενοικίων, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας και ενδέχεται να επιδεινώσουν την έλλειψη στέγης. Στο μεταξύ, οι ενοικιαστές θεωρούν τους νέους νόμους ως προστατευτική ασπίδα.
Στη Νέα Υόρκη, τα συστήματα ρύθμισης ενοικίων υπάρχουν από το 1943, Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν επιβλήθηκαν έλεγχοι τιμών για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Η σημερινή κατάσταση προκύπτει από συνδυασμό παλαιότερων και πιο πρόσφατων νομοθετικών παρεμβάσεων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, το κράτος εισήγαγε το δικό του σύστημα για κτίρια προ του 1947, γνωστό ως «έλεγχος ενοικίων». Αυτό το σύστημα, που παραμένει σε ισχύ για 16.000 διαμερίσματα, έχει ως αποτέλεσμα τη συγκράτηση του ποσού που καταβάλλουν οι ενοικιαστές.
Στη συνέχεια, το 1969, εισήχθη η σταθεροποίηση ενοικίων που καλύπτει περίπου ένα τέταρτο του πληθυσμού της πόλης. Κάθε χρόνο, οι ιδιοκτήτες υποβάλλουν αναφορές για τα έσοδα και τα έξοδά τους, με το Συμβούλιο Οδηγιών Ενοικίων να καθορίζει πόσο μπορούν να αυξήσουν τα ενοίκια. Αυτό οδήγησε στο να πληρώνουν οι ενοικιαστές ένα τρίτο λιγότερο από τα αγοραστικά διαμερίσματα, με έκπτωση που ανέρχεται σε 5,4 δισ. δολάρια, σύμφωνα με έρευνα του 2023.
Κατά τη δεκαετία του ’90, οι αλλαγές που επέτρεπαν αυξήσεις έως και 20% κάθε φορά που μετακομίζει ένας ενοικιαστής έκαναν τα ρυθμιζόμενα διαμερίσματα πιο ελκυστικά. Οι επενδυτές, όπως η Blackstone Inc., εισέβαλαν στην αγορά, αγοράζοντας πολυκατοικίες και επενδύοντας εκατομμύρια σε ανακαινίσεις.
Διαβάστε ακόμη
UBS: Άκρως επιφυλακτική για τα χρηματιστήρια παρά τα νέα ιστορικά υψηλά
J.P. Morgan: Αναβαθμίζει τις εκτιμήσεις της για την Τράπεζα Πειραιώς – Η νέα τιμή-στόχος
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ