Η απώλεια της βιοποικιλότητας σε όλο τον κόσμο μπορεί να ωθήσει πολλές αναπτυσσόμενες χώρες στη χρεοκοπία και να προκαλέσει τεράστιες υποβαθμίσεις για την Κίνα και την Ινδία, σύμφωνα με την πρώτη αξιολόγηση πιστοληπτικής ικανότητας που προσαρμόστηκε τις συνέπειες μιας οικολογικής καταστροφής.
Μια «μερική κατάρρευση οικοσυστημάτων» της αλιείας, της παραγωγής τροπικής ξυλείας και της άγριας επικονίασης θα αύξανε το ετήσιο κόστος δανεισμού για 26 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, κατά 53 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής ακαδημαϊκούς στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Η έρευνα είναι πρωτοποριακή, όπως αναφέρει το Bloomberg, επεκτείνοντας προηγούμενες εργασίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα απειληθούν τα δημόσια οικονομικά από την κλιματική αλλαγή.
Η έκθεση επισημαίνει ότι η πιστοληπτική ικανότητα της Κίνας θα πέσει έξι βαθμίδες, προσθέτοντας 18 δισεκατομμύρια δολάρια στις ετήσιες πληρωμές τόκων για την κυβέρνηση του Πεκίνου και επιπλέον χρέος 20 έως 30 δισεκατομμύρια δολάρια για τον εταιρικό της τομέα. Η Μαλαισία θα διολισθήσει κατά σχεδόν επτά βαθμίδες, με έως και 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετες πληρωμές τόκων κάθε χρόνο.
Η ομάδα οικονομολόγων από τα πανεπιστήμια του Cambridge, της East Anglia, του Sheffield Hallam και του SOAS University του Λονδίνου χρησιμοποίησε την προσομοίωση της Παγκόσμιας Τράπεζας για μια μερική κατάρρευση των οικοσυστημάτων, ώστε να μετρήσει το κόστος ανά χώρα. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η απώλεια του ΑΕΠ θα υπερβεί τις απώλειες του 2020 που προκλήθηκαν από τον Covid-19 στις μισές περίπου χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα.
«Πολλές αναπτυσσόμενες χώρες διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο χρεοκοπίας», σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα που μελέτησε την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών με συνολικό δημόσιο χρέος 66 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
«Δεν είναι μόνο οι χρηματοδότες που χάνουν. Ο αυξημένος κίνδυνος οδηγεί τις αγορές να απαιτούν υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου, που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις — και τελικά οι φορολογούμενοι — πληρώνουν περισσότερα για να δανειστούν» δήλωσε ο Μάθιου Αγκαρουάλα, κύριος συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ένα σενάριο «σύνηθες» όπου η υποβάθμιση συνεχίζεται με τις τρέχουσες τάσεις, η Κίνα και η Ινδονησία θα υποστούν υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας τους κατά δύο βαθμίδες έως το 2030 ενώ η Ινδία και το Μπαγκλαντές κατά μία.
Η Νότια Ασία είναι επίσης πιο εκτεθειμένη στους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. Η ανάλυση της S&P Global Ratings νωρίτερα φέτος έδειξε ότι απειλείται 10 φορές περισσότερο οικονομικό προϊόν στην περιοχή από ό,τι στην Ευρώπη.