Κάθε φορά που η Ιταλία κινδυνεύει με εκτροχιασμό, πάντα υπάρχει μια σίγουρη λύση: καλέστε τον τραπεζίτη. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι είναι πια αυτός που καλείται να σώσει την κατάσταση.
Επιπλέον, είναι και ένα δείγμα του πόσο άσχημα πάνε τα πράγματα. Είτε γιατί τα χρηματοοικονομικά βρίσκονται σε τόσο άθλια κατάσταση ώστε να ταλαντεύονται οι αγορές ομολόγων, είτε γιατί οι πολιτικοί δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, όμως, η επιλογή αυτή είναι «περίεργη» για μια Δυτική δημοκρατία, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πως ο κάθε τεχνοκράτης – τραπεζίτης δεν είναι εκλεγμένος από τους πολίτες.
Όμως, όπως και η «πάγια» τακτική της γείτονος να αλλάζει κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα, οι λόγοι της επιλογής αυτής έχουν ισχυρές ιστορικές βάσεις. Οι συντάκτες του ιταλικού συντάγματος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θέλησαν να σιγουρευτούν πως η δημοκρατία τους θα έχει ισχυρές άμυνες κατά μιας πιθανής δικτατορίας, χωρίς να ασχολούνται με το «μικρότερο» πρόβλημα της πλειάδας πολιτικών κομμάτων και συμμαχιών.
Ο ρόλος της Προεδρίας
Γι αυτό υπάρχει η Προεδρία στην Ιταλία. Ο Πρόεδρος της χώρας μπορεί -σε περιόδους αναταραχής- να επιλέξει κάποιον ο οποίος θα βρει τη λύση χωρίς εκλογές και πολιτικές αναταραχές. Ο Ντράγκι είναι ο νέος εκλεκτός της Ιταλίας.
Πρόκειται για την τέταρτη φορά μέσα σε τρεις δεκαετίες που έχει επιλεγεί ένας τραπεζίτης για την αντιμετώπιση των συστημικών προβλημάτων της χώρας. Η κίνηση συνήθως προκαλεί ανακούφιση σε επενδυτές και πολίτες. Οι τραπεζίτες – τεχνοκράτες, μέσα σε δυο περίπου χρόνια, μπορούν και κάνουν τις επώδυνες περικοπές που οι πολιτικοί δε θέλουν. Και μόλις ολοκληρωθεί η διετία, γίνονται εκλογές.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως, εάν ο Ντράγκι επιβεβαιωθεί από το διασπασμένο ιταλικό κοινοβούλιο, η δουλειά του δεν θα είναι να περικόψει, αλλά να ξαναχτίσει. Στο οπλοστάσιό του θα διαθέτει επίσης και τα 209 δισεκατομμύρια ευρώ που προσφέρει η ΕΕ στη χώρα για την ανάκαμψη από τον κορωνοϊό.
Ο Ντράγκι θα χρειαστεί να επιδείξει και μια πιο ανθρώπινη πλευρά. Η πανδημία δεν κατέστρεψε μόνο την οικονομία, αλλά στιγμάτισε και ολόκληρη την ιταλική κοινωνία. Οι Ιταλοί έχουν νωπές ακόμη τις αναμνήσεις με τα φέρετρα στους δρόμους του Μπέργκαμο. Εξίσου νωπές όμως είναι και οι αναμνήσεις από τον προηγούμενο τεχνοκράτη, τον Μάριο Μόντι, ο οποίος προχώρησε σε τεράστιες οικονομικές περικοπές που οδήγησαν στην άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων όπως το Κόμμα των Πέντε Αστέρων.
Οι τραπεζίτες στο καθήκον
Η συνήθεια της επιλογής τεχνοκρατών ξεκίνησε μετά από την πληθώρα σκανδάλων που συγκλόνισε την πολιτική σκηνή της χώρας τη δεκαετία του ’90. Ο Κάρλο Αζέλιο Κιάμπι, πρώην κεντρικός τραπεζίτης, κλήθηκε να σώσει την κατάσταση. Το 1995, συνέβη ξανά, μετά από την πτώση της πρώτης κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, όταν ο Ντίνι, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας, ήταν η επιλογή του Προέδρου. Το 2011, τρίτωσε το …κακό όταν ο Μόντι κλήθηκε να επιδιορθώσει τα λάθη της τελευταίας κυβέρνησης του Μπερλουσκόνι και άφησε την ήδη πληγωμένη οικονομία να καταρρέει μετά από τρομακτικές επιλογές λιτότητας.
Ο Μόντι ήταν ο «γκρίζος» άνθρωπος των Βρυξελλών, που υποστήριζε τη λιτότητα της ΕΕ και έδωσε έναυσμα στον ευρωσκεπτικισμό.
Ο Ντράγκι θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να εξουδετερώσει αυτούς τους φόβους και μπορεί να το κάνει, καθώς η πανδημία έχει μειώσει τους φόβους των πολιτών για την κυβερνητική παρεμβατικότητα.
Διαβάστε ακόμη:
«Εφιαλτική» η κατάσταση για τη ναυλαγορά δεξαμενόπλοιων
Επίδομα 534 ευρώ: Τι αλλάζει τον Φεβρουάριο στις αναστολές εργασίας (vid)
«Παρέλυσαν» τα καταστήματα ZARA, Pull&Bear, Massimo Dutti, Bershka (pics)