Τα πρόσφατα αποτελέσματα των εκλογών στα γερμανικά κρατίδια ήταν θλιβερά για τα παραδοσιακά ισχυρά συστημικά κόμματα της χώρας. Αλλά ακόμα κι αν λάβουμε ως δεδομένο το παραπάνω συμπέρασμα, η ψήφος της Κυριακής στο ανατολικογερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας είναι «το κάτι άλλο». Το θέμα δεν είναι απλώς ότι εξαφανίστηκαν οι ψηφοφόροι των κομμάτων που συγκλίνουν προς το κέντρο, αλλά το ότι για πρώτη φορά στη Γερμανία μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχει λογική πορεία προς μια λειτουργική κυβέρνηση συνασπισμού.
Η Θουριγγία, με πληθυσμό 2,1 εκατομμυρίων κατοίκων και μόλις δύο πόλεις με κατοίκους άνω των 100.000 ατόμων, είναι ένα από τα μικρότερα κρατίδια της Γερμανίας. Εκεί όπου η Harry’s Inc. παράγει τις ξυριστικές λεπίδες της και η Daimler AG παράγει μία στις τρεις μηχανές για τα αυτοκίνητά της, αλλά είναι ευρύτερα γνωστή ως το κρατίδιο που περιλαμβάνει τη Βαϊμάρη, όπου γεννήθηκε η γερμανική δημοκρατία του μεσοπολέμου. Οι εκλογές της Κυριακής έχουν προκαλέσει ένα χάος, κάπως όπως αυτό των εκλογών της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης το 1930 στην οποία το κέντρο είχε καταρρεύσει, τα άκρα ενισχύθηκαν και μετά τις εκλογές δεν μπορούσε να σχηματιστεί ένας κυβερνητικός συνασπισμός με κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Κατά τον προηγούμενο εκλογικό κύκλο, η Θουριγγία κυβερνήθηκε από τον μοναδικό πρόεδρο της Γερμανίας ο οποίος προερχόταν από το αριστερό κόμμα Die Linke, τον Μπόντο Ράμελοφ. Δεν είναι ένας τυπικός αριστερός που «ανάβει φωτιές» και παρά τους ευρέως διαδεδομένους φόβους για το τι θα μπορούσε να κάνει όταν ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης πριν από πέντε χρόνια, έχει επιδείξει ρεαλιστική ηγεσία, με αποτέλεσμα να διαχειρίζεται ικανοποιητικά τόσο την αύξηση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα όσο και τη μείωση του χρέους. Παρόλο που η Θουριγγία έμεινε δεύτερη από το τέλος μεταξύ των γερμανικών κρατιδίων από την άποψη της οικονομικής ανάπτυξης πέρυσι, οι ψηφοφόροι είναι γενικά ικανοποιημένοι από τη διαχείριση του που έκανε ο Ράμελοφ: Είναι ο πέμπτος πιο δημοφιλής περιφερειακός κυβερνήτης της Γερμανίας. Στις εκλογικές αφίσες, το όνομά του βρισκόταν σε περίοπτη θέση, ενώ το κόμμα του δεν ήταν πουθενά γραμμένο.
Αυτό λειτούργησε θετικά για τον Ράμελοφ, ο οποίος κέρδισε το καλύτερο αποτέλεσμα για λογαριασμό του Die Linke σε τοπικές εκλογές, δηλαδή το 31%. Αλλά ο σημερινός συνασπισμός του με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και τους Πράσινους δεν μπορεί να συνεχιστεί: Τα δύο αυτά κόμματα κέρδισαν 8,2% και 5,2% αντίστοιχα, λιγότερο από ό, τι το 2014, με αποτέλεσμα οι έδρες των τριών κομμάτων συνολικά στο περιφερειακό κοινοβούλιο, να μην αρκούν για το σχηματισμό πλειοψηφίας. Στην κεντροδεξιά, οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ (CDU) κέρδισαν 21,8% και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) συγκέντρωσαν 5%. Είναι όμως αδύνατο για αυτούς να συνεργαστούν με το Die Linke, όμως, και το CDU έχει υποσχεθεί δημοσίως να μην το κάνει ποτέ. Η εθνικιστική εναλλακτική για τη Γερμανία ξεπέρασε το CDU, αφού κέρδισε ποσοστό 23,4%, αλλά κανένα άλλο κόμμα δεν μπορεί να επιδιώξει έναν συνασπισμό μαζί του, ειδικά αφού το AfD στη Θουριγγία είναι υπό την ηγεσία ενός από τους πιο ακροδεξιούς ηγέτες της, του Μπγιορν Χέκε.
Με άλλα λόγια, είναι σχεδόν αδύνατο να οικοδομηθεί μια συνεκτική κυβερνητική πλειοψηφία για την περιοχή χωρίς να περάσουμε πολιτικές κόκκινες γραμμές. Ολόκληρο το κέντρο του πολιτικού φάσματος – το CDU, το SPD, οι Πράσινοι και το FDP – έχει συνολικά λιγότερη υποστήριξη από τα δύο ακραία κόμματα, την Die Linke και το AfD. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ πριν, και παρόλο που το μετριοπαθές στυλ του Ράμελοφ υποβαθμίζει την σοβαρότητα αυτής της εικόνας, ωστόσο εξακολουθεί να είναι μια καταστροφή για τους Γερμανούς κεντρώους.