Ο Όλαφ Σολτς αναμένεται να καθοδηγήσει τους Σοσιαλδημοκράτες στην ανατροπή των συντηρητικών υπό την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ για πρώτη φορά από το 2005.
Η νίκη στις εκλογές θα ήταν μόνο ένα πρώτο βήμα για το κεντροαριστερό SPD, το οποίο προηγείται από το μπλοκ CDU/CSU της Μέρκελ κατά πέντε μονάδες σε μία δημοσκόπηση.
Ενώ οι Πράσινοι με επικεφαλής την Ανναλένα Μπαερντοκ ενδέχεται να είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν, αυτό δεν είναι αρκετό για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία και αφήνει την πόρτα ανοιχτή στον συντηρητικό ανταγωνιστή Άρμιν Λασετ.
Με τη Μέρκελ να ηγείται την πολιτική αρένα εδώ και 16 χρόνια, η οικοδόμηση συνασπισμού είναι πιο πολύπλοκη από ποτέ. Πέντε κόμματα έχουν πιθανότητες να παίξουν ρόλο στην κυβέρνηση μετά την ψηφοφορία στις 26 Σεπτεμβρίου, με μόνο το ακροδεξιό κόμμα να είναι αποκλεισμένο.
Ακολουθεί μια παρουσίαση των κύριων συνδυασμών, που παίρνουν την ονομασία τους με τα παραδοσιακά χρώματα του κόμματος: το κόκκινο για το SPD, το μαύρο για το CDU/CSU, το πράσινο για τους Greens, το κίτρινο για το FDP και το μωβ για το αριστερό κόμμα:
1. Ο Σολτς ως καγκελάριος υποστηριζόμενος από τους Πράσινους
Εάν οι Σοσιαλδημοκράτες μπορέσουν να διατηρήσουν το προβάδισμά τους στις δημοσκοπήσεις, ο Σολτς πιθανότατα θα κληθεί από τον Πρόεδρο Φρανκ Στέινμειερ να σχηματίσει κυβέρνηση. Ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία του SPD με τους Πράσινους και το FDP είναι το πιο πιθανό σενάριο, αν και οι φιλελεύθεροι έχουν αποστασιοποιηθεί από μια τέτοια συμμαχία, χωρίς να το αποκλείσουν εντελώς.
Τόσο το SPD όσο και οι Πράσινοι υποστηρίζουν χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική, τόσο σε εγχώριο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Σολτς βλέπει το ταμείο ανάκαμψης της ΕΕ για τον κορωνοϊό ως ένα πρώτο βήμα προς έναν κοινό μηχανισμό χρέους για την Ένωση. Το FDP πιθανότατα θα σταθεί ενάντια στις υψηλότερες δαπάνες και τον αυξημένο δανεισμό και θα ασκήσει πίεση για επιστροφή σε αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική.
2. Κυβέρνηση Λάσετ με τους Πράσινους και το FDP
Ένας συνασπισμός με επικεφαλής τους συντηρητικούς του Λασκέτ, μαζί με τους Πράσινους και το FDP θα μπορούσε να έχει πιθανότητες μόνο αν καταφέρει να κάνει μια εντυπωσιακή ανατροπή στις δημοσκοπήσεις. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι προσπάθειες απέτυχαν να σχηματίσουν το συνασπισμό της Τζαμάικα – που πήρε το όνομά του από τα χρώματα της σημαίας του νησιού της Καραϊβικής – επειδή ο πρόεδρος του FDP Κρίστιαν Λίντνερ αποχώρησε από τις συνομιλίες.
Ωστόσο, τόσο το συντηρητικό μπλοκ όσο και το FDP θα στοχεύσουν σε μια γρήγορη επιστροφή σε έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό και στην επαναφορά του «φρένου του χρέους», ενός ορίου δανεισμού που κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της Γερμανίας. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση με τους Πράσινους, οι οποίοι θέλουν ένα δεκαετές επενδυτικό πρόγραμμα αξίας 500 δισ. ευρώ και χαλάρωση των περιορισμών του χρέους.
3. Συνασπισμός συντηρητικών με αριστερά κόμματα
Μια αριστερή συμμαχία μεταξύ του SPD, των Πρασίνων και της Αριστεράς είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους συνασπισμούς που συζητούνται. Η Αριστερά, που θέλει τη Γερμανία να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και έχει ρίζες στο κομμουνιστικό κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας, δεν έπαιξε ποτέ μέχρι τώρα ρόλο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Αλλά εάν το FDP αρνηθεί να συμμετάσχει σε μια διοίκηση με το SPD και τους Πράσινους, ένας συνασπισμός με το κόμμα της Αριστεράς μπορεί να είναι η μόνη επιλογή του Σόλτς.
Για τους επενδυτές, μια τέτοια συμμαχία θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες για επιχειρηματική δραστηριότητα. Στο Βερολίνο, για παράδειγμα, η κυβέρνηση του ερυθρό-πράσινου-κόκκινου κράτους επέβαλε ένα ανώτατο όριο ενοικίου που αργότερα ανατράπηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας.
4. Συνασπισμός της Κένυας
Ένας συνασπισμός των CDU/CSU, SPD και των Πρασίνων αποτελεί επίσης μια δυνατότητα. Ο συνασπισμός της Κένυας, που πήρε το όνομά του από τη σημαία του αφρικανικού έθνους, είναι απίθανος καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν δηλώσει ότι δεν είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε έναν άλλο «μεγάλο συνασπισμό» με τους συντηρητικούς. Ωστόσο, αν ήταν σε θέση να ηγηθούν μιας τέτοιας συμμαχίας, ίσως άλλαζαν γνώμη. Μένει να φανεί αν οι συντηρητικοί θα αποδεχτούν έναν δευτερεύοντα ρόλο υπό τον Σολτς ως καγκελάριο.
5. Συνασπισμός «Γερμανίας»
Ακόμα πιο απίθανος θα ήταν ο συνασπισμός «Γερμανίας», μεταξύ CDU/CSU, SPD και FDP -τα χρώματα του οποίου ταιριάζουν με την εθνική σημαία. Ο Λίντνερ υπήρξε κατηγορηματικός επικριτής των τριών «μεγάλων συνασπισμών» της Μέρκελ με τους Σοσιαλδημοκράτες και οι υποστηρικτές του θα το έβλεπαν ως παραβίαση της εμπιστοσύνης τους αν συμφωνούσε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.
Όποιος συνδυασμός κομμάτων θα κυβερνήσει στο τέλος, ένα είναι σίγουρο: οι συνομιλίες για τον συνασπισμό θα είναι και πάλι μακρές και περίπλοκες. Μετά τις τελευταίες εκλογές το 2017, χρειάστηκαν περίπου πέντε μήνες για να αναλάβει καθήκοντα μια νέα κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το σύνταγμα, η Μέρκελ θα παραμείνει καγκελάριος έως ότου εγκριθεί η διοίκηση αντικατάστασης από την Bundestag.
Η μακροβιότερη Καγκελάριος της Γερμανίας
Εάν οι συνομιλίες συνεχιστούν πέραν της 16ης Δεκεμβρίου, θα καταρριφθεί ένα εθνικό ρεκόρ: Η Μέρκελ θα έχει παραμείνει στην εξουσία περισσότερο από τον προκάτοχό και πρώην μέντορά της, Χέλμουτ Κολ, και θα γίνει έτσι η μακροβιότερη καγκελάριος της Γερμανίας.
Διαβάστε ακόμη
Κριστιάνο Ρονάλντο: Πώς «εκτοξεύει» τα εμπορικά έσοδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Μπερνάρ Αρνό: Οι κινήσεις του «λύκου» της Louis Vuitton και το αντίο στην Carrefour
Γιατί ο Τζεφ Μπέζος χαρίζει μετοχές αξίας $172 εκατ. της Amazon