Το 2022, η κύρια ατραξιόν ήταν οι παραδοσιακοί Ελβετοί παλαιστές γνωστοί και ως «Schwinger». Φέτος, ήταν οι ομάδες νέων. Κάθε 1η Αυγούστου από το 1891 και ύστερα, οι Ελβετοί συγκεντρώνονται στις ακτές της λίμνης Λουκέρνης για τον εορτασμό της επανάστασης του 1291 η οποία οδήγησε στη δημιουργία της «σύγχρονης» Ελβετίας.
Τα γκρουπ των νεαρών αυτών διέφεραν πολύ από τα αντίστοιχα του περασμένου Μαρτίου στην Paradeplatz της Ζυρίχης όπου κουβαλούσαν πανό και ταμπέλες με συνθήματα-λογοπαίγνια όπως «Cretin Suisse» (σ.σ. Ελβετικός κρετίνος) λόγω της κατάρρευσης της πάλαι ποτέ κραταιάς και ιστορικής τράπεζας.
Οι εφημερίδες ήταν γεμάτες με γνώμες δημοσιογράφων, πολιτικών και αναλυτών όσον αφορά την ανάγκη ολικής μεταρρύθμισης του τραπεζικού τομέα. Ορισμένοι εξ αυτών αναρωτήθηκαν ανοιχτά αν η χώρα θα έχει μέλλον στον κλάδο αυτό.
Η Credit Suisse, εξάλλου, αποτελούσε εμβληματικό αντιπρόσωπο της χώρας ο οποίος είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή του εξαιρετικού ελβετικού σιδηροδρομικού δικτύου. Γι αυτόν τον λόγο, η διάσωσή της από την UBS Group AG και την ελβετική κυβέρνηση για την παράλληλη σταθεροποίηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ντροπές της χώρας από το 2002 και την κατάρρευση της Swissair.
Αν και πολλοί πίστευαν πως τα πράγματα θα αλλάξουν, τέσσερις μήνες μετά, κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να το κάνει. Η ανεργία δεν έχει μεταβληθεί καθόλου και δεν πρόκειται να επηρεαστεί από τις απολύσεις στον τραπεζικό τομέα, ενώ ο πληθωρισμός του 1,6% της χώρας παραμένει το παράδειγμα προς μίμηση των ανεπτυγμένων οικονομιών. Ακόμα και η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου έχει καταγράψει αύξηση από τον Μάρτιο.
Η εποχή των παγετώνων
Η απουσία αλλαγής αυτή πηγάζει από την ιδιαιτερότητα της χώρας, η οποία παραμένει ένα κράτος του 13ου αιώνα το οποίο βάζει πάνω από όλα τη σταθερότητα και την καλή του φήμη σε μία ήπειρο η οποία συχνά-πυκνά καταρρακώνεται από πολεμικές συγκρούσεις. Μία χώρα η οποία επέτρεψε την ψήφο στις γυναίκες μόλις το 1971, δεκαετίες μετά από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Ένα κράτος όπου εάν λάβει χώρα κάποια αλλαγή, αυτή γίνεται με ταχύτητα αντίστοιχη αυτής των αρχέγονων παγετώνων των Άλπεων.
Το ερώτημα, σύμφωνα με το Bloomberg, παραμένει, για το εάν η Ελβετία χάνει μία ευκαιρία για την βελτίωση της «ραγισμένης», πάλαι ποτέ στιλβωμένης, εικόνας της στο διεθνές επενδυτικό στερέωμα. Οι επερχόμενες εκλογές στις 22 Οκτωβρίου θέτουν το σκηνικό για μία νέα, πολιτική διαμάχη.
Υπάρχουν ορισμένοι πολιτικοί οι οποίοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν το παράδειγμα της Credit Suisse ως καταλύτη για την μεταρρύθμιση και την πολιτική αλλαγή, αλλά νιώθουν πως το θέμα έχει, πια, «θαφτεί».
Κι όμως, το πρώτο βήμα για την επίλυση ενός προβλήματος είναι η παραδοχή της ύπαρξής του. Η ελίτ, όμως, δε θέλει να το παραδεχτεί, αφού πολλοί ακόμα και σήμερα θεωρούν τη διάσωση της Credit Suisse ως απόδειξη της παντοδυναμίας και της σταθερότητας της Ελβετίας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η Ελβετία δεν είναι πια η χώρα η οποία ήταν κάποτε. Οι έρευνες κατά των ελβετικών τραπεζών από τις αμερικανικές αρχές για φοροδιαφυγή, αλλά και ο πόλεμος στην Ουκρανία ο οποίος εξανάγκασε τη χώρα να εγκαταλείψει την ιστορικά ουδέτερη στάση της, αποτέλεσαν τα πρώτα λακτίσματα της αλλαγής αυτής.
Για ορισμένους, αυτή η κατάσταση οφείλεται στις εκ των έσω και εκ των έξω γεωπολιτικές και οικονομικές πιέσεις. Κατ΄αυτόν τον τρόπο, η χώρα στην καρδιά της Ευρώπης ενδέχεται να χάσει την πρωτοκαθεδρία της και να αποτελέσει τη δεύτερη δημοφιλέστερη επιλογή για τους ξένους, πλούσιους επενδυτές μέχρι το 2025, πίσω από το Χονγκ Κονγκ, σύμφωνα με το Boston Consulting Group.
To μεγάλο στοίχημα
Το στοίχημα για την Ελβετία είναι τεράστιο. Η ρυθμιστική αρχή του τραπεζικού κλάδου της χώρας, Finma και η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας έχουν κάνει έκκληση για μεταρρυθμίσεις και σκληρότερες τιμωρίες κατά αυτών οι οποίοι έχουν παραβιάσει τους κανονισμούς.
Οι δύο οργανισμοί, όμως, έλαβαν κι αυτοί μέρος στη διάσωση της Credit Suisse, ενώ έχουν δεχθεί πληθώρα μηνύσεων κυρίως από ομολογιούχους όσον αφορά τον μηδενισμό της αξίας $17 δισ. των ομολόγων ΑΤ1.
Η βραδεία, όμως, εξέλιξη της ελβετικής πολιτικής σκηνής θα πρέπει να εγείρει ερωτήματα όσον αφορά την ικανότητα της χώρας για λήψη άμεσων και αναγκαίων μέτρων, ιδιαίτερα εάν κανείς αναλογιστεί πως η νέα, ενισχυμένη UBS είναι πια διπλάσια από την οικονομία της χώρας.
Πρόβλημα κουλτούρας
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της κεντρικής τράπεζας της χώρας, Τόμας Τζόρνταν, «ο τραπεζικός τομέας θα πρέπει να μάθει πολλά από τη διάσωση της Credit Suisse», ενώ ο ίδιος μίλησε και για την ανάγκη της επικαιροποίησης των κανονισμών ρευστότητας.
Όσο για τον επικεφαλής της UBS, Κολμ Κέλεχερ, οποιοσδήποτε προσληφθεί από την Credit Suisse θα πρέπει να περάσει από ένα «φίλτρο κουλτούρας το οποίο θα εξασφαλίσει πως δε θα υπάρξει επιμόλυνση του οικοσυστήματός μας». Πίσω από τις λέξεις, όμως, κρυβόταν η εξής δήλωση: «Η UBS δεν έχει πρόβλημα κουλτούρας».
«Τέτοιες απόψεις φταίνε για την κατάντια της χώρας», σημείωσε το στέλεχος του World Competitiveness Center της Λωζάνης, Αρτούρο Μπρις.
Για να υποστηρίξει την άποψή του, το μόνο που έχει να κάνει είναι να παρουσιάσει την παρακάτω φωτογραφία, στην οποία φαίνονται ξεκάθαρα, η Ελβετή ΥΠΟΙΚ μαζί με τους επικεφαλής της Finma, της κεντρικής τράπεζας, της Credit Suisse και της UBS στις 19 Μαρτίου.
«Αυτή η εικόνα έχει πλήξει τη χώρα ανεπανόρθωτα», προσέθεσε.
Τις ημέρες μετά την κατάρρευση, οι ρυθμιστικές αρχές προώθησαν επανειλημμένα το αφήγημα πως η διάσωση από την UBS επρόκειτο για την καλύτερη επιλογή. Τώρα πια, υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως το ελβετικό κατεστημένο θέλει να αφήσει πίσω του την τραπεζική κρίση. Ακόμα και ο ανώτατος εισαγγελέας οικονομικών εγκλημάτων της Ζυρίχης ανακοίνωσε τον Μάιο πως θα σταματήσει την πολυετή έρευνά του στην υπόθεση του πρώην τραπεζίτη Πατρίς Λεσκαντρόν αφού η τράπεζα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τα εγκλήματά του.
Γνωρίζοντας την πολιτική κατάσταση (και τις επερχόμενες εκλογές), το ελβετικό κοινοβούλιο δεν έδωσε το πράσινο φως για το takeover της Credit Suisse. Η ψηφοφορία αυτή, όμως, ήταν μόνο συμβολική. Η άποψή τους δεν είχε καμία επίδραση στην απόφαση του ειδικού συμβουλίου βουλευτών οι οποίοι είχαν ήδη συμφωνήσει για τη διάσωση.
Όσο για τους ακαδημαϊκούς και τους απλούς Ελβετούς, τουλάχιστον όσους είναι ευαισθητοποιημένοι στο ζήτημα, τους ταλανίζει το ερώτημα του εάν η Ελβετία μπορεί να αντέξει τους κινδύνους τους οποίους προκαλεί μία τράπεζα η οποία είναι υπερδιπλάσια σε μέγεθος της εγχώριας οικονομίας.
Διαβάστε ακόμη
Θερινά deals 2 δισ. δολ. εκτινάσσουν τα έσοδα των μεγάλων του ποδοσφαίρου
Market Pass: Eυκαιρία για διορθώσεις και για παλαιούς δικαιούχους
«Σαντίπ»: Νέο σφυρί και με «έκπτωση» για την εταιρεία του Β. Κέρτσικωφ (pic)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ