Για πρώτη φορά στην 20ετή ιστορία του ευρώ, η Ιταλία μπορεί να βρεθεί εκτός της καρδιάς της νομισματικής πολιτικής της ευρωζώνης.
Τον Οκτώβριο του 2019, η 8ετής θητεία του Μάριο Ντράγκι λήγει και η χώρα του δεν αποκτά αυτομάτως έδρα στο Διοικητικό Συμβούλιο μετά από αυτό. Αντίθετα, οι λαϊκιστές ηγέτες της θα πρέπει να διαπραγματευτούν με τις ίδιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που ανταγωνίζονται σε θέματα όπως τα όρια δαπανών και το μεταναστευτικό από τότε που ανήλθαν στην εξουσία τον Ιούνιο.
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι ότι ο αποκλεισμός της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του ευρώ και ιδρυτικού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον οργανισμό που σχεδιάζει τη νομισματική πολιτική θα θεωρηθεί ως περιφρόνηση έναντι των Ιταλών.
Ορισμένοι αξιωματούχοι φλερτάρουν ήδη με τον ευρωσκεπτικισμό και οι επενδυτές εξακολουθούν να ανησυχούν ότι η κυβέρνηση μπορεί ακόμη να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει το μπλοκ, προκαλώντας πλήρη οικονομική κρίση.
«Θα ήταν πιο εύκολο για τους λαϊκιστές να αποκτήσουν ρητορική εκεί που τώρα δεν έχουν φωνή και η ΕΚΤ είναι πολύ μακριά – στη Φρανκφούρτη», αναφέρει ο Nick Kounis, οικονομολόγος της ABN Amro Bank NV στο Άμστερνταμ.
Αν και τις τελικές αποφάσεις για τη νομισματική πολιτική λαμβάνει η 25μελής εκτελεστική επιτροπή της ΕΚΤ, μεταξύ των οποίων και ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης Ignazio Visco, το εξαμελές Διοικητικό Συμβούλιο υποβάλλει προτάσεις και θέτει την ημερήσια διάταξη.
Αξιωματούχοι της Τράπεζας της Ιταλίας παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι ανησυχούν για την προοπτική απουσίας από την ομάδα αυτή.
Η προεδρία Ντράγκι από το 2011 υποδηλώνει ότι είναι μάλλον δύσκολο να τον διαδεχθεί ένας άλλος Ιταλός όταν λήξει η θητεία του που δεν μπορεί να ανανεωθεί.
Μια τελευταία λύση θα μπορούσε να είναι η Γερμανία να πάρει την προεδρία για πρώτη φορά, η Γερμανίδα μέλος της εκτελεστικής επιτροπής Sabine Lautenschlaeger να παραιτηθεί και τη θέση της να πάρει κάποιος Ιταλός.
Σύμφωνα με έρευνα του πρακτορείου Bloomberg, οι πιθανότητες για τον επόμενο πρόεδρο της ΕΚΤ έχουν ως εξής:
Η καγκελάριος Merkel πάντως πιέζει για μια ανώτερη πολιτική θέση της ΕΕ για τη Γερμανία, ασκώντας πιέσεις στον Πρόεδρο της Bundesbank Jens Weidmann να θέσει υποψηφιότητα για την ΕΚΤ. Επιπλέον, η Ιταλία θα μπορούσε να παραγκωνίσει τον επικριτή της χαλαρής νομισματικής πολιτικής που βασίζεται στις ασθενέστερες οικονομίες.
Δύο άλλες θέσεις του διοικητικού συμβουλίου θα μείνουν κενές το επόμενο έτος, αλλά το καθένα απαιτεί παραχωρήσεις από τους υπουργούς οικονομικών της ευρωζώνης.
Ο Peter Praet του Βελγίου παραιτείται από επικεφαλής οικονομολόγος τον Μάιο γεγονός που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντικατασταθεί από ιταλό.
Η επόμενη ευκαιρία θα ήταν όταν ο Γάλλος Benoit Coeure ο οποίος θα αποχωρήσει στις 31 Δεκεμβρίου του 2019. θέση την οποία αναμένεται να διεκδικήσει εκ νέου η Γαλλία.