Δύο 24ωρα μένουν για τις πρόωρες κάλπες στην Ισπανία, με την εκλογική αναμέτρηση να θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική όχι μόνο για την ίδια τη χώρα αλλά και για την Ευρώπη καθώς οι σοσιαλδημοκράτες του Πέδρο Σάντσεθ πιθανότατα θα παραδώσουν τα ηνία της χώρας στον Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο του Λαϊκού Κόμματος (PP) .

Όπως όλα δείχνουν όμωςμ ο Φεϊχόο δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει μόνος του καθώς δεν εξασφαλίζει αυτοδυναμία, και μάλλον χρειαστεί τη συνεργασία του ακροδεξιού Vox του Σαντιάγο Αμπασκάλ.

Όπως σημειώνει το Bloomberg, σε ανάλυσή του, καθώς μια νέα γενιά ακροδεξιών κομμάτων «προελαύνει» σε όλη την Ευρώπη στη σκιά της επίθεσης του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία, ένα διαφορετικό είδος εθνικισμού έρχεται στο προσκήνιο. Τα περισσότερα κόμματα έχουν πιο μετριοπαθείς θέσεις για τη Ρωσία και οι συζητήσεις για εγκατάλειψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα σε ορισμένα μέρη. Αυτό που τους ενώνει είναι μια σκληρή προσέγγιση σε θέματα όπως η μετανάστευση, το φύλο και η ταυτότητα.

Πέντε χρόνια υπό τη σοσιαλιστική ηγεσία του Σάντσεθ, η ισπανική κοινωνία έχει δει μεταρρυθμίσεις σε ζητήματα που άπτονται των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, της προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και βήματα προς την προσέγγιση των Καταλανών και των Βάσκων, καθώς και προκλήσεις για τους παραδοσιακούς, κυρίως με την απόφαση να μεταφερθεί η σορός του Φράνκο από το ορεινό μαυσωλείο του κοντά στη Μαδρίτη.

Αντιθέτως, το ακροδεξιό Vox «πουλά» νοσταλγία για τον προηγούμενο αιώνα, όταν λίγοι άνθρωποι αμφισβητούσαν τους ρόλους των φύλων και η ανάδειξη της Ισπανίας σε πλούσια οικονομία μόλις είχε αρχίσει να προσελκύει τους μετανάστες που έχουν μεταμορφώσει έκτοτε τις ισπανικές πόλεις.

 

Δεν πρόκειται για μια ομάδα σκίνχεντ ή νεοναζί, αλλά μάλλον για ένα είδος βαθιά παραδοσιακών Ισπανών. Η ρητορική τους εμπνέεται από  μια εποχή που ήταν απαλλαγμένη από αυτό που οι υποστηρικτές της θεωρούν ψευδοπροοδευτισμό και τροφοδοτείται από την οργή για τους Καταλανούς και τους Βάσκους που θέλουν να διασπάσουν τη χώρα τους.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι πολιτικές του Σάντσεθ που θέλει να ανατρέψει ο Αμπασκάλ. Κοιτάζει πιο πίσω, στη μετάβαση από τη δικτατορία και σε αυτό που θεωρεί ως το προπατορικό αμάρτημα της ισπανικής δημοκρατίας: την αυτονομία των περιφερειών στο ισπανικό κράτος.

Επιγραμματικά οι βασικές πολιτικές του Vox

  • Μεταφορά του ελέγχου της εκπαίδευσης, των δικαστηρίων και της ασφάλειας από τις περιφέρειες στη Μαδρίτη
  • Απόσυρση από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα
  • Μαζικές μειώσεις φόρων για τα υψηλότερα εισοδήματα και τις επιχειρήσεις
  • Μπλοκάρισμα των παροχών σε οικογένειες ΛΟΑΤΚΙ

Το ζήτημα του τρόπου κατανομής των διοικητικών αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών αρχών είναι ένα αρκετά δαιδαλώδες θέμα στις περισσότερες χώρες. Στην Ισπανία, το ζήτημα προκαλεί εντάσεις.

Οι ιστορικές εντάσεις μεταξύ της Μαδρίτης και της βιομηχανικής Χώρας των Βάσκων και, κυρίως, της Καταλονίας, σημαίνουν ότι ο έλεγχος τομέων όπως η φορολογική πολιτική, τα δικαστήρια, ο πολιτισμός και κυρίως η εκπαίδευση αμφισβητείται εντόνως. Τα ζητήματα αυτά βρέθηκαν στο επίκεντρο της προσπάθειας της Καταλονίας για ανεξαρτησία το 2017 και αποτέλεσαν το σκηνικό της 30ετούς εκστρατείας της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ.

Μετά την καταστολή περιφερειών από το καθεστώς του Φράνκο, οι συντάκτες του συντάγματος του 1978 παρέδωσαν σαρωτικές εξουσίες στις περιφέρειες.

Ο Αμπασκάλ υποστηρίζει ότι αυτές οι παραχωρήσεις αποδυνάμωσαν το ισπανικό κράτος και επέτρεψαν στις τοπικές ελίτ να εκμεταλλευτούν τους απλούς Ισπανούς. Θέλει να διεκδικήσει αυτές τις εξουσίες για τη Μαδρίτη.

 

Οι εκλογές δεν πρόκειται να δώσουν στον Αμπασκάλ «λευκή επιταγή» για να εφαρμόσει τα σχέδιά του, αλλά είναι πιθανό να έχει λόγο στο πώς θα γραφτεί το επόμενο κεφάλαιο στην πολιτική της Ισπανίας.

Η τελευταία δημοσκόπηση του GAD3 την Τρίτη έδειξε ότι το Vox ήταν σε καλό δρόμο για να κερδίσει περίπου 30 έδρες, σε σύγκριση με 52 στις τελευταίες εκλογές του 2019. Αλλά ακόμη και με λιγότερες έδρες, ο Αμπασκάλ θα έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή, καθώς το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα θα έχει περίπου 150 έδρες, αρκετές για να δώσουν στα δύο κόμματα πλειοψηφία στο κοινοβούλιο των 350 βουλευτών.

Άλλες έρευνες δείχνουν ότι η διαφορά τους μπορεί να είναι μικρή και υπάρχει ο κίνδυνος το κοινοβούλιο να οδηγηθεί σε αδιέξοδο αν πέσει κάτω από το όριο των 176 εδρών, επειδή η σκληρή στάση του Vox σημαίνει ότι θα είναι δύσκολο να διαπραγματευτεί πρόσθετη στήριξη.

Εάν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, η προσοχή θα στραφεί στο πώς ο Αμπασκάλ και ο ηγέτης του PP Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο θα καταλήξουν σε συμφωνία για τη συμμαχία τους. Οποιαδήποτε πίεση για την επιστροφή της εξουσίας στη Μαδρίτη είναι πιθανό να προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις και οδηγήσει τη χώρα χρόνια πίσω. Αυτό θα μπορούσε να εκνευρίσει τους επενδυτές.

Οι αναλυτές είναι σε γενικές γραμμές θετικοί για τις προοπτικές των επενδυτών υπό μια κυβέρνηση PP-Vox, αλλά τα σχέδια του Αμπασκάλ για μαζικές φορολογικές μειώσεις με ελάχιστες ενδείξεις για το πώς αυτές θα χρηματοδοτηθούν είναι ένας άλλος πιθανός κίνδυνος, σύμφωνα με το Bloomberg Economics.

Τι λέει το Bloomberg Economics

«Ένα ερωτηματικό παραμένει σχετικά με το πόσο μαχητικό μπορεί να είναι το Vox, ενώ είναι επίσης πιθανή μια αναζωπύρωση των εντάσεων μεταξύ των δυνάμεων που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας στην Καταλονία και μιας δεξιάς κυβέρνησης. Οι αγορές ήταν επιεικείς στο αποκορύφωμα της κρίσης ανεξαρτησίας της Καταλονίας το 2017, αλλά μπορεί να είναι λιγότερο επιεικείς σε έναν κόσμο υψηλότερων επιτοκίων» ανέφερε η οικονομολόγος Ana Andrade.

Για χρόνια, η επιτυχία του ΡΡ βασίστηκε εν μέρει στην ικανότητά του να κρατά σκληροπυρηνικούς όπως ο Αμπασκάλ στη γραμμή του κόμματος . Όμως ο Αμπασκάλ εγκατέλειψε το κόμμα το 2013 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αδύναμη, όπως είπε, απάντηση στη «βασκική τρομοκρατία».

Ίδρυσε το Vox έναν χρόνο αργότερα και τώρα αναφέρεται στους πρώην συναδέλφους του χαρακτηρίζοντάς τους «δειλούς μικρούς δεξιούς», λέγοντας συχνά ότι ξεπουλάνε τους απλούς Ισπανούς.

Οι συγκρούσεις μεταξύ των κομμάτων αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, καθώς το PP άρχισε να στοχεύει στους ψηφοφόρους του Vox και απηύθυνε έκκληση στους Σοσιαλιστές να διαμορφώσουν μια εθνική συναίνεση σε θέματα όπως η δημόσια υγεία, η εκπαίδευση και η περιφερειακή αυτονομία.

«Όλοι συμφωνούμε ότι οι αυτονομιστές δεν πρέπει να θέτουν όρια στην πολιτική για ολόκληρη τη χώρα, συμφωνούμε ότι χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση επικεντρωμένη στις οικογένειες», δήλωσε ο Φεϊχόο σε  βιντεοσκοπημένο μήνυμά του στις 14 Ιουλίου, απευθύνοντας έκκληση στους υποστηρικτές του Vox. «Ίσως δεν είμαστε το κόμμα σας, αλλά είμαστε η λύση σας».

Στο παρελθόν, οι κυβερνήσεις του PP δεν αναίρεσαν  τις προοδευτικές πολιτικές που κληρονόμησαν από τους Σοσιαλιστές. Το Vox σήμερα παρουσιάζεται ως ο εγγυητής που θα κρατήσει το PP υπό έλεγχο  και θα διασφαλίσει ότι οι πολιτικές Σάντεθ θα εγκταλειφθούν.

«Θα ξαναχτίσουμε όλα όσα κατέστρεψαν και θα αφήσουμε πίσω μας τα χειρότερα χρόνια», δήλωσε η Πέπα Μιλάν, υποψήφια βουλευτής του Vox σε προεκλογική της ομιλία στο Τολέδο.

Πίσω της κάθονταν περίπου 40 άτομα, πολλά από τα οποία κρατούσαν πανό του Vox ή ισπανικές σημαίες. Στο κέντρο της σκηνής, μακράν η μεγαλύτερη ήταν η γκρίζα σημαία της Πολιτοφυλακής, της στρατιωτικού τύπου αστυνομικής δύναμης που αποτελεί βραχίονα του ισπανικού κράτους για περισσότερα από 170 χρόνια, ανεξάρτητα από μοναρχίες, δικτατορίες και δημοκρατίες.

«Μη φοβάστε», είπε ο Αμπασκάλ στο πλήθος. «Ο φόβος δημιουργεί μόνο τυράννους».

Διαβάστε ακόμη

Ο νέος ισχυρός παίκτης σε μετοχές και ομόλογα – Η ξαφνική «αντεπίθεση» της Ελλάδας (γραφήματα)

Ποιοι είναι οι Έλληνες εφοπλιστές με τα μεγαλύτερα ναυπηγικά προγράμματα

Ρωσία: To sell off στο ρούβλι φέρνει τις πρώτες αυξήσεις επιτοκίων από τον Σεπτέμβριο

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ