Παρά το γεγονός ότι κλείνουμε ήδη μια δεκαετία από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να δείχνει αμήχανη, όταν πρόκειται για το χειρισμό καταστάσεων με προβληματικές τράπεζες.
Η εκκαθάριση της Banca Popolare di Vicenza SpA και της Veneto Banca SpA που χρηματοδοτήθηκε από τους φορολογούμενους της Ιταλίας ανέδειξε το συνονθύλευμα των κοινοτικών και εθνικών νόμων και κατευθυντήριων γραμμών που διέπουν τη διοχέτευση δημόσιου χρήματος στις τράπεζες παρά τα πολλά χρόνια που δαπανήθηκαν σε εργασία πάνω σε ένα κοινό βιβλίο κανόνων που έχει σκοπό να τερματίσει μια ολόκληρη περίοδο μεγάλων τραπεζικών διασώσεων
Επιτρέποντας στην Ιταλία να διαθέσει μέχρι και 17 δισεκατομμύρια ευρώ (19,4 δισεκατομμύρια δολάρια) για την εκκαθάριση των δύο τραπεζών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βασίστηκε στην διαβεβαίωσή της ότι η κρατική ενίσχυση στις τράπεζες είναι δικαιολογημένη «όσο η κατάσταση κρίσης παραμένει, δημιουργώντας πραγματικά εξαιρετικές περιστάσεις, Η σταθερότητα στο σύνολό της βρίσκεται σε κίνδυνο». Το έγγραφο του 2013, το οποίο αντικατέστησε τη σχετική καθοδήγηση που ίσχυε από πενταετίας, δεν έχει ενημερωθεί, γεγονός που σημαίνει ότι όσον αφορά την ΕΕ, η κρίση επιδεινώνεται και οι φορολογούμενοι θα «πληρώσουν το μάρμαρο», όταν καταρρέουν τράπεζες.
“Στον κόσμο της τραπεζικής ρύθμισης υπάρχουν ακόμα δύο παράλληλα σύμπαντα: το ένα από τα οποία αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των τραπεζών ως κατάχρηση των χρημάτων των φορολογουμένων και ένα άλλο, όπου τα τραπεζικά δάνεια θεωρούνται πολιτικά πιο χρήσιμο και φθηνότερο τρόπο για την επίλυση τραπεζικών κρίσεων” Δήλωσε ο Christian Stiefmueller, ανώτερος αναλυτής πολιτικής στον ανεξάρτητο παρατηρητή Financial Watch στις Βρυξέλλες. “Αυτά τα δύο σύνολα κανόνων δεν είναι συμβατά.”