Πριν από λίγα χρόνια, το Λονδίνο δεν ήταν προορισμός για φαγητό. Υπήρχε μια χούφτα αξιοπρεπών εστιατορίων και το καλύτερο που μπορούσατε να κάνετε ήταν να φάτε σε πολυτελή ξενοδοχεία που σερβίρουν ακριβή γαλλική κουζίνα.
Λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν καλύτερα την έκταση της τραπεζικής επανάστασης καλύτερα από ό, τι οι αρμόδιοι εκείνων των ξενοδοχείων, οι οποίοι τώρα πρέπει να οικοδομήσουν σχέσεις με εστιατόρια σε όλο το Λονδίνο-μια πόλη όπου η καινοτομία έχει έρθει να παραμερίσει την παράδοση.
“Εάν ήσασταν υπάλληλος σε ξενοδοχείο στο Λονδίνο πριν από 20 χρόνια, ίσως χρειαζόταν να μάθετε 10 πιάτα του μετρ”, λέει ο Toru Machida, επικεφαλής θυγατρικών της Savoy, ο οποίος μετακόμισε στο Λονδίνο από την Ιαπωνία το 1995. “Αλλά τώρα δεν είναι 10, είναι 100”.
Ενώ τα νέα εστιατόρια ανοίγουν τώρα με γοργό ρυθμό, κάποια πρώην αγαπημένα εξαφανίζονται. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκουμε το Vineet Bhatia, ένα πετυχημένο εστιατόριο για 13 χρόνια στο Τσέλσι,, το οποίο έκλεισε τον περασμένο μήνα. Άλλα, όπως το Kitty Fisher’s, στο Mayfair, ξεκινούν εξαιρετικά σε ζήτηση κι αργότερα το κλείσιμο τραπεζιού γίνεται λίγο πιο εύκολο, καθώς αλλάζουν τα γούστα και φτάνουν τα νέα παιδιά στο συγκρότημα.
Ποια εστιατόρια έχουν τη μεγαλύτερη πέραση αυτή τη στιγμή; Τα αρμόδια στελέχη τεσσάρων από τα κορυφαία ξενοδοχεία της πόλης, έχουν τις επιλογές τους. Υπάρχει όμως μία εξαίρεση: Μην επιχειρήσετε να κλείσετε ένα τραπέζι στο Araki, ένα ιαπωνικό εστιατόριο που κέρδισε το τρίτο του αστέρι Michelin τον περασμένο μήνα. Υπάρχουν μόλις εννέα καθίσματα και ακόμη και τα ξενοδοχειακά στελέχη με τις καλύτερες διασυνδέσεις, θα δώσουν αληθινή μάχη για να καθίσετε σε κάποιο από αυτά τα εννέα!
