Από τη μία ο Λιγνάδης. Από την άλλη ο Κουφοντίνας. Και στη μέση Χαρδαλιάς. Και εμείς σαν ένα μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα σε δύο τοίχους, να χτυπάμε από τον ένα τοίχο στον άλλον. Και όλα αυτά εν μέσω αποπνικτικού εγκλεισμού που σε αναγκάζει όλα να τα υπομένεις και όλα να τα υφίστασαι.
Είσαι κλεισμένος μέσα. Ο καιρός είναι συνήθως ανοιξιάτικος. Ακόμη και όταν χιονίζει, σε λίγο ο αττικός ήλιος πάλι λάμπει και λοιδορεί την κλεισούρα σου. Το έξω με το σταγονόμετρο και με μάσκα. Πρόσωπα σκυθρωπά και αγνώριστα πίσω απ’ τη μάσκα. Έχεις ανάγκη να επικοινωνήσεις με τον έξω κόσμο. Άλλωστε, σε τι διαφέρει η φυλακή;
Η φυλακή είναι η αυστηρότερη ποινή την οποίαν επιβάλλουν οι δυτικές κοινωνίες στους εγκληματίες. Από τότε που ο πολιτισμός κατήργησε τα βασανιστήρια και την θανατική ποινή, η φυλακή αποτελεί την μεγίστη τιμωρία των παρανομούντων.
Αλλά τι είναι στην ουσία η φυλακή; Είναι η απαγόρευση της επικοινωνίας και της ανάδρασης με το περιβάλλον. Ο αποκλεισμός της σωματικής και διανοητικής επαφής με τον γύρω κόσμο. Το ίδιο αποτέλεσμα επιτυγχάνει και ο ελέω πανδημίας υποχρεωτικός εγκλεισμός. Λένε ότι η ελευθερία είναι ένα από τα αρνητικά αγαθά. Αυτά δηλαδή που πρέπει να τα στερηθείς για να τα εκτιμήσεις. Γιατί η ανθρώπινη ψυχή γεννιέται και είναι καταδικασμένη να είναι ελεύθερη! Μια υπαρξιακή ελευθερία που μας προσδιορίζει ως άτομα.
Στη δική μας περίπτωση, το μόνο κατά το οποίον διαφέρει ο κορωναϊκός εγκλεισμός από τη φυλακή είναι η κλειδαρότρυπα! Εμείς τουλάχιστον διαθέτουμε μια κλειδαρότρυπα με την οποίαν μπορούμε να επικοινωνούμε με τον έξω κόσμο. Όμως πολύ φοβούμαι ότι αυτήν την κλειδαρότρυπα, αυτό το έσχατο μέσον επικοινωνίας με το περιβάλλον, το έχει δυστυχώς καταλάβει η τηλεόραση και το εμετικό Facebook.
Μέχρι σήμερα πίστευα ότι η δικτατορία είναι μια βίαιη-ένοπλη ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και η αναγκαστική εγκαθίδρυση ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Τώρα ανακαλύπτω μια νέα μορφή δικτατορίας, αυτής της ενημέρωσης κυρίως μέσω των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.
Τα δελτία ειδήσεων, τα οποία διαρκούν μια ώρα τουλάχιστον και μεταδίδουν με σαδιστική και αποχαυνωτική λεπτομέρεια όλες τις πιθανές και απίθανες πτυχές αποκρουστικών ιστοριών-σίριαλ τύπου Λιγνάδη και Κουφοντίνα!
Μια νέα μορφή χυδαίου λαϊκισμού γεννήθηκε εν ονόματι της τηλεθέασης.
Ο λαϊκισμός δεν αποτελεί πλέον προνόμιο των πολιτικών, αλλά μπήκε και στο σπίτι μας ελέω της τηλεόρασης. Δεν γνωρίζω τι κάνουν οι τηλεοράσεις σε συγγενείς μεσογειακές χώρες, Ιταλία και Ισπανία. Φοβούμαι ότι και εκεί τα ίδια θα είναι, διότι αυτά είναι υπερτοπικά φαινόμενα. Γνωρίζω όμως τι κάνουν οι σοβαρές ενημερωτικές τηλεοράσεις τύπου BBC και Euronews. Κατ’ αρχάς τα δελτία ειδήσεων εκεί διαρκούν λιγότερο. Και προσπαθούν να ενημερώσουν. Με μια στοιχειώδη αποστασιοποίηση από τα γεγονότα και όχι με αυτό το μελοδραματικό και δήθεν αποκαλυπτικό ύφος που έχουν οι δικές μας ειδήσεις. Εκεί δεν υπάρχουν αυτές οι βαρύγδουπες μουσικές υποκρούσεις και τα νευρικά πλάνα που προσπαθούν να μεταδώσουν ένταση και αγωνία. Τι δουλειά έχει η Ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν ως μουσική υπόκρουση, στις «συγκλονιστικές αποκαλύψεις» ενός ακόμη εκ των μαρτύρων της υπόθεσης Λιγνάδη, στα σκαλιά του δικαστηρίου, η οποία προβάλλεται συνεχώς κατά τις τελευταίες δύο-τρεις μέρες; Αλλά κυρίως οι ειδήσεις των μεγάλων ξένων δικτύων αποπνέουν μια σοβαρότητα και ηρεμία. Και το σπουδαιότερο δεν είναι απολύτως εσωστρεφείς όπως οι δικές μας.
Εδώ για μας είναι πιο σημαντική η διά χιλιοστήν φοράν επανάληψις μιάς δηλώσεως ενός συνηγόρου- δικηγόρου του Κουφοντίνα ή του Λιγνάδη, παρά η προσεδάφιση των Αμερικανών στον πλανήτη Άρη. Γεγονότα που σηματοδοτούν την παγκόσμια Ιστορία εδώ αγνοούνται, ενώ υπερπροβάλλονται εμμονικά και ακατάπαυστα χυδαίες και αηδείς λεπτομέρειες γελοίων ή ειδεχθών προσώπων, με εντονότατο σαδισμό και πομπώδη αυταρέσκεια εκ μέρους των παρουσιαστών, οι οποίοι παρεμπιπτόντως γνωρίζουν τα πάντα και έχουν άποψη για όλα!
Και όλα αυτά τα υφίστανται όσοι ταλαίπωροι εξ ημών επιλέγουν να βλέπουν την τηλεόραση από την κλειδαρότρυπα του σπιτιού τους κατά τον κορωναϊκό εγκλεισμό μας.
Δεν τολμώ καν να αναφερθώ στην μεγάλη κατηγορία των συμπολιτών μας που επιλέγουν το ανεκδιήγητο Facebook για την επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.
Βλακεία, σκοταδισμός και ακατάσχετη λασπολογία προς πάσαν κατεύθυνση. Από τα τσιπάκια του Μπιλ Γκεϊτς στο εμβόλιο, μέχρι ανομολόγητα μυστικά για πολιτικούς και λοιπούς καλλιτέχνες- τηλεπερσόνες, πηγαινοέρχονται μεταξύ των χρηστών και εκτοξεύουν τον σκοταδισμό και την λάσπη σε ένα μεταφυσικό κόσμο μεσαιωνικής ατμόσφαιρας και παντελούς απουσίας ορθολογισμού. Η στρέβλωση και τα λεγόμενα fake news στην πλήρη αποθέωσή τους!
Ένας περίφημος φιλόσοφος της επικοινωνίας, ο Καναδός καθηγητής Marshall Mac Louhan, είχε γράψει κάποτε, σε τελείως ανύποπτο χρόνο, την δεκαετία του 60 ότι: «το μέσον είναι το μήνυμα». Αντίθετα με το λογικώς αναμενόμενο ότι το μέσον μεταδίδει το μήνυμα. Όταν το μέσον διαστρεβλώνει, παραμορφώνει δραματοποιεί και χειραγωγεί το μήνυμα, τότε φυσικά το μήνυμα χάνει την σημασία του και υποκαθίσταται από το μέσον.
Είχε μιλήσει ακόμη ο Mac Luhan για το «παγκόσμιο χωριό», εννοώντας ότι τα μέσα μετατρέπουν τον κόσμο σε ένα χωριό, όπου τα νέα μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, υφιστάμενα όλες τις αναπόφευκτες τερατουργίες και στρεβλώσεις που συνηθίζονται στην μικρή και προσωποπαγή κοινωνία ενός απομονωμένου χωριού.
Αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι θα μου αντιτάξουν το γνωστό «αν δεν σου αρέσει η τηλεόραση κλείσε την ή άλλαξε κανάλι». Σε αυτούς θα απαντήσω ότι αυτά ίσχυαν παλαιά, όταν οι κοινωνίες απελάμβαναν σε μεγαλύτερο βαθμό την διαπροσωπική ανθρώπινη επικοινωνία. Σήμερα, και λόγω εγκλεισμού, αλλά και λόγω σημαντικής απώλειας και ευτελισμού των ανθρωπίνων σχέσεων, δυστυχώς τα media αποτελούν την κλειδαρότρυπα ή άλλως έναν σημαντικό τρόπο επικοινωνίας και ενημέρωσης με τον έξω κόσμο.
Ονειρεύομαι γρήγορα να φυσήξει ένα ζωογόνο καθαρό αεράκι και να ξεβρωμίσει όλο αυτό το αρρωστημένο τοπίο που μας καταθλίβει σήμερα. Ονειρεύομαι να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να μπορέσουμε ξανά να γελάσουμε να μιλήσουμε να ενθουσιασθούμε και να ερωτευθούμε. Και σύντομα να μπορέσουμε να ανοίξουμε μια πλατιά πόρτα προς τον έξω κόσμο και όχι να ζούμε τη ζωή μας μέσα από την κλειδαρότρυπα!