Τα ψυχοπλακωτικά αλλά και τα ευτράπελα που ζούμε στις δύσκολες μέρες του κορωνοϊού εμπλουτίζονται καθημερινά κι είναι να αναρωτιέται κανείς μερικές φορές πώς καταφέρναμε και καταφέρνουμε να συμβιώνουμε μέσα σε αυτή την τρέλα.
Γονείς στη Ρόδο, τη Δράμα κι άλλες ενδεχομένως περιοχές της χώρας, μεταφέρουν τις δικές τους ιδεοληψίες ή και ηλιθιότητες, στα άβουλα παιδιά τους και δεν τα στέλνουν στο σχολείο, δεν τους επιτρέπουν να φορούν μάσκες, δεν δέχονται να τους κάνουν τεστ και φυσικά δεν τα εμβολιάζουν γιατί οι ίδιοι είναι αρνητές.
Δεν τα στέλνουν δυο χρόνια τώρα στο σχολείο και χάνουν χρονιές λόγω απουσιών και τα αποκόπτουν από τον φυσικό τους χώρο που είναι το σχολείο και από τις παρέες με τα συνομήλικα παιδιά θεωρώντας πως είναι δικαίωμά τους να πράξουν έτσι ως κηδεμόνες.
Παρότι το σχολείο είναι υποχρεωτικό εκ του νόμου αυτοί ενεργούν ως ιδιοκτήτες των παιδιών τους και επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες ωσάν να μην ανήκουν σε μια κοινωνία και σε ένα οργανωμένο κράτος με νόμους, υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Και ο παραλογισμός περνάει και στο κράτος που ναι μεν επιβάλλει την υποχρεωτικότητα στη βασική εκπαίδευση, πλην όμως δεν προβλέπει κάποια σοβαρή ποινή για τους παραβάτες γονείς παρά μόνο πλημμέλημα και ποινές ανάλογες μιας τροχαίας παράβασης. Συστάσεις λοιπόν μόνο μπορεί να κάνει ο εισαγγελέας και να στείλει για συμβουλές κάποιο κοινωνικό λειτουργό που είναι αμφίβολο αν θα τους ανοίξουν την πόρτα οι «αφέντες» γονείς.
Με άλλα λόγια, αυτούς τους γονείς ούτε την επιμέλεια και την κηδεμονία μπορεί να τους αφαιρέσει κανείς αλλά ούτε να υποστούν κάποια άλλη σοβαρή συνέπεια.
Αποτέλεσμα; Τους παίρνει και τα κάνουν.
Στα νοσοκομεία τώρα. Καθημερινά διαβάζουμε για περιπτώσεις αρνητών ασθενών που φθάνουν στα νοσοκομεία στο παρά ένα και όχι μόνο αυτό αλλά το πρώτο πράγμα που κάνουν, είναι να υπογράψουν πως δεν επιθυμούν να διασωληνωθούν, με αποτέλεσμα να δένουν τα χέρια των γιατρών και σε πολλές περιπτώσεις να καταλήγουν πριν την ώρα τους.
Αλλά είναι και κάποιοι άλλοι που δεν πρόλαβαν να πάρουν γραμμή από τον «καθοδηγητή» τους, οι γιατροί κάνουν τα δέοντα κι όταν αναρρώσουν καταθέτουν μηνύσεις στους γιατρούς και το προσωπικό γιατί τους διασωλήνωσαν!
Δηλαδή, γιατί τους έσωσαν!
Δεν είναι δε και λίγοι εκείνοι που διακηρύσσουν πως ο Θεός είναι αυτός που τους δοκίμασε με την πίστη τους και αυτός στο τέλος τους έσωσε και όχι οι γιατροί και η επιστήμη! Ο πλήρης παραλογισμός και λίγα λέμε.
Εγγυες νέες κοπέλες, παρασυρμένες προφανώς από τους γυναικολόγους τους, καταλήγουν να γεννήσουν πρόωρα και οι ίδιες να διασωληνωθούν και κανείς δεν ασχολείται με αυτές σύγχρονες μαμές που θέτουν σε κίνδυνο τις πελάτισσές τους.
Επόπτης υγείας που πληρώνεται από το Ελληνικό δημόσιο, δεν πατάει το πόδι του στο νοσοκομείο γιατί εργάζεται με… τηλεργασία, οδηγεί στον θάνατο μια νέα κοπέλα με τις… συμβουλές του μέσω facebook και sms, αλλά ουδείς εισαγγελέας ασχολείται μαζί του. Και πόσα άλλα που δεν μαθαίνουμε, αλλά βιώνουν καθημερινά οι γιατροί που δίνουν τη μάχη στα νοσοκομεία.
Και όλοι αυτοί μπορεί να βρίσκονται στο κοινωνικό μας περιβάλλον, στη διπλανή πόρτα, στη ίδια γειτονιά και θεωρητικά έχουμε τις ίδιες αγωνίες για το αύριο αυτού του τόπου!