Ούτε ξέρω αν μπορούν αυτά τα μέτρα να αντιστρέψουν την κατάσταση καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Και τούτο γιατί, ως γνωστόν, πάντα σε αυτόν τον τόπο οι κυβερνήσεις στην προεκλογική χρονιά μοίραζαν αφειδώς παντοειδείς παροχές στους πολίτες προκειμένου να ξανακερδίσουν, αλλά στην πράξη ελάχιστα τις βοηθούσαν. Απλώς οι πολίτες εισέπρατταν και διορίζονταν στο Δημόσιο και τις περισσότερες φορές ψήφιζαν ένα άλλο κόμμα μήπως και πάρουν μέρισμα και από τις αχαλίνωτες υποσχέσεις των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.
Αυτό που έχει όμως σημασία ούτως ή άλλως είναι πως αυτά τα μέτρα μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις από την ενεργειακή ακρίβεια που πλήττει όλα τα νοικοκυριά και ήταν αναγκαίο να γίνει από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι τα προηγούμενα μέτρα με τις επιδοτήσεις όχι απλώς δεν έλυναν το πρόβλημα, αλλά έπεφταν σε βαρέλι δίχως πάτο.
Προφανώς και χρειαζόταν χρόνος για να βρεθούν τα χρήματα που τώρα θα πέσουν για το ηλεκτρικό ρεύμα (μικρότερο έλλειμμα στην προηγούμενη χρονιά που δίνει περιθώριο 1 δισ. και στο Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης άλλο 1,5 δισ.) καθώς όντως λεφτόδενδρα δεν υπάρχουν. Εστω και τώρα, όμως, η αντίδραση, όποια και αν είναι τα κίνητρα, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί το μεγάλο ζητούμενο στις κρίσεις είναι να σταθεί η κοινωνία όρθια, κάτι που δεν έγινε στην περίοδο των μνημονίων, όπως καλά θυμόμαστε όλοι.
Με αυστηρούς οικονομικούς όρους, όλα τα χρήματα που μοιράστηκαν στην κοινωνία τόσο κατά τη διάρκεια της πανδημίας όσο και τώρα με την ενεργειακή ακρίβεια, είναι λεφτά που θα λείψουν από την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, φορτώνεται έτι περαιτέρω το δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος της χώρας κι αυτό θα το βρούμε κάποια στιγμή μπροστά μας. Δεν γίνεται όμως διαφορετικά. Οταν το καράβι βρίσκεται σε φουρτούνα, πρέπει να βρει τρόπο να μη βυθιστεί και όταν πιάσει υπήνεμες θάλασσες τότε θα κάνει απολογισμό των ζημιών και θα σκεφτεί τρόπους αποκατάστασης.
Ετσι και τώρα, η χώρα αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκονται ενώπιον μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και ενός πολέμου του οποίου ουδείς γνωρίζει την έκβαση, τη διάρκεια και τις συνέπειές του.
Τούτες τις ώρες, τα προγράμματα και οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων είναι λογικό να αναστέλλονται, καθώς έρχονται στο προσκήνιο νέες προτεραιότητες που έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση της ακρίβειας και την ενίσχυση της ασφάλειας έναντι του κινδύνου εξάπλωσης του πολέμου. Το ζητούμενο είναι να σταματήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα ο πόλεμος και η τρέλα με τις τιμές των προϊόντων και να βρεθεί ένα νέο σημείο εξισορρόπησης των τιμών. Οσο αυτό δεν συμβαίνει, μοιραία η Ευρώπη αλλά και ο πλανήτης όλος θα ζουν στη σκιά του πολέμου και με τις επιπτώσεις ενός πολέμου.
Πέραν όμως της ενεργειακής ακρίβειας, η οποία, τόσο με το εθνικό σχέδιο όσο και με τις αναμενόμενες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, υπάρχει η αισιοδοξία πως θα αντιμετωπιστεί ή, τέλος πάντων, θα μετριαστούν οι συνέπειες, υπάρχει και η γενικότερη ακρίβεια σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Και στο μέτωπο αυτό, οι δυσκολίες είναι πολύ μεγαλύτερες για να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός που μήνα με τον μήνα σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Είναι, βλέπετε, το άλμα τιμών στις πρώτες ύλες παγκοσμίως, είναι η αύξηση των ναύλων στις μεταφορές που μπορούν να τροφοδοτούν την ακρίβεια αενάως και να απομειώνουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων.
Εχουμε επομένως μπροστά μας μια μακρά και δύσκολη περίοδο και δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί αν πάμε το φθινόπωρο σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις και έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τις περιπέτειες με σχηματισμό κυβέρνησης!