Απρόσμενο, παράλογο, στα όρια της αηδίας κι όμως συμβαίνει. Ο δημόσιος διάλογος και η πολιτική αντιπαράθεση τις τελευταίες μέρες έχει κατέβει στην πίστα του trash και ενδεχομένως όχι αδίκως με όλα αυτά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για έναν περιθωριακό και ανάξιο λόγου παρουσιαστή κάποιου επίσης περιθωριακού καναλιού.
Όμως αυτά που μαθαίνουμε εκ των υστέρων είναι πολύ σοβαρά και γεννούν μια σειρά από ερωτηματικά.
Ερωτηματικά για το ποιος και γιατί τελικά ενέκρινε τη φύλαξή του με αστυνομικούς και γιατί ακόμα δεν έχει λογοδοτήσει, αφού αποφάσισε να επιβάλλει στους φορολογούμενους να πληρώνουν για τη φύλαξη ενός περιθωριακού τύπου του κοινού ποινικού δικαίου (έχει καταδικαστεί για απάτη το 2016) με φρουρά που δεν έχουν ούτε καν υπουργοί!
Το πιο σοβαρό όμως, είναι πώς ο μηχανισμός του Δημοσίου εκταμίευσε 200.000 ευρώ χωρίς να ελέγξει αν όντως αυτός ο τύπος δήλωνε στην εφορία μισθό 80.000 ευρώ τον μήνα και αν πλήρωνε τους αναλογούντες φόρους.
Την ώρα που υπερηφανευόμαστε για το ψηφιακό άλμα του Δημοσίου που εν μέσω πανδημίας έχει καταφέρει σημαντικά επιτεύγματα απλοποίησης των συναλλαγών με τις υπηρεσίες, πώς είναι δυνατόν τα δημόσια ταμεία να υιοθετούν τη λογική, “είσαι ό,τι δηλώσεις” και να σκορπίζουν τα ευρώ σα μαρουλόφυλλα. Με ένα πάτημα του κουμπιού άλλωστε μας έχουν πει, εμφανίζεται η οικονομική εικόνα του κάθε φορολογούμενου. Ποιος δεν πάτησε αυτό το κουμπί και τώρα τρέχουν να το μαζέψουν με οικονομικούς εισαγγελείς;
Η απορία όμως επ’ αφορμή τον εν λόγω τύπο, είναι αν αυτός είναι η μοναδική περίπτωση που εισέπραξε ως μη όφειλε από τα δεκάδες δισ. που μοιράστηκαν για να στηριχθούν κοινωνία και επιχειρήσεις όλο αυτό το διάστημα ή αν είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Και πολύ φοβούμαι πως όταν με το καλό τελειώσει αυτή η υγειονομική περιπέτεια και αρχίσουν οι έλεγχοι γι’ αυτούς που εισέπραξαν από τις οριζόντιες ρυθμίσεις, θα τρίβουμε τα μάτια μας για το τι θα αποκαλυφθεί.
Επιστρεπτέες προκαταβολές δισεκατομμυρίων που έλαβαν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, χωρίς στην ουσία ελέγχους και διασταυρώσεις τουλάχιστον τους πρώτους μήνες. Δάνεια με την εγγύηση του Δημοσίου που έλαβαν ακόμα και “επιχειρηματίες” που πριν την πανδημία δεν μπορούσαν να περάσουν ούτε έξω από την τράπεζα τα οποία είναι μαθηματικά βέβαιο δεν θα εξυπηρετηθούν σε μεγάλο βαθμό.
“Επιχειρηματίες του εαυτού τους” που έπεσαν σαν τρωκτικά στα προγράμματα ΣΥΝ-εργασία, Γέφυρα, εκπαιδευτικά προγράμματα και ό,τι άλλο εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση για να κρατηθεί η κοινωνία όρθια. Γιατί αδυνατώ να πιστέψω πως σ’ αυτή τη χώρα, ένας ήταν ο Μένιος και όλοι οι άλλοι “τέρατα ηθικής” που θα έλεγε και Αυλωνίτης!
Γι’ αυτό, όσο είναι καιρός και επειδή τα κρατικά ταμεία συνεχίζουν να παραμένουν ανοικτά και να μοιράζουν κι άλλο κρατικό χρήμα, καθώς η πανδημία δεν λέει να ελεγχθεί, να αρχίσουν οι “κόφτες” και οι έλεγχοι ώστε να σταματήσει το πάρτι των διάφορων λαμογιών που δρουν εις βάρος της κοινωνίας και ουσιαστικά υπεξαιρούν δημόσιο χρήμα. Στις συγκεκριμένες δε περιπτώσεις δεν ισχύει το “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Τα λάθη πρέπει να διορθωθούν και να καταλογιστούν οι συνέπειες για έκνομες ενέργειες.
Γιατί είναι κρίμα μετά από τόσες και τέτοιες θυσίες της ελληνικής κοινωνίας να αποδειχθεί στο τέλος, πως κάποιοι ως αετονύχηδες το ‘παιξαν ξύπνιοι και τώρα γελάνε εις βάρος του κράτους και του κοινωνικού συνόλου, περνώντας μας για ηλίθιους.