Θέλαμε δεν θέλαμε, το σενάριο του “ξεχασμένου” Grexit και της δραχμής, επανήλθε και παίζει ξανά όχι ως φάρσα αλλά ως ένα πολύ πιθανό σενάριο. Όχι πως είχε φύγει ποτέ από το μυαλό κάποιων από τους δανειστές μας όπως ο Σόιμπλε. Αλλά τώρα, δεν διστάζουν να το επαναφέρουν ακόμα κι αυτοί που για λόγους τακτ και πολιτικής σκοπιμότητας το απέφευγαν. Και καλά οι δανειστές και το ΔΝΤ που οι προθέσεις τους δεν ήταν άγνωστες. Έλα μου όμως πως αυτό το σενάριο μπήκε απρόσμενα και στην ελληνική ατζέντα και όχι από τους συνήθεις υπόπτους δραχμιστές αλλά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!
Να πιστέψουμε τις εκ των υστέρων διορθωτικές δηλώσεις περί δήθεν αναγκαίας συζήτησης και ενημέρωσης, στην απίθανη περίπτωση που έρθουν τα πάνω κάτω ή πως στην πολιτική τίποτα δεν είναι αθώο όσο κι αν φαίνεται σαν τέτοιο;

Επειδή λοιπόν σ’ αυτή τη χώρα γνωριζόμαστε πλέον καλά και έχει γίνει κανόνας στο τέλος να γίνεται αυτό που διαψεύδονταν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, είμαστε πολύ επιφυλακτικοί και τρομαγμένοι με τις τελευταίες δηλώσεις Ξυδάκη τον οποίο αφελή και ανόητο δεν τον λες.

Είναι κι αυτές οι μετρήσεις κοινής γνώμης που δείχνουν πως το 33% θεωρεί λύση τη δραχμή κι αυτό το ποσοστό μέσα στους κόλπους των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στο 50%.

Τυχαίο λοιπόν το άνοιγμα αυτής της συζήτησης; Δεν νομίζω. Και κανείς δεν μου το βγάζει από το μυαλό πως κάτι έχουν κατά νου. Βλέπετε η δίχρονη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που τόσα δεινά έχει προσθέσει στους Έλληνες, δεν κατάφερε να δώσει ελπίδα ούτε καν στους δικούς της. Έτσι, όλο και πιο συχνά ακούει κανείς το επιχείρημα “και τι χειρότερο θα πάθουμε με τη δραχμή, άδειες οι τσέπες με ευρώ άδειες και με δραχμή αλλά ποιος ξέρει μπορεί μετά το πρώτο σοκ να αλλάξουν έστω και λίγο προς το καλύτερο τα πράγματα.”

Κι είναι το πιο ανόητο επιχείρημα γιατί απλά σχεδόν όλοι θα ζήσουμε μια ανείπωτη φτώχεια που όμοια της δεν υπήρξε στα νεώτερα χρόνια. Ακόμα κι αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια την τροφή τους σήμερα, θα δουν πως δεν θα υπάρχει τίποτα γιατί θα ψάχνουν πολύ περισσότεροι. Ωφελημένοι μόνο κάποιοι που έχουν τα λεφτά τους έξω και περιμένουν να έρθουν να πάρουν μπιρ παρά τον εθνικό μας πλούτο και τις περιουσίες των Ελλήνων.

Ναι, έτσι που τάκαναν και οι σημερινοί, η απελπισία και η απόγνωση κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία , οι σαλεμένοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και φως δεν φαίνεται από πουθενά. Το κλώθουν από ‘δω , το κλώθουν από ‘κει και κάθε φορά που συναντιούνται με του δανειστές διαπιστώνουν πως η Συριζαική “σκληρή διαπραγμάτευση”, απλά ανεβάζει κι άλλο το λογαριασμό.

Το κρισιμότερο όμως και συνάμα το πιο επικίνδυνο είναι να έχουν πάρει ήδη τις αποφάσεις τους οι Γερμανοί και να ψάχνουν την αφορμή και το timing για να μας ανακοινώσουν πως ως εδώ ήταν η Ευρωπαϊκή μας πορεία και να μας κουνήσουν το μαντήλι.

Αυτό το απευκταίο ενδεχόμενο, μάλλον διέλαθε της προσοχής και της ανάλυσης του κυβερνητικού think tank που ακόμα θεωρεί πως δεν νοείται Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα και οι…λαοί θα ορθώσουν το ανάστημα τους σ’ αυτά τα σχέδια.

Κι ίσως σε τέτοιες ιδεοληψίες να στηρίζεται η κυβερνητική ραστώνη και διστακτικότητα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, καθώς τώρα ο Τσακαλώτος ομολογεί πως από αυτά που έπρεπε να γίνουν, τελικά έγινε μόνο το 30%!

Αν όμως από πέρυσι είχαμε αποφασίσει και θέσει σε εφαρμογή αυτά που οι ίδιοι συμφωνήσαμε, θα μπορούσε κανείς τώρα να μιλάει για Grexit ή να βάζει στο τραπέζι νέα μέτρα;

Εμείς έπρεπε να αλλάξουμε την εικόνα που έχουν στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι όχι μόνο πολιτικοί αλλά και πολίτες. Όμως εμείς, το μόνο που κάνουμε διαρκώς είναι να ενισχύουμε τη στρεβλή εικόνα που έχουν για μας, πως ζούμε και γλεντούμε με τα δικά τους λεφτά. Τους κάνουμε να νοιώθουν κορόιδα που και πληρώνουν και τους βρίζουμε από πάνω ως ανάλγητους που δεν μας δίνουν κι άλλα χωρίς όρους και προϋποθέσεις!

Δυστυχώς αυτοί είμαστε. Κι αν αναλογιστεί κανείς πως το 33% καλοβλέπει σήμερα τη δραχμή, ένα 10 % συντάσσεται με τους φασίστες και χιλιάδες συμπολίτες μας δίνουν πίστη στα λόγια κάποιου Σώρρα ή άλλων τρελών, λαϊκιστών, σωτήρων, του ιδίου φυράματος, από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, τότε να λέμε και πάλι καλά είμαστε και δεν πάθαμε ακόμα τα χειρότερα.