Αντιμέτωπη με την πιο δύσκολη εξίσωση βρίσκεται αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, καθώς κινδυνεύει να βρεθεί εκτεθειμένη με οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρει για τα μέτρα της αντιμετώπισης του κορωνοϊού.
Και τούτο γιατί από τη μια η πανδημία βρίσκεται σε έξαρση που όμοια δεν έχουμε δει μέχρι τώρα και από την άλλη η κοινωνία είναι καταπονημένη και στην πράξη δεν εφαρμόζει πλέον τα επιβληθέντα μέτρα ενώ η οικονομία και κυρίως το εμπόριο και η εστίαση, βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόγνωση.
Την ίδια ώρα και η επιστημονική κοινότητα αλλά και τα μέλη της επιτροπής εμφανίζονται πλέον με πολυφωνία και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το τι πρέπει να γίνει. Ενδεχομένως και κάποιοι να φυλάνε τα νώτα τους και στο ενδεχόμενο της “στραβής” να μπορούν να βγουν και να πουν “εμείς σας τα λέγαμε”!
Τούτων δοθέντων η κυβέρνηση εμφανίζεται αρκετές φορές αμφίθυμη, με πολυφωνία υπουργών, βουλευτών και στελεχών, εκπέμποντας ένα θολό και διόλου πειστικό μήνυμα για τις αποφάσεις της.
Ήδη από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας διέρρεαν το άνοιγμα του λιανεμπορίου από τις 5 Απριλίου μη λαμβάνοντας προφανώς υπόψη, ποια θα ήταν η εικόνα της πανδημίας.
Όταν όμως προχθές έγιναν γνωστοί οι αριθμοί των κρουσμάτων(4.340), των διασωληνωμένων και των νεκρών, έπεσαν από τα σύννεφα και άρχισαν ξανά οι δεύτερες σκέψεις. Όμως αυτό που ήξεραν οι πάντες και το ανέμεναν οι επιστήμονες με βάση τα μαθηματικά τους μοντέλα, πώς το αγνοούσαν στην κυβέρνηση; Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται η λαϊκή ρήση πως όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει.
Κι αυτή την περίοδο μιλούν πολλοί. Ειδικοί και μη σε καθημερινή βάση δημοσιοποιούν την άποψη τους και σπάνε την ενιαία γραμμή που πρέπει να έχει η κυβέρνηση.
Όπως στην πρώτη φάση, πέρυσι τέτοια εποχή που έβγαινε ο Τσιόδρας και μιλούσε και στη συνέχεια ο πρωθυπουργός ενημέρωνε τους πολίτες για τις αποφάσεις του που ήταν απόρροια των επιστημονικών εισηγήσεων.
Σήμερα δεν ξέρουμε ποιον να πρωτοπιστέψουμε, τον τάδε υπουργό ή τον δείνα καθηγητή ή τους αριθμούς που πάντα λένε την αλήθεια. Προφανώς και δεν υπάρχει ένας, σ’ αυτό τον τόπο που να μη θέλει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και να πάρουμε πίσω τις ζωές μας ακόμα κι αυτή τη στιγμή αν γίνεται.
Αν όμως αυτή η χαλάρωση μας πισωγυρίσει και φθάσουμε ακόμα και σε 10-15 χιλιάδες κρούσματα όπως είπε κι ένας καθηγητής, τότε τι θα γίνει; Αν δηλαδή αναγκαστούμε να χάσουμε πέραν από ανθρώπινες ζωές κι αυτό το καλοκαίρι που τόσα έχουμε επενδύσει;
Όλοι θέλουμε να δούμε ανοικτά μαγαζιά, σχολεία, εστιατόρια, όλοι θέλουμε να ξαναδούμε τους φίλους, τους συγγενείς, τις παρέες μας. Μπορεί όμως αυτό να γίνει με ασφάλεια; Μας το εγγυάται κανείς ή απλά οι αποφάσεις στηρίζονται σε εικασίες και όχι σε πραγματικά δεδομένα ή σε πιέσεις επαγγελματικών ομάδων και σε δυσμενή δημοσκοπικά ευρήματα;
Όποια απόφαση κι αν πάρει η κυβέρνηση, φρονώ πως η πραγματική κρίση γι’ αυτήν αρχίζει μόλις τώρα, καθώς ακόμα και θέματα τύπου Φουρθιώτη, θα διογκώνονται και θα ροκανίζουν ποσοστά και αξιοπιστία!