Η τιμή του αργού πετρελαίου «καλπάζει» προς τα 150 δολάρια το βαρέλι, μετά την απόφαση της ΕΕ για εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο. Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης προφανώς το περίμεναν να συμβεί αυτό πριν καταλήξουν στην απόφασή τους και προφανώς δεν τους ενδιαφέρει γιατί προέχει να αποστερήσουν έσοδα από τη Ρωσία, να τη στραγγαλίσουν οικονομικά για να μην έχει χρήματα να τροφοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Κατά πόσο όμως θα πληγεί καίρια οικονομικά η Ρωσία, από αυτή την απόφαση, μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Και τούτο γιατί, ανάγκη για πετρέλαιο αλλά και φυσικό αέριο δεν έχουν μόνο οι χώρες της Ευρώπης αλλά και ο υπόλοιπος πλανήτης. Και ουδείς μπορεί να αποκλείσει πως η Ρωσία δεν θα αντικαταστήσει τις αγορές της Ευρώπης με άλλες.

Η αλήθεια είναι πως με τον πόλεμο αυτό έχει διαταραχθεί όλος ο κόσμος όπως τον ξέραμε και οι λεγόμενες αγορές πρώτων υλών λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Και σε άλλες χρονικές συγκυρίες στα τελευταία χρόνια οι τιμές του αργού είχαν σκαμπανεβάσματα αλλά στο τέλος πάντα βρισκόταν μια λύση παρέμβασης από τις χώρες παραγωγής που αύξαναν την προσφορά και εξισορροπούσαν τις τιμές. Κάποτε, ήταν καταλυτικός ο ρόλος και οι αποφάσεις του ΟΠΕΚ και εξισορροπούσε την αγορά.

Σήμερα οι χώρες μέλη του ΟΠΕΚ σφυρίζουν αδιάφορα γι’ αυτή την τεράστια παγκόσμια αναστάτωση και αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στις οικονομίες των χωρών που επιφέρει αυτό το τρελό ράλι τιμών. Βλέπουν την όλη κατάσταση ως μια ευκαιρία να γεμίσουν κι άλλο τα ταμεία τους. Κι ούτε είδαμε κανένα από τους ηγέτες των Αραβικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών να παίρνουν θέση για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Ούτε με τη Ρωσία ούτε με τη Δύση. Πάντα σταθερά με τη συσσώρευση πλούτου από όσους μπορούν να αγοράζουν το πετρέλαιό τους.

Αλλά και οι ηγέτες της Ευρώπης που αποφάσισαν στριμώξουν οικονομικά τον Πούτιν με τις κυρώσεις, όφειλαν να σκεφτούν και τους πολίτες τους και να τους στηρίξουν με μέτρα αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης συλλογικά και πανευρωπαϊκά όπως έδρασαν στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Δυστυχώς όμως, είδαμε τους ηγέτες της Ευρώπης να δίνουν μάχη για να επιτευχθεί συμφωνία για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο αλλά για το θέμα της παρέμβασης στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού ρεύματος -που έχουν γίνει μη αντιμετωπίσιμο πρόβλημα για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες- το αναβάλλουν διαρκώς, από Σύνοδο κορυφής σε Σύνοδο κορυφής.

Αφήνοντας όμως έτσι εκτεθειμένους τους ψηφοφόρους πολίτες τους βορά στις ορέξεις των ποικιλόχρωμων λαϊκιστών που σηκώνουν κεφάλι παντού και απειλούν τις δημοκρατικές αξίες και αρχές για τις οποίες υποτίθεται πως αγωνίζεται η Δύση.

Και ναι μεν στις χώρες όπου οι μισθοί είναι υψηλοί, υπάρχουν μεγαλύτερες αντοχές από τους καταναλωτές για να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια. Αλλά στην Ευρώπη των 27, υπάρχουν οι 8-10 χώρες με ισχυρές οικονομίες και αντοχές και οι υπόλοιπες μεταξύ φοράς και αφθαρσίας ανάμεσα τους και η δική μας. Ο ακροδεξιός Ούγγρος Όρμπαν με τον τσαμπουκά του και το veto του, πέτυχε να εξαιρεθεί η χώρα του από το εμπάργκο και οι πολίτες του να πληρώνουν τις χαμηλότερες τιμές καυσίμων σε όλη την Ευρώπη. Οι υπόλοιποι «φτωχοί συγγενείς» της Ευρώπης γιατί δεν απαίτησαν μαζί με το «ναι» στο εμπάργκο κι ένα ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης των πολιτών τους;

Ναι, αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους Ουκρανούς, αλλά αλληλεγγύη και στους Ευρωπαίους πολίτες που είναι τα παράπλευρα θύματα αυτού του οικονομικού πολέμου και της κρίσης που απλώνεται παντού.

Έτσι όπως πάει όμως και αφού η κάθε χώρα, βάζει πάνω από την υποτιθέμενη Ενωμένη Ευρώπη τα στενά εθνικά συμφέροντα και επιδιώξεις, είναι σχεδόν βέβαιο πως η ΕΕ δεν θα μακροημερεύσει, τουλάχιστον όπως την ξέρουμε σήμερα. Γιατί το μόνο που πέτυχε θεωρητικά όλα αυτά τα χρόνια ήταν η οικονομική ένωση αλλά στην πράξη, όταν προκύπτει ένα οικονομικό πρόβλημα, τα μέλη της καλούνται να το αντιμετωπίσουν μόνα τους. Ε, αυτό κάποια στιγμή θα ξεσπάσει όταν η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών φθάσει στο μη περαιτέρω.

Είναι, άραγε, προετοιμασμένοι οι πλούσιοι το Βορρά για ένα τέτοιο ενδεχόμενο;