Αλήθεια, πόσο περήφανοι μπορούν να αισθάνονται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη δημοσιοποίηση της ταπεινωτικής επιστολής υποτέλειας του Τσακαλώτου που σημειωτέον εκπροσωπεί και το πιο “αριστερό” κομμάτι του κόμματος; Πόσο καλά μπορούν να αισθάνονται με την συνείδηση τους ύστερα από αυτή τη δήλωση πλήρους υποταγής στις διαταγές του διευθυντηρίου των δανειστών;
Θα μπορούν να αντικρίζουν πλέον στα μάτια, όχι τους ψηφοφόρους που παρέσυραν με τα υπερφίαλα και λαϊκίστικα συνθήματα τους, αλλά τους συντρόφους του στενού πυρήνα του κόμματος τους;
Φαίνεται πάντως, πως αυτού του τύπου οι ευαισθησίες, εξαφανίστηκαν και πλέον τίποτα δεν μοιάζει αφύσικο μετά την πλήρη μετάλλαξη τους, στο πιο πειθήνιο και δουλικό όργανο, αυτών που προεκλογικά θα πέταγαν με τις κλωτσιές έξω από τη χώρα.
Ένα μήνα πριν, είχα γράψει από αυτή τη στήλη ότι αυτοί είναι έτοιμοι να υπογράψουν ακόμα και τις χαρτοπετσέτες, αν είναι να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία.
Κάποιοι με έψεξαν για υπερβολή. Μετά ταύτα θαρρώ πως η πρόβλεψη ήταν ρεαλιστική και θα δικαιωθώ και στο εγγύς μέλλον όταν θα βάλλουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους και στην δεύτερη αξιολόγηση, αποδεχόμενοι όλα τα μέτρα που ζητούν ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ, με αντάλλαγμα όχι φυσικά τη μείωση των πλεονασμάτων κάτω του 3,5% μετά το 2018 ή τη γενναία ρύθμιση του συνολικού χρέους αλλά μόνο να τους αφήσουν ήσυχους για ένα διάστημα ακόμα στις καρέκλες της εξουσίας.
Μιας εξουσίας κενής περιεχομένουαφού αυτή δεν μπορεί να είναι χρήσιμη στο κοινωνικό σύνολο αλλά αντίθετα καθίσταται επιζήμια, μόνο και μόνο για μια ρεβάνς της Βάρκιζας.
Να μην παραδώσουν ξανά τα “όπλα” και την εξουσία και περάσουν πάλι στο περιθώριο της ιστορίας. Δεν θέλουν να γυρίσουν με δάκρυα στα μάτια στην Κουμουνδούρου και να ξαναγίνουν ένα γραφικό κόμμα καθολικής διαμαρτυρίας όπως έκαναν χρόνια τώρα.
Τώρα που γεύτηκαν το ισχυρότερο αφροδισιακό, την εξουσία, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν εύκολα, ακόμα κι αν βλέπουν να μετατρέπεται η χώρα σε μια τεράστια έρημο.
Με φθηνά κολπάκια τύπου 13ης σύνταξης και εγκαίνια έργων στα οποία ελάχιστη ήταν η συμβολή τους, θαρρούν πως εκπληρώνουν τους στόχους τους κι ο κόσμος θα τους εκλιπαρεί να μη φύγουν!Σαν τον ψυχικά άρρωστο που θεωρεί πως τα έχει τετρακόσια κι είναι όλοι οι άλλοι τρελοί και γι αυτό αρνείται να πάρει φαρμακευτική αγωγή.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες όμως, αργοπεθαίνουν υπό το βάρος των δυσβάστακτων μέτρων που μας φορτώνει κάθε μέρα η μνημονιακότερη των κυβερνήσεων κι αυτή η εθνική κατάθλιψη απλώνεται σαν την πανούκλα.
Ναι, είναι εκλεγμένοι κι έχουν Συνταγματικά άλλα σχεδόν τρία χρόνια ακόμα μπροστά τους. Οι καθεστωτικές όμως αντιλήψεις και η μεγάλη δυσαρμονία αποδοχής από την κοινωνία, όπως αυτή προκύπτει από όλες, μα όλες τις μετρήσεις κοινής γνώμης, δεν μπορεί να τους αφήνει αδιάφορους. Είτε το θέλουν είτε όχι, ο κύκλος τους έκλεισε και άφησε πίσω του περισσότερα συντρίμμια απ’ όσα βρήκαν πριν δυο χρόνια. Δεν είναι πλέον αθώοι του αίματος. Έχουν βαρύτατες ευθύνες γιατί μας φόρτωσαν άλλα 80 δισ. χρέος και το κυριότερο έδεσαν χειροπόδαρα για πολλά χρόνια με τις υπογραφές τους, όποιον τους διαδεχθεί στη διαχείριση του χάους. Κι αυτά δεν έχουν να κάνουν ούτε με ιστορική δικαίωση της αριστεράς ούτε με την εξουσιομανία μιας παρέας αντιεξουσιαστών. Αυτά αφορούν σε 10 εκατομμύρια Έλληνες που πλέον φοβούνται, δεν γελούν, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν, και δεν είναι λέφτεροι.