Η σύντομη διαδρομή του -μόλις στις 20 Αυγούστου εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο- λειτούργησε υπέρ του και εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ της Κυριακής 24-9-2023. Ο Στέφανος Κασσελάκης για να το επιτύχει αξιοποίησε τέσσερα σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Πρώτον, είναι νέος, πιο νέος και από την Εφη Αχτσιόγλου, δεύτερον, διαθέτει αυθεντικό επικοινωνιακό ταλέντο, καθοδηγείται πολιτικά από επαγγελματίες και «επένδυσε» εύστοχα στην καταπιεσμένη προσδοκία ενός τμήματος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να «φύγει ο Μητσοτάκης».

Αυτοί είναι που έδωσαν στον «πολιτικό αλεξιπτωτιστή» από τις ΗΠΑ τη δυναμική που χρειαζόταν για να κυριαρχήσει στις εσωκομματικές εκλογές και να εξελιχθεί στο μεγάλο φαβορί για την ηγεσία του κόμματος. Είναι οδυνηρό για τον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς να μην υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να χρειάζεται μια «μεταγραφή» με τα χαρακτηριστικά του Κασσελάκη για να ξαναγεννηθούν κάποιες ελπίδες.

Και αυτό αποτελεί μία ακόμη πολιτική ήττα για τον Αλέξη Τσίπρα, που μετά από 15 χρόνια στην ηγεσία του κόμματος, εκ των οποίων πέντε στην πρωθυπουργία, δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα στελεχών που θα μπορούσαν να τον διαδεχθούν. Ισως να πίστευε ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη ή να θεωρούσε ότι με την αποχώρησή του έπρεπε να τελειώσει και ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή του μορφή.

Το πρόβλημα με τον Κασσελάκη φάνηκε έντονα την τελευταία εβδομάδα, μετά την πρωτιά με 45% στον πρώτο γύρο της περασμένης Κυριακής. Είναι η πλήρης απουσία πολιτικού λόγου, η έλλειψη στοιχειώδους γνώσεως κρίσιμων πολιτικών και εθνικών θεμάτων και φυσικά απέχει χιλιόμετρα από τις διαχρονικές θέσεις και ιδέες της Αριστεράς. Αν και έχει τη φανερή στήριξη του Παύλου Πολάκη και την κρυφή του Αλέξη Τσίπρα, το κενό δεν γίνεται να καλυφθεί. Οπως είναι γνωστό, οι «εμφύλιοι» πόλεμοι είναι οι χειρότεροι και στην Αριστερά έχουν μακρά παράδοση στην αλληλοεξόντωση μεταξύ «συντρόφων».

Οσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν την τελευταία εβδομάδα ανάμεσα στις δύο πλευρές ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Στην Αριστερά όταν βγαίνουν τα «μαχαίρια» δεν υπάρχει έλεος. Ο «πόλεμος» θα φτάσει μέχρι το τέλος και όποιος επιζήσει, κερδίζει. Υπαινιγμοί και κατηγορίες ανάλογες με εκείνες που διατυπώθηκαν ανάμεσα στην πλευρά Αχτσιόχλου και Κασσελάκη αυτή την εβδομάδα δεν έχουν υπάρξει ούτε μεταξύ αντιπάλων. Το χάσμα που δημιουργήθηκε είναι πολύ μεγάλο για να κλείσει απόψε, όταν αναδειχθεί ο νικητής. Μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους. Από τη μία, η ιδεοληπτική Αριστερά του 3%, που εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης έφθασε στην εξουσία, και από την άλλη, ένας επικοινωνιακός αχταρμάς χωρίς πολιτικό λόγο, θέσεις και απόψεις.

Σε κάθε περίπτωση, η νίκη του Κασσελάκη έρχεται να προσδώσει νέο ενδιαφέρον στο πολιτικό τοπίο της χώρας. Προφανώς θα υπάρξει θέμα διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλλον θα αποδειχθεί αναγκαία, αλλά όχι και καταστροφική, όπως είπε ο ναύαρχος Αποστολάκης, ο πιο φανερός και πιο στενός συνεργάτης του Κασσελάκη. Μια τέτοια εξέλιξη θα ρίξει κι άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ από το 18%, αλλά σε δεύτερη φάση μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά. Η Αχτσιόγλου, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης και οι άλλοι της Αριστεράς θα κάνουν το δικό τους κόμμα και ο Κασσελάκης με το νέο σχήμα μπορεί να βγει στα θολά νερά της Κεντροαριστεράς.

Εκεί που μετά την πτώση του Τσίπρα, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν τα κατάφερε και αναζητείται «ηγέτης» που θα πάει απέναντι στον Μητσοτάκη. Το πώς θα εξελιχθεί το «πείραμα Κασσελάκη» θα κριθεί το επόμενο εξάμηνο. Μπορεί να καταλήξει σε… ανέκδοτο, μπορεί να ξεφουσκώσει, αλλά μπορεί και να αποτελέσει μια νέα έκφραση του λαϊκισμού για όσους κρίνουν με όρους επικοινωνίας και μόνο.