Το σίκουελ του περσινού φθινοπώρου που βιώνουμε και φέτος, μπορεί να έχει το ίδιο θέμα αλλά οι πρωταγωνιστές δεν είναι ίδιοι όπως δεν είναι ίδια τα επιμέρους συστατικά της δριμείας επανάκαμψης της πανδημίας.
Πέρυσι, εν δυνάμει υποψήφια θύματα της covid ήμασταν όλοι και οι δυνατότητες αποφυγής της μόλυνσης, μόνο οι μάσκες και η κοινωνική αποστασιοποίηση. Γι’ αυτό άλλωστε είχαν επιβληθεί τα lockdowns. Εμβόλια δεν υπήρχαν ακόμα, όπως δεν υπήρχε η υπερμετοδοτική μετάλλαξη Δέλτα.
Φέτος υπάρχουν τα εμβόλια και ένα ποσοστό λίγο πάνω από το 64% του γενικού πληθυσμού είναι εμβολιασμένο και θωρακισμένο σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι στο 100%, από το να νοσήσει βαριά και να καταλήξει. Με άλλα λόγια φέτος υπάρχουν επιλογές από τους πολίτες αν θέλουν να μειώσουν τις πιθανότητες νόσησης ή όχι από πεποίθηση ή ανοησία.
Η πανδημία που καλπάζει τις τελευταίες μέρες και θα συνεχίσει έτσι τους επόμενους μήνες, με βάση τα στατιστικά των νοσοκομείων αφορά κυρίως (περίπου 90%) τους ανεμβολίαστους που καταλήγουν στις ΜΕΘ. Το λένε, το φωνάζουν οι πάντες, από τους επιστήμονες, τους γιατρούς μέχρι την κυβέρνηση πως αυτό το νέο κύμα αφορά κατά κύριο λόγο τους ανεμβολίαστους.
Όμως η αξιωματική αντιπολίτευση για άλλη μια φορά, στο θέμα της πανδημίας ακολουθεί μια ερμαφρόδιτη τακτική και ψέγει την κυβέρνηση πως με τέτοιες προσεγγίσεις διχάζει… την ελληνική κοινωνία! Σοβαρά τώρα; Είναι διχαστικό να λες «εμβολιαστείτε για να σωθείτε, αφού εσείς κινδυνεύετε περισσότερο» και δεν διχάζει η ανομολόγητη προστασία και καλά των δικαιωμάτων των ανεμβολίαστων;
Και τα δικαιώματα των εμβολιασμένων που έκαναν το καθήκον τους απέναντι στον εαυτό τους και την κοινωνία δεν μετρούν; Αυτοί δεν πρέπει κάποια να κυκλοφορούν απαλλαγμένοι από τον φόβο ότι ο διπλανός ανεμβολίαστος ασυμπτωματικός, μπορεί να τους κολλήσει και να ρισκάρουν να βρεθούν σ’ αυτό το 10-12% που καταλήγουν στις εντατικές και να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια γιατί έχουν κάποιο υποκείμενο νόσημα;
Αυτών τα δικαιώματα αλλά και η ψήφος, αν θέλετε να το πούμε στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν κάποιοι, δεν μετράνε;
Θύτες και θύματα στο ίδιο τσουβάλι; Η βλακεία, η ανοησία και η ανευθυνότητα ίσα και όμοια με τη λογική και την υπευθυνότητα;
Κι αυτοί οι λεγόμενοι «δικαιωματιστές» αγωνίζονται μόνο για τα δικαιώματα των μειοψηφιών όποιοι κι αν είναι αυτοί, αγνοώντας και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα δικαιώματα των πολλών;
Και εν τέλει ποιοι είναι υπό διωγμόν, οι αντιεμβολιαστές ή οι εμβολιασμένοι; Στερήθηκαν μήπως οι αρνητές το δικαίωμα των ελεύθερων επιλογών τους; Όχι. Εκτός αν θεωρείται διωγμός η τήρηση των μέτρων προστασίας των ίδιων και της κοινωνίας γενικότερα.
Το να φορά κανείς ζώνη όταν οδηγεί ή κράνος σε δίκυκλο, είναι υποχρεωτικό και δεν είδα ποτέ κάποιο κίνημα αντίδρασης. Υπάρχουν βέβαια αυτοί που παραβιάζουν αυτή την υποχρεωτικότητα αλλά στο τέλος-τέλος αυτοί ρισκάρουν τη δική τους ζωή. Στην περίπτωση όμως της πανδημίας οι επαναστάτες της βλακείας, θέτουν σε κίνδυνο εκτός από τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων κι αυτό δεν είναι δικαίωμά τους αλλά μια εγκληματική στάση.
Αδελφοκτόνους τους αποκάλεσαν κάποιοι ιεράρχες από τους λίγους που δίνουν πραγματικό αγώνα υπέρ των εμβολιασμών. Φαντασθείτε τι είχε να ακούσει από την αξιωματική αντιπολίτευση, αν τολμούσε να πει κάτι τέτοιοι ο Μητσοτάκης ή κάποιος από την Επιστημονική Επιτροπή.
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί τι είναι εθνικά ωφέλιμο και τι πατριωτικό καθήκον στις μέρες μας και να καταλήξουμε σε κόκκινες γραμμές όσον αφορά τη δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό με επιχειρήματα πουν καταλήγουν σε ανθελληνισμό είτε πρόκειται για την πανδημία είτε πρόκειται για το μεταναστευτικό ή ακόμα για τα λεγόμενα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Κι είναι ώρα να γίνει κατανοητό πως ο λαϊκισμός και οι λαϊκίστικες θεωρίες σε κάθε περίπτωση δεν μακροημερεύουν, όπως κι αυτοί που τις πρεσβεύουν.