Στο εκτελεστικό απόσπασμα των κομμάτων της αντιπολίτευσης από χθες, για άλλη μια φορά η Δικαιοσύνη, με αφορμή το πόρισμα του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές.
Δικαίως ή αδίκως δεν είμαι σε θέση να το κρίνω, γιατί ούτε τα στοιχεία της έρευνας γνωρίζω ούτε τα στοιχεία της προανάκρισης ούτε φυσικά τους νόμους και τη νομολογία με τους οποίους κρίνουν οι νομομαθείς Ανώτατοι Δικαστές. Αυτό που ξέρω είναι πως το πόρισμά τους, δεν συμφωνεί με την ειλημμένη καταδικαστική απόφαση των αυτόκλητων λαϊκών δικαστών που εντρυφούν στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εξ ου και η οργή με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που φθάνουν ή και ξεπερνούν τα όρια του ευτελισμού της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και εν τέλει της ίδιας της Δημοκρατίας μας.
Όχι πως οι Δικαστές δεν πρέπει να κρίνονται, αλλά να κρίνονται όχι με βάση το χειραγωγούμενο περί δικαίου αίσθημα αλλά με πραγματικά στοιχεία τα οποία όμως δεν διαθέτουν οι «λαϊκοί δικαστές» των καφενείων και των κομματικών μαζώξεων, αλλά οι αρμόδιοι και επιφορτισμένοι με την έρευνα της υπόθεσης.
Επ’ ουδενί υποστηρίζω πως όλα βαίνουν καλώς στη Δικαιοσύνη και πως η λειτουργία της αποτελεί παράδειγμα. Το ξέρουμε όλοι πως οι πολύχρονες καθυστερήσεις στην τελική απόδοση της Δικαιοσύνης είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για το ελληνικό κράτος και τους πολίτες που προσφεύγουν σ’ αυτήν.
Αυτό όμως είναι άλλης τάξεως πρόβλημα και απέχει πολύ από τους μικροκομματικούς ισχυρισμούς για ενεργούμενο της εκτελεστικής εξουσίας. Και δεν μπορεί, όταν οι αποφάσεις της βολεύουν τα κόμματα να διαλαλούν πως «υπάρχουν και δικαστές εν Αθήναις» και όταν δεν ταυτίζονται με τις προσδοκίες τους να καταγγέλλονται ως οσφυοκάμπτες και αργυρώνητοι.
Άραγε, έχει αναλογιστεί κανείς από αυτούς τους «δικαστές» του πεζοδρομίου που έχουν ακλόνητη και αδιαπραγμάτευτη άποψη για τα πάντα, ποιους νόμους είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν οι Δικαστές της έδρας; Μήπως γνωρίζουν αυτούς τους νόμους ποιοι τους εισηγούνται και τους ψηφίζουν στη Βουλή;
Έχουν μήπως ακούσει οι αγανακτισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ ποιο κόμμα αναμόρφωσε τους Ποινικούς κώδικες το 2019 και μάλιστα αφού είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές κρατήθηκε για μια βδομάδα ανοικτή η Βουλή για να προλάβει να τους αλλάξει;
Γνωρίζουν ποιους μεγαλοσχήμονες αθώωναν οι αλλαγές εκείνες στον Ποινικό Κώδικα και με βάση τον οποίο σήμερα ο Άρειος Πάγος παραπέμπει για πλημμελήματα τους 4 ιδιώτες που παραπέμπονται για τις παρακολουθήσεις με το predator;
‘Η μήπως έχουν ακούσει για τον περίφημο νόμο Παρασκευόπουλου που αποσυμφόρησε τις φυλακές από σκληρούς εγκληματίες, οι οποίοι στη συνέχεια έχουν διαλύσει την έννοια της ασφάλειας της κοινωνίας με τα νέα εγκλήματά τους;
Με όλα αυτά θέλω να πω πως το ευκολότερο πράγμα είναι να πυροβολείς εκ του ασφαλούς τους δικαστές και τον θεσμό της Δικαιοσύνης. Βλέπετε, οι δικαστές εκ του ρόλου τους δεν μπορούν να αντικρούσουν τους πολιτικούς διώκτες τους, δεν διαθέτουν μικρόφωνα και γραφεία Τύπου ούτε επιτρέπεται να κάνουν τηλεδίκες για να αποδείξουν το ορθό της απόφασής τους. Ο όρκος τους επιβάλλει να είναι τυφλοί και κωφοί σε όσα διαμείβονται στον δημόσιο διάλογο γιατί μόνο έτσι θα μπορούν να είναι αντικειμενικοί στην κρίση τους. Και φυσικά ως άνθρωποι μπορεί και να κάνουν λάθη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι διεφθαρμένοι. Επομένως η αμετροέπεια στην κριτική των Δικαστών είναι κακός σύμβουλος και οδηγεί σε ολισθηρούς δρόμους όχι μόνο για τον θεσμό της Δικαιοσύνης, αλλά και αυτής καθαυτής της πολιτικής που θεωρητικά εκπαιδεύει την κοινωνία να έχει κρίση και να μη μετατρέπεται σε αγέλη, με μπροστάρηδες πάσης φύσεως απαίδευτους και αγράμματους λαϊκιστές.