Η Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου σήμανε το τέλος της προθεσμίας την οποία είχαν οι ιδιοκτήτες για να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας 2021 ή να καταθέσουν τις πινακίδες τους, μετά και τη δίμηνη παράταση που έχει δοθεί. Την ίδια στιγμή αναμένονταν ότι θα ξεκινούσαν και τα τσουχτερά πρόστιμα, αφού η εκπρόθεσμη καταβολή, μη καταβολή ή μειωμένη καταβολή τελών κυκλοφορίας, ισούται με το ποσό των ετήσιων τελών κυκλοφορίας. Δηλαδή, ουσιαστικά, με διπλασιασμό του ποσού που πρέπει να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες οχημάτων πριν από το πρόστιμο.
Την προηγούμενη ημέρα από την εκπνοή της προθεσμίας βρέθηκα σε ουρά τράπεζας, εκεί όπου ο διάλογος μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι περιμένουν για να εξυπηρετηθούν, περιστράφηκε και γύρω από τα τέλη κυκλοφορίας 2021 – αλίμονο. Ως αυτήκοος μάρτυρας άκουσα τουλάχιστον τρεις, οι οποίοι δεν γνωρίζονταν, να καταλήγουν -με αλαζονικό ύφος- «και ποιος θα με σταματήσει, ποιος θα μου κάνει έλεγχο, ποιος θα με πιάσει, θα κυκλοφορώ παράνομα, αυτοί μας έφτασαν εκεί».
Προφανώς, αυτό το «εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες» δεν έχει καμία λογική, υπό την έννοια πως εάν ο καθένας μας θα κάνει ό,τι θεωρεί ηθικό, κατά την άποψή του, αψηφώντας τους νόμους και τους… «αλήτες», η κοινωνία μας θα μετατραπεί σε ζούγκλα. Γύρω μας θα έχουμε «άγρια θηρία» – συμπολίτες μας οι οποίοι, απλώς, για παράδειγμα, θα μπορούν να μπαζώσουν ένα ρέμα ή να σηκώσουν ακόμα έναν όροφο επειδή, όπως οι ίδιοι θα πιστεύουν, «έλα, μωρέ, και ποιον ενοχλεί, ποιος θα με πιάσει;». Εάν αρχίσουν όλοι να μην πληρώνουν τις οφειλές τους προς κάποιο δημόσιο ταμείο, φορέα, οργανισμό κ.λπ., υπάρχει κάποια αμφιβολία πως το κράτος θα καταρρεύσει; Εσείς, αντίστοιχα, δεν γνωρίζετε πολλούς οι οποίοι έχουν μπερδέψει την αναρχία και τη θεωρία της, με το απόλυτο μπάχαλο; Ας μην πιάσουμε, όμως, αυτή τη συζήτηση, αφού στην προκειμένη περίπτωση αυτό το οποίο συζητάμε δεν πρέπει να είναι καν η λανθασμένη, κατά την άποψή μου, πρόθεση κάποιων να κυκλοφορούν παράνομα – «άμα με πιάσουν, σιγά που κάνουν ελέγχους». Και ευσυνείδητοι πολίτες πρέπει να υπάρχουν, αλλά και έλεγχοι πρέπει να γίνονται, σε ένα κράτος που σέβεται τις ανθρώπινες ζωές – ξέρετε, είναι από τα πιο βασικά συστατικά μιας ευνομούμενης και… «κανονικής» κοινωνίας. Από την άλλη, όμως, μπορεί όλος αυτός ο παραλογισμός με τα τέλη κυκλοφορίας να διορθωθεί. Πώς; Με βάση τη λογική…
Τα τέλη κυκλοφορίας αποτελούν μια εξαιρετική βιταμίνη για το ελληνικό κράτος, την ίδια στιγμή κατά την οποία, έτσι κι αλλιώς, τα οχήματα αποτελούν έναν εκ των βασικών αιμοδοτών των ταμείων του. Κάποιες φορές δε, το ελληνικό κράτος μπορεί να σου πιει όλο το αίμα λόγω παλαιότητας ή εκπομπών ρύπων του οχήματός σου, αφού η λογική του είναι απλή: «Έχεις όχημα; Το κυκλοφορείς; Πόσο παλιό είναι; Τι εκπομπές ρύπων έχει; Για όλα αυτά, πρέπει να μας πληρώσεις». Μπορεί, όμως, να ισχύει το ίδιο όταν όλη η χώρα βρίσκεται υπό lockdown και ακινησία; Είναι λογικό να πληρώνεις για να κυκλοφορείς με το όχημά σου, αλλά τελικά μένεις σπίτι;
Οι ασφαλιστικές εταιρείες, εδώ και καιρό, έχουν εφαρμόσει το σύστημα «ασφαλίζεις το όχημά σου για λίγες μόνο μέρες». Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα τέλη κυκλοφορίας, ποιος λαμπρός νους χρειάζεται για να μπορέσει να κάνει επαναπροσδιορισμό του τρόπου υπολογισμού τους; Και αυτό είναι κάτι που έπρεπε να γίνει και χωρίς κορωνοϊό, τα προηγούμενα χρόνια. Εννοείται πως εάν σου αφαιρέσουν είκοσι ή τριάντα ή πενήντα ευρώ δεν θα σωθείς, δεν θα αγοράσεις νέο αυτοκίνητο, αλλά θα νιώσεις πως το ελληνικό κράτος σε σέβεται, δεν έχει στο μυαλό του μόνο το πώς θα σε αφαιμάξει. Προφανώς, η ίδια σπουδή θα μπορούσε να γίνει και σε άλλα οικονομικά «πάρε – δώσε» -από τα διόδια στην εθνική οδό μέχρι τα αντίστοιχα της Αττικής Οδού- με βασικό σύνθημα το «χρεώνομαι για όσο κάνω χρήση».
Φρονώ ότι αυτή είναι μια σκέψη λογική και, βασικά, δίκαιη, αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. Ο ίδιοι κύριοι και κυρίες στη σειρά για την τράπεζα, αμέσως μετά τις εξαγγελίες παύλα δηλώσεις τους ότι θα κυκλοφορούν χωρίς να έχουν πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, άρχισαν να διαμαρτύρονται για το δυσθεώρητο ποσό που φτάνουν να πληρώνουν λόγω παλαιότητας των αυτοκινήτων τους. Μια κυρία, λίγο πιο μπροστά, απάντησε -κοφτά- «ο ρυπαίνων πληρώνει», εκείνοι… εξερράγησαν και, λογικά, τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, ακόμα πρέπει να είναι εκεί και να τσακώνονται. Πολύ νωρίτερα είχα φύγει από την «παρέα» της ουράς για το ταμείο έχοντας εξοφλήσει λογαριασμό ΔΕΗ, ενώ έχω πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας για το σωτήριον 2021 από τον Νοέμβριο του 2020. Και, μεταξύ μας, δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα εφαρμοστεί η αναλογικότητα και στα τέλη κυκλοφορίας, λες και -σε κάποιες περιπτώσεις- έχει πέσει θύμα brain drain η σκέψη των υπευθύνων σε αυτή τη χώρα.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητό μου, θυμήθηκα αυτό που μας έχει αφήσει κληρονομιά ο Ροντ Σέρλινγκ, Αμερικανός ηθοποιός και σεναριογράφος – ο δημιουργός της κλασικής τηλεοπτικής σειράς «Στη Ζώνη του Λυκόφωτος»: «Δημιουργούμε ένα νέο είδος πολίτη. Που θα είναι πολύ εκλεκτικό για δημητριακά και αυτοκίνητα, αλλά δεν θα έχει την ικανότητα να σκέφτεται». Και είναι δεδομένο πως όλη αυτή η τρέλα με τα τέλη κυκλοφορίας και την έλλειψη σκέψης, μας έχει βάλει προ πολλού στη ζώνη του Λυκόφωτος. Ειδικά εάν έχεις παλαιό αυτοκίνητο 2.000 κυβικών, που κάποτε σε παρακαλούσαν να το αγοράσεις, καταργώντας τα τεκμήρια…