Την Τετάρτη 17 Μαρτίου 2021 ο ΕΟΔΥ ανακοίνωνε 3.465 κρούσματα -μέσα σε 24 ώρες- και 630 διασωληνωμένους σε ΜΕΘ, ενώ είχαμε και 56 θανάτους. Ένα «ρεκόρ» με δάκρυα και αγωνία, που κανείς δεν πανηγύρισε. Στο φόντο υπήρχαν φωνές που μπερδεύονταν με νονούς υπουργούς και βαφτίσια, πορείες κατά της αστυνομικής βίας, πάρτι και γάμους με απίστευτες ιστορίες συγχρωτισμού, κολυμπήθρες και πλακάτ. Όλα αυτά, εμβαπτισμένα στο παράλογο, απαντώντας σε διλήμματα «έπρεπε να γίνουν αυτά;». Για κάποιους διλήμματα επίπλαστα, ενώ για κάποιους άλλους φαίνονται υπαρκτά.
Λίγο αργότερα, ανακοινώνονταν τα απογοητευτικά στοιχεία από τα αποτελέσματα των εργαστηριακών ελέγχων του Εθνικού Δικτύου Επιδημιολογίας Λυμάτων για την επιδημιολογική κατάσταση στη χώρα: σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καταγράφηκε αύξηση του εβδομαδιαίου μέσου όρου στο ιικό φορτίο των λυμάτων κατά 87% και 74% αντίστοιχα, ενώ σοκαριστικά είναι τα ευρήματα για τα Χανιά, όπου καταγράφεται αύξηση… 1.000%, με τον Αγιο Νικόλαο στο +695% και το Ηράκλειο στο +683%. Πριν από αυτό, έτσι κι αλλιώς, υπήρχαν πολλοί επιστήμονες οι οποίοι προειδοποιούσαν πως τα κρούσματα θα ξεπεράσουν τα 3.000 ημερησίως από την ερχόμενη εβδομάδα. Καθιστούσαν, μάλιστα, σαφές πως «το lockdown δεν λειτουργεί», ενώ την ίδια στιγμή ακουγόταν σε repeat το «έρχεται μια κρίσιμη εβδομάδα» – μόνιμη επωδός εδώ και έναν χρόνο. Κι όλα αυτά, ενώ πλήθαιναν οι πληροφορίες πως η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε μία πρώτη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων στους πολίτες, ανοίγοντας εν μέρει και την αγορά.
Την ίδια ώρα, άνοιγε ξανά η ίδια συζήτηση για το εάν είναι σωστά ή λάθος όλα αυτά, παράλογα ή λογικά, με απόψεις βασισμένες σε επιχειρήματα, σε μια ατέρμονη συζήτηση η οποία γεννά διαρκώς νέα διλήμματα: λουκέτα στην αγορά ή ανθρώπινες απώλειες; άνοιγμα στην κοινωνία με κόστος καταμετρημένο σε ανθρώπινες ζωές ή να πάμε σε «κανονικό» lockdown; Τα διλήμματα δεν σταματούν, αλλά ούτε και οι όποιες απαντήσεις σε πάνδημες ερωτήσεις οι οποίες, ανάλογα με το πώς σκέφτεσαι, σου φαίνονται είτε ορθές είτε εξωπραγματικές.
Όμως, τι είναι παράλογο, κόντρα σε ποιο ακριβώς λογικό, πώς οριοθετούνται όλα αυτά, ποια είναι η απολύτως σωστή απάντηση κόντρα στα πιο σκληρά διλήμματα των καιρών μας; Ο κορωνοϊός τα έχει κάνει όλα ίσιωμα, όλα σχετικά, τα έχει κάνει όλα να σχετίζονται μεταξύ τους αφού ξεκινούν από την κοινή βάση της πανδημίας, έχει βάλει στις απαντήσεις μας το «σχετικό είναι αυτό», αφού η απόλυτη αλήθεια μάλλον ξεψυχά σε κάποια ΜΕΘ.
Άλλωστε, όλο αυτό που συνέβη -με 700 κρούσματα πέρυσι πήγαμε σε καθολικό lockdown και λουκέτο στη χώρα- να ανεβάζουμε ρολά και να επιστρέφουμε στην «κανονικότητα» με 3.500 μολύνσεις ημερησίως, μας έχει συμβεί -ποιος το ξεχνά- και με τα μνημόνια: έχουμε, πια, μια «κανονική» ζωή, αλλά ζούμε ακόμα με δημόσιο χρέος. Έτσι θα συμβεί και με τον κορωνοϊό: θα έχουμε μια «κανονική» ζωή, αλλά καθημερινά θα χαιρετιόμαστε με τους διασωληνωμένους και τον θάνατο. Και το παράλογο θα συνεχίζεται, πάντα φορώντας μάσκα και νίπτοντας τας χείρας του με αντισηπτικό, γεννώντας διαρκώς νέα διλήμματα και νέα ερωτήματα τα οποία η ίδια η ζωή, κυριολεκτικά, θα πρέπει να απαντήσει.
Καλή μας τύχη…