Το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγοι πλέον το θυμούνται- είτε παραμένουν εντός του κόμματος, είτε έφυγαν στις διασπάσεις που ακολούθησαν. Όσο για τους ψηφοφόρους της Κουμουνδούρου; Έζησαν τόσους αιφνιδιασμούς έκτοτε, που είναι δύσκολο πλέον να θυμούνται το Συνέδριο των πέντε ωρών με τις ομιλίες των πέντε υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τότε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ανέβηκε πρώτη στο βήμα, καλωσόρισε τους Συνέδρους και έδωσε αλφαβητικά το λόγο στην Έφη Αχτσιόγλου, στον Στέφανο Κασσελάκη, στο Νίκο Παππά, στον Στέφανο Τζουμάκα και στον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Στο τέλος της πιο γρήγορης για κομματικό Συνέδριο διαδικασίας (δεν έγινε αναλυτική κουβέντα για την εκκωφαντική ήττα υπό τον Αλέξη Τσίπρα στις διπλές εθνικές κάλπες, δεν θέλησαν να ανταλλάξουν απόψεις για το τι κόμμα θέλουν) έβγαλαν και μια φωτογραφία, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί, οι τέσσερις από τους πέντε (ο Τζουμάκας έλειπε). Οι δύο από τους τέσσερις, Αχτσιόγλου και Τσακαλώτος, βρίσκονται πλέον στη Νέα Αριστερά και εκείνη η φωτογραφία έμεινε να τους θυμίζει ίσως την αρχή του τέλους στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο άρτι αφιχθείς στις εσωκομματικές διαδικασίες, τότε, κέρδισε τις εκλογές, κραδαίνοντας την υπόσχεση στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κερδίσει τον Μητσοτάκη στις επόμενες κάλπες.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Εσωκομματικός πόλεμος, διασπάσεις σε τεύχη, κατάρρευση των ποσοστών στις δημοσκοπήσεις και ένα Συνέδριο θέσεων στα σκαριά, που ποτέ δεν έγινε. Αυτό στο οποίο συμμετείχαν την περασμένη Κυριακή – και δη στο επεισοδιακό φινάλε του – το μόνο που αποφάσισε επί της ουσίας ήταν η εκεχειρία, μέχρι τις ευρωεκλογές.
Η Κουμουνδούρου έφτασε πάντως στο παραπέντε να εκλέξει εκ νέου αρχηγό- το ζήτησε ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης λίγες ημέρες πριν, όταν διέκρινε «υπονομευτές» στο κόμμα του και κάλεσε όσους τον αμφισβητούν να του βρουν αντίπαλο για να τον νικήσει! Τον «παρότρυνε» και ο Αλέξης Τσίπρας να πάει σε εκλογές από τη βάση– τα χάλασαν στο χρονοδιάγραμμα; Η εκλογή από τη βάση απορρίφθηκε από τους χειροκροτητές του κ. Κασσελάκη και φυσικά από όλους όσοι βρήκαν στην αιφνιδιαστική παρέμβαση Τσίπρα (δύο ώρες πριν από το Συνέδριο στο Τάε Κβον Ντο) μι κάποια λύση. Υπήρξαν νικητές και ηττημένοι στη συγκεκριμένη φάση και ποιοι ήταν αυτοί;
Ο Στέφανος Κασελάκης επέλεξε να κάνει μια κίνηση περισσότερο εντυπωσιασμού και λιγότερο ουσίας. Επιχείρησε να κερδίσει χρόνο και να επιβεβαιώσει την εξουσία του στο κόμμα, χωρίς νέες κάλπες. Προσπάθησε να πείσει το κοινό του ότι έχει σχέδιο και «εκείνος ξέρει» πως, κάποια στιγμή, κάποτε, θα νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ωστόσο παραμένει κυρίαρχος- ενώ Κασσελάκης και ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται στις δημοσκοπήσεις ότι έχουν ήδη χάσει τη δεύτερη θέση. Ο κ. Κασσελάκης έριξε το ερωτηματολόγιο για την αλλαγή του ονόματος και της φυσιογνωμίας του κόμματος, το απέσυρε λόγω των σφοδρών αντιδράσεων, δεν το επικαλέστηκε στο Συνέδριο, δεν έκανε το δεύτερο βήμα- προτίμησε να παίξει το χαρτί των εσωκομματικών εκλογών, το οποίο βέβαια ούτε καν έθεσε σε ψηφοφορία. Δεν πήρε «λευκή επιταγή» όπως επιθυμούσε- ούτε έχει πλέον το περιθώριο να λειτουργεί χωρίς να μετρά και το σενάριο της «εκπαραθύρωσης» της επόμενης μέρας των ευρωεκλογών, εφόσον χάσει το ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε κι έχασε επίσης. Μπορεί κάποιοι υποστηρικτές του να πιστεύουν ότι με τη δήλωσή του βγήκε από το κάδρο της ευθύνης όσον αφορά στη θητεία Κασσελάκη, εντούτοις η συμπεριφορά των Συνέδρων έδειξε ότι είναι διαφορετική η νέα συνθήκη, απ’ αυτήν που ανέμενε. Ο τέως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε κατά πάντων, απέφυγε την αυτοκριτική, μίλησε μόνο για μια «απρόσμενη ήττα» στις εθνικές εκλογές και πρότεινε στον κ. Κασσελάκη να …αμφισβητήσει όσους τον αμφισβητούν δια της εσωκομματικής κάλπης. Η απουσία του από το Συνέδριο ακύρωσε τη δήλωσή του και απάλλαξε τους κουρασμένους από το κλίμα κατάρρευσης του κόμματος, οπαδούς του, από την υποχρέωση να υπερασπιστούν τα χαμένα μεγαλεία.
Ο Νίκος Παππάς κράτησε και όχι τυχαία σαφείς αποστάσεις από τον πρώην και τον νυν αρχηγό- έδωσε όμως χείρα συμμαχίας με τον κ. Κασσελάκη προτείνοντας να απομακρυνθεί σε χρόνο συριζαϊκής κωλοτούμπας από το «βρείτε μου αντίπαλο και πάμε». Ο κ. Παππάς φαίνεται ότι διατηρεί τα νήματα της ασταθούς ισορροπίας που δημιουργήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ από το πρόσφατο Συνέδριο μέχρι τις ευρωεκλογές. Δια των κινήσεών του έβαλε στο «παιχνίδι» του τον Σωκράτη Φάμελλο, που διατηρεί τη θέση του Προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας και το Γιώργο Τσίπρα που από διευθυντής της ΚΟ θα πάρει το δρόμο του υποψήφιου βουλευτή.
Ο Παύλος Πολάκης συμφώνησε εξαρχής με τη «γραμμή» Παππά, αφού τάχθηκε εναντίον της πρότασης να στηθούν κάλπες. Δεν μίλησε από το βήμα του Συνεδρίου, δεν έβγαλε πύρινο λόγο υπέρ του προέδρου- με μια ανάρτηση προσπάθησε να εξηγήσει τη στάση του (αυτή τη στιγμή) στο ακροατήριό του. Ο κ. Πολάκης μπορεί στην επόμενη στροφή να συγκρουστεί ανοιχτά με τον κ. Κασσελάκη- όμως αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμη, ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.
Η Όλγα Γεροβασίλη, εκ των βασικών συνομιλητών του κ. Τσίπρα σήκωσε το χέρι, δήλωσε παρούσα, αλλά δεν επέμεινε να τεθεί σε ψηφοφορία η πρότασή της και αν αναμετρηθεί με τον κ. Κασσελάκη. Το χθεσινοβραδινό δείπνο με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα από τα ενσταντανέ της ασταθούς εσωκομματικής ισορροπίας. Οι χειραψίες, τα συντροφικά φιλιά και τα δείπνα δεν είναι παρά μια προσπάθεια του στυλ «κερδίζω χρόνο και βλέπουμε». Εκτός κι αν ο κ. Κασσελάκης εμπιστεύεται «τυφλά» όσους υπονόησε προ ημερών ότι τον αμφισβητούν και τους εκμυστηρεύεται πλέον κάθε σκέψη του για το πως θα τα αλλάξει πλέον όλα στο κόμμα.
Το σίγουρο είναι ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς λευκή επιταγή, θα επιδιώξει (ειδικά αν τον ευνοήσουν κάποια «γεγονότα» εφεξής) να κάνει αλλαγές, που να εμφανίζουν εκείνον κυρίαρχο στην εσωκομματική σκακιέρα και το κόμμα κάτι που να μην θυμίζει Συνασπισμό. Η λέξη «συνασπισμός», έχει πεθάνει για εκείνον και το νέο όνομα είναι …προ των πυλών, σε ένα κόμμα βέβαια που δείχνει ανήμπορο να βγει από την τροχιά της κατηφόρας.