Δεν είναι τυχαίο ούτε προφανώς υπάρχουν κάποιες εμμονικές διαθέσεις κατά του ανεξάρτητου θεσμού της Δικαιοσύνης. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία της και το αποδεικνύουν περίτρανα οι απανωτές παρεμβάσεις του Αρείου Πάγου που παραγγέλνει επανεξέταση αποφάσεων δικαστικών λειτουργών και πειθαρχικούς ελέγχους δικαστών που έχουν χειριστεί υποθέσεις και εκ του αποτελέσματος προκύπτει πως πήραν λάθος αποφάσεις. Αλλά και οι ποινικοί νόμοι παρά τις αρκετές αλλαγές και αυστηροποιήσεις για μια σειρά εγκλημάτων φαίνεται πως και πάλι αφήνουν παράθυρα για παρερμηνείες από τους δικαστές που καλούνται να τους εφαρμόσουν.
Γι’ αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε προχθές πως θα φέρει και νέες προσθήκες ώστε και τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών να θωρακίζονται πλήρως αλλά και οι κακοποιητές να μην μπορούν να παίζουν με τις έννοιες της βαριάς σκοπούμενης βλάβης που είναι κακούργημα και της επικίνδυνης σωματικής βλάβης που είναι πλημμέλημα.
Το βασικότερο όμως, κατά την άποψή μου, είναι ο ρόλος του φυσικού δικαστή ο οποίος δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από την απλή εφαρμογή του νόμου και όπως ο ίδιος τον ερμηνεύει και τον αντιλαμβάνεται, αλλά οφείλει να διακρίνεται από ενσυναίσθηση και να μπορεί να διακρίνει αν η απλή επιβολή περιοριστικών όρων σε κάποιον, μπορεί να τον αποτρέπει από την επανάληψη κακοποιητικών συμπεριφορών ή και βαρύτερων εγκλημάτων, όπως έγινε με την περίπτωση της δολοφονίας του 11χρονου κοριτσιού.
Για να φθάνουν η Πρόεδρος και η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να διατάζουν έρευνες, αυτό καταδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει μέσα στο σώμα της Ανεξάρτητης και αυτοδιοίκητης εξουσίας που είναι και ο βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας.
Η ευαισθησία αυτή των Ανώτατων λειτουργών ναι μεν συμβαδίζει και συντάσσεται με το λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα, όμως στην πράξη ποτέ δεν μαθαίνουμε τα αποτελέσματα των ελέγχων κι αν τελικά οι δικαστές που ελέγχονται διαπιστώθηκε πως χειρίστηκαν λάθος κάποιες υποθέσεις και υπέστησαν πειθαρχικές συνέπειες ή αν κακώς τους διέσυρε η προϊσταμένη τους αρχή.
Στα μηνύματα που πήρε η κυβέρνηση από τις πρόσφατες εκλογές και γι’ αυτό έγιναν αλλαγές προσώπων σε υπουργεία, ήταν σαφώς η ακρίβεια, η δυσλειτουργία τομέων της Δημόσιας Διοίκησης, τα προβλήματα στον αγροτικό κόσμο κ.λπ.
Όμως πέραν αυτών, όπως δείχνουν και όλες οι μετρήσεις κοινής γνώμης πολύ ψηλά στον δείκτη παραπόνων των πολιτών είναι και τα προβλήματα στη Δημόσια Υγεία και στη Δικαιοσύνη. Στους τομείς αυτούς δεν είχαμε αλλαγές. Τούτο σημαίνει πως οι αρμόδιοι υπουργοί απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού τόσο για τις ικανότητες όσο και για το σχέδιό τους για αλλαγές και βελτίωση του τρόπου λειτουργίας που αρμόζει σε ένα σύγχρονο κράτος.
Ο πολίτης όμως, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κι όσο κι αν αποδέχεται πως όντως γίνονται πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση, στο τέλος βλέπει το αποτέλεσμα. Κι αυτό επί του παρόντος δεν ικανοποιεί και δεν περιποιεί τιμή για κανέναν.
Ούτε η κατάσταση στα νοσοκομεία, ούτε η εικόνα στη Δικαιοσύνη συνάδουν με ευρωπαϊκή χώρα. Και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία γιατί η κυβέρνηση δεν ανέλαβε χθες για να μπορεί να ισχυριστεί πως παρέλαβε καμένη γη. Κυβερνά τη χώρα εδώ και 5 χρόνια, επομένως όλο το κρίμα στον λαιμό της.
Δεν ενδιαφέρει τον πολίτη αν φταίει το ΑΣΕΠ που κινείται με τον αραμπά και δεν γίνονται οι ανακοινωμένες προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Δεν τον ενδιαφέρουν οι νόμοι που ψηφίστηκαν για επίσπευση του χρόνου απόδοσης της Δικαιοσύνης όταν αυτό παραμένει το μέγα ζητούμενο. Δεν τον ενδιαφέρει που άλλαξαν δυο φορές οι ποινικοί νόμοι όταν βλέπει εγκληματίες που βγήκαν από τη φυλακή ή δεν μπήκαν καν για λόγους αποσυμφόρησης(!) να διαπράττουν τα ίδια και χειρότερα εγκλήματα, απλώνοντας μια ανασφάλεια στην κοινωνία.
Το «για όλα φταίνε οι προηγούμενοι» δεν ισχύει πια και για να μην έχουν την τύχη τους, πρέπει επιτέλους να πάρουν αποφάσεις και να σπάσουν αυγά άμεσα. Να αλλάξει επιτέλους κάτι σ’ αυτούς τους πολύπαθους τομείς που απειλούν να ακυρώσουν το σημαντικό έργο που έχει γίνει σε άλλους, όπως η οικονομία.