Δεν είναι η πρώτη φορά που στην Αττική και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, άνθρωποι έτρεχαν να σωθούν από μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά και από τους υπαρκτούς κινδύνους που σκορπά στην ενίοτε απρόβλεπτη πορεία της. Δεν είναι η πρώτη φορά, μετά και από τα πρώτα σημάδια της Κλιματικής Αλλαγής, που οι πυροσβέστες επιχείρησαν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, καταβάλλοντας ηρωϊκές προσπάθειες αναχαίτισης των πολλαπλών μετώπων. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που αρκετοί από τους κάμποσους στις αρμόδιες υπηρεσίες έκαναν την διαφορά, έγκαιρα και αποφασιστικά.
Τρία χρόνια μετά από το Μάτι, τα ανθρώπινα θύματα και τις ευθύνες, επέστρεψε ο φονικός κίνδυνος και ορθώς κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφώνησαν δια των αρχηγών τους ότι σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, βασική προτεραιότητα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Κανείς την ώρα της μάχης σε πολλαπλά μέτωπα δεν μπορεί να χάνει τον προσανατολισμό του, να ξεχνά το χρέος του ή τις ευθύνες, να φωνασκεί μπροστά στις διάσπαρτες εστίες ή να κρύβεται. Βαρυμπόμπη Αττικής, Εύβοια, Μεσσηνία, Κως, 81 δασικές πυρκαγιές μέσα σε ένα 24ωρο. Ποιος όμως μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν ανέμενε και ως εκ τούτου δεν προετοιμαζόταν για την επιστροφή του εφιάλτη, είτε λόγω της Κλιματικής Αλλαγής και του ιστορικού καύσωνα, είτε λόγω του μετασχηματιστή υψηλής τάσης που έσκασε, είτε, είτε…
Έδρασαν προληπτικά και στη συνέχεια γρήγορα και αποτελεσματικά οι αρμόδιες υπηρεσίες; Τι δεν έκαναν ενώ μπορούσαν και τι έκαναν, ενώ δεν μπορούσαν; Δεν είναι μόνο αυτά τα ερωτήματα, που αρχίζουν να τίθενται από το άγριο ξημέρωμα και μετά. Είναι πολλά τα ερωτήματα και περισσότερες οι απαντήσεις, που καλούνται να δώσουν κάθε φορά οι αρμόδιοι, σε όσους έζησαν τον εφιάλτη και προσπαθούν από την επομένη να πάρουν πίσω τις ζωές που έζησαν. Το σήμα είναι αρχικά ξεκάθαρο αλλά η συνέχεια θολή: αρχίζει η καταγραφή των ζημιών και η αντιμετώπιση της κατάστασης. Ακόμη κάτοικοι στο Μάτι και στην ευρύτερη περιοχή που έχασαν δικούς τους ανθρώπους πληγώνονται- να ήταν μόνο αυτό…- από την γραφειοκρατία. Ή αρκετοί από όσους είδαν τα σπίτια τους να καίγονται ταλαιπωρούνται από αργόσυρτες διαδικασίες και τα οικονομικά αδιέξοδα.
Μαζί με την καταγραφή των ζημιών οφείλει η κυβέρνηση να προσφέρει ομπρέλα αρωγής στα πρώτα βήματα. Χωρίς καθυστέρηση, αξιοποιώντας και τα νέα ψηφιακά εργαλεία. Οφείλει με συγκεκριμένο σχέδιο να περάσει γρήγορα στο πλάνο της αποκατάστασης των ζημιών, βοηθώντας τους ιδιοκτήτες να σταθούν ξανά στα πόδια τους, τους επιχειρηματίες να αποφύγουν το οριστικό λουκέτο. Να κάνουν τους ηλικιωμένους, τους γονείς, τα παιδιά να νιώθουν ότι έχουν πραγματικούς συμπαραστάτες και όχι νυν ή εν δυνάμει ψηφοφόρους.
Το ίδιο ισχύει και για την αντιπολίτευση. Οφείλει να τιμήσει τον θεσμικό της ρόλο- και τώρα και στη συνέχεια, ώστε η χώρα να αποκτήσει σοβαρές υποδομές, προληπτικό, μάχιμο, ευέλικτο, κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό σχέδιο για την αντιμετώπιση πολλαπλών πύρινων μετώπων και φυσικών καταστροφών. Αντιπολίτευση δεν σημαίνει σιωπή, ούτε όμως και γροθιά λαϊκισμού στον αέρα. Σημαίνει διαρκής έλεγχος της κυβέρνησης και «επίθεση» με τεκμηριωμένη πρόταση για την επόμενη μέρα. Για όλες τις περιπτώσεις, οι πολίτες έχουν πάντα καθαρή άποψη…