Η Ελλάδα μετρά, μόνο τον τελευταίο χρόνο, 17 γυναικοκτονίες στις οποίες αποκαλύφθηκαν αντίστοιχες υποθέσεις κακοποίησης γυναικών από «άντρες». Αλίμονο, σκεφτείτε πόσες άλλες γυναίκες ζουν ανάμεσά μας πνίγοντας τον βουβό πόνο τους από «αντρική» καταπίεση, σκουπίζοντας γρήγορα το δάκρυ τους για να μην το δει κανένας.
Δυστυχώς, η τελευταία περίπτωση την οποία εξέθρεψε ως τέρας ο Στάθης Παναγιωτόπουλος είναι μόνο μία από τις πολλές, άθλιες ιστορίες τις οποίες βιώνουμε ως κοινωνία, ενδεικτικές μίας άρρωστης νοοτροπίας, την οποία οφείλουμε να καταπνίξουμε. Σκεφτείτε πως για κάθε «πρώην σύντροφο του Στάθη Παναγιωτόπουλου», υπάρχουν πολλές άλλες ανάμεσά μας οι οποίες ούτε καν διανοούνται να ακολουθήσουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Αναλογιστείτε πως αυτή η κοπέλα δήλωσε πως σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Αλήθεια, μπορεί να ξεχάσει κάποιος τη Λίνα Κοεμτζή, η οποία αυτοκτόνησε έπειτα από μια σχετική υπόθεση;
Τώρα, δεν μπορούμε να συζητήσουμε άλλο, οι λέξεις στέρεψαν, το ότι ο κάθε Στάθης θα πρέπει να τιμωρηθεί – είναι αυτονόητο. Ταυτόχρονα, από εδώ και πέρα, η αυστηρή αντιμετώπιση πάσης φύσεως φαινομένων έμφυλης βίας, όπως και το revenge porn, είναι απολύτως επιβεβλημένη, ενώ η οποιαδήποτε ανοχή από ένα σύγχρονο κράτος δεν μπορεί παρά να θεωρείται ως τραγικά ασυγχώρητη.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το υπουργείο Δικαιοσύνης έχει δρομολογήσει την αυστηροποίηση της ισχύουσας ποινικής νομοθεσίας για το αδίκημα της παράνομης διοχέτευσης – διακίνησης, μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου, ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων σε σχέση με την προσωπική ερωτική ζωή. Παράλληλα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνος Τσιάρας, προσανατολίζεται να αναβαθμίσει σε κακούργημα το εν λόγω αδίκημα και, παράλληλα, να αυξηθούν οι επαπειλούμενες ποινές.
Επίσης, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, θα προβλεφθεί ειδική επιβαρυντική περίσταση όταν η πράξη της παράνομης διοχέτευσης και διακίνησης, προσωπικών δεδομένων ερωτικής ζωής μέσω διαδικτύου αφορά ανήλικους – θύματα. Αυτό ανάγεται στο γενικότερο πλαίσιο της προστασίας ανηλίκων και των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων που υπάρχουν τόσο στον νέο Ποινικό Κώδικα, όσο και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Από την άλλη, πέραν του πολύ σημαντικού ποινικού μέρους, οι γονείς ας μιλήσουμε στα παιδιά μας για όλα αυτά που βλέπουμε και στη χώρα μας. Στα κορίτσια και στα αγόρια μας. Να τους μεταφέρουμε τους κινδύνους που είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν στις ζωές τους, από κάποιους ανθρώπους που δεν θα ζητήσουν τη συναίνεσή τους, σε πολλά και σημαντικά θέματα. Να τους διδάξουμε το πώς πρέπει να αντιδράσουν και, βασικά, ότι πρέπει να μιλήσουν, να μας μιλήσουν, να τα στηρίξουμε. Να τους μεταδώσουμε την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τον σεβασμό στα φύλα, στη διαφορετικότητα, την αξία της παιδείας, της ανθρωπιάς.
Τα παιδιά μας πρέπει να αντιληφθούν ότι με τα social media και την τεχνολογία είναι εκτεθειμένα σε κινδύνους. Προσοχή: δεν τους υψώνουμε τείχος ανούσιας προστασίας, δεν τα βάζουμε σε γυάλες, δεν τα αποξενώνουμε από την κοινωνία, τα μαθαίνουμε το πώς να ζουν με όλα αυτά. Τους λέμε πως όλα αυτά που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε στις ειδήσεις δεν είναι, απλώς, πράγματα που έτσι κι αλλιώς συμβαίνουν σε κάποιους άλλους. Τους μεταφέρουμε το πιο σημαντικό, ότι μπορεί να είναι τα επόμενα θύματα εάν δεν προσέξουν, εάν δεν τα προσέξουμε, δεν τα αγκαλιάσουμε, δεν ακολουθήσουν τις νουθεσίες μας.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν με αυτές τις ειδήσεις και αλίμονο εάν τις θεωρήσουν «φυσιολογικές» για την εποχή και όχι διαχρονικά αισχρές. Η περίπτωση Παναγιωτόπουλου πρέπει να αποτελέσει, επιτέλους, την αφορμή για να πάει η κοινωνία μας σε άλλο επίπεδο, υγιές, κατάλληλο για κάθε πλάσμα που γίνεται βορρά του κάθε Στάθη τηλεπερσόνα, του κάθε πιλότου Μπάμπη, του κάθε άρρωστου μυαλού που μπορεί να μένει δίπλα μας.