Τις τελευταίες ημέρες οι οθόνες μας έχουν γεμίσει από καρέ τα οποία νομίζεις ότι παίζουν σε λούπα, ότι είναι πλάνα αρχείου, τα έχεις δει ξανά. Φωτιές, φωνές, ένταση, βία. Το κλίμα στις τάξεις των Ρομά παραμένει τεταμένο και κάποιοι εξ αυτών, τα τελευταία 24ωρα, επιδίδονται σε μπαράζ καταστροφών και επεισοδίων ανά την επικράτεια. Και είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται με τον τρόπο αυτόν για τον βαρύτατο τραυματισμό 16χρονου από σφαίρα όπλου αστυνομικού, κατά τη διάρκεια καταδίωξης στα Διαβατά Θεσσαλονίκης. Ο 16χρονος εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, με τον ιατροδικαστή που τον εξέτασε να καταλήγει ότι φέρει βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνέπεια του τραύματος που του προκάλεσε η σφαίρα που δέχθηκε από τον κατηγορούμενο αστυνομικό της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. «Εμείς ζητάμε το αυτονόητο. Ζητάμε ο δολοφόνος να τιμωρηθεί από την ελληνική Δικαιοσύνη. Δεν είδατε τίποτα ακόμα εάν δεν τιμωρηθεί ο αστυνομικός, θα πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας γιατί έχουμε νιώσει πολύ ρατσισμό» είπε, σε τηλεοπτική εμφάνισή του, ο ξάδερφος του τραυματισμένου Ρομά.
Τις τελευταίες ημέρες οι οθόνες από τα κινητά μας έχουν γεμίσει και από σχετικά ποστ που έχουν γραφτεί για να δηλώσουν ότι είναι #με_την_Αστυνομια και ότι «οι Ρομά αποτελούν μάστιγα με την παραβατικότητά τους». Στον αντίποδα, υπάρχουν εκείνοι που κατακεραυνώνουν την «ασύδοτη δράση των αστυνομικών, σε πολλές περιπτώσεις, ανεξαρτήτου εθνικότητας». Ο διάλογος αυτός είναι ατέρμονος και είναι βέβαιο πως δεν γίνεται για πρώτη φορά. Δυστυχώς, ούτε για τελευταία.
Το ζήτημα, όμως, που προκύπτει, θα είναι πάντα το ίδιο. Ο αστυνομικός πυροβολεί για αδίκημα των 20 ευρώ ή για περισσότερα χρήματα; Βασικά, έπρεπε να πυροβολήσει, εάν όντως υπήρξε προσπάθεια διεμβολισμού οχημάτων της Αστυνομίας από τον 16χρονο; Πολλά από τα παραπάνω θα προκύψουν από το αποτέλεσμα της ανάκρισης και αν υπάρχει, πολύ βασικό, οπτικό υλικό από το τραγικό συμβάν. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ερώτηση, αέναα, θα παραμένει ίδια: τι αστυνομία θέλουμε στην Ελλάδα;
Είναι δεδομένο πως όλοι μας θέλουμε επαρκή αστυνόμευση στη χώρα, με τον αστυνομικό να είναι δίπλα στον πολίτη και όχι μπαμπούλας της αστυνομοκρατίας, να είναι εκπαιδευμένος, οπλισμένος -βασικά- με ψυχραιμία για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα δύσκολα περιστατικά, με κύριο στόχο την προστασία της δημόσιας τάξης χωρίς δεύτερη σκέψη και να είναι πλημμυρισμένος με αυταπάρνηση.
Τελικά, τι καταγράφει η πραγματικότητα στην Ελλάδα; Αστυνομικούς που είναι κακοπληρωμένοι, με μη επαρκή εκπαίδευση και με όπλα στα χέρια τους, ενώ τις περισσότερες φορές οι πολιτικές ηγεσίες που έχουν περάσει από τη χώρα παρέχουν προστασία σε αντίστοιχες παραβάσεις καθήκοντος. Με όσα συνεπάγονται από όλα αυτά, ενώ δεν θεωρώ πως υπάρχει κάποιος μεταξύ μας ο οποίος θεωρεί πως θα αλλάξει, κάποτε, κάτι από όλα τα παραπάνω.
Κάπως έτσι, όλο αυτό που συνέβη με τον Ρομά που πυροβολήθηκε έπειτα από καταδίωξη, δυστυχώς δεν θα είναι το τελευταίο, για να ακολουθήσουν τα ίδια καρέ στις οθόνες μας, να γεμίζουν τα πίξελ τους από φωνές, ένταση, καπνούς από καμένα λάστιχα στη μέση του δρόμου. Και, βέβαια, τους ίδιους, απαράλλαχτους τσακωμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η πολιτεία θα εφαρμόζει το «νόμος και τάξη» -η συγκεκριμένη και για αυτό εξελέγη- τα άλυτα προβλήματα των Ρομά θα συνεχίσουν να τους οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές και θα υπάρχουν πάντα αστυνομικοί που αλλού θα σημαδεύουν και αλλού θα πετυχαίνουν. Ενώ, τελικά, μπορεί και να μην τιμωρούνται για τις πράξεις, τις παραβλέψεις και τις θανατηφόρες παραλείψεις τους.
Όλα αυτά με τη συγκεκριμένη, σιχαμένη κυνικότητα – μέρος της καθημερινότητας και της κανονικότητας, που μου φέρνει στο μυαλό τον ορισμό του εύστοχου και φλεγματικού που είχε γράψει κάποτε ο Γάλλος συγγραφέας Ανρί Ζανσόν: «Χωρίς την αστυνομία, θα σκοτωνόμασταν μεταξύ μας και έτσι δεν θα υπήρχαν πια πόλεμοι».