Ηταν σχεδόν βέβαιο ότι θα συνέβαινε αυτό που γίνεται σήμερα με τις τράπεζες.
Οταν το «έξυπνο χρήμα» και οι πληροφορημένοι στην αγορά αναμένουν ένα πρόβλημα να σκάσει, ας πούμε, την άνοιξη ή το καλοκαίρι, συνήθως εμφανίζεται νωρίτερα – και αυτό έγινε και τώρα. Το πόσο μαζεύεται θα το δούμε, αλλά προσωπικά μου φαίνεται όχι για πολύ γιατί δεν βοηθάει ούτε η εγχώρια ούτε η διεθνής συγκυρία. Στην Ελλάδα έχουμε εκλογές (άρα πολιτική αναταραχή) και στην Ευρώπη κρίση από την Ιταλία, το Brexit, αλλά και την κατάρρευση στη γειτονική Τουρκία που επηρεάζει τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Ας δούμε γιατί δημιουργείται μείζον ζήτημα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας για μία ακόμη φορά και τι σημαίνει αυτό για την οικονομία και τους καταθέτες.
Συνέβη τώρα γιατί, πρώτον, οι τράπεζες δεν κάνουν καθόλου καλά τη δουλειά τους ή μάλλον από το 2010 και μετά δεν λειτουργούν ως τράπεζες, δηλαδή δεν δανείζουν λεφτά για να κερδίζουν τόκους (γι’ αυτό δημιουργήθηκαν), αλλά και δεν καθαρίζουν τα χαρτοφυλάκιά τους από τα τεράστια κόκκινα δάνεια που τις πνίγουν. Αιτίες είναι η λανθασμένη γραμμή της ευρωπαϊκής εποπτείας τους, η πολιτική διαπλοκή που δεν τις αφήνει να καθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους και φυσικά η έλλειψη ικανών ανθρώπων και σοβαρών μετόχων στις διοικήσεις τους. Φυσικά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς δεν είναι ο κανόνας.
Τα καλά νέα είναι ότι οι καταθέτες δεν πρέπει να φοβούνται γιατί η λύση του κουρέματος των καταθέσεων δεν υπάρχει. Τεχνικά οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ είναι εγγυημένες από το Δημόσιο και πάνω από αυτό το ποσό βρίσκει κανείς μόνο σε νομικά πρόσωπα, δηλαδή σε επιχειρήσεις. Εντάξει, αν κουρευτούν οι καταθέσεις των επιχειρήσεων, τότε απλά θα χρεοκοπήσει η χώρα, οπότε δεν παίζει κάτι τέτοιο.
Τα κακά νέα είναι ότι λύση στο πρόβλημα των τραπεζών δεν υπάρχει παρά μόνο με εκ νέου κρατικοποίηση, αφού ιδιώτες πού να βάλουν λεφτά σε αυτές μετά το φιάσκο της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σενάριο σχεδόν βέβαιο πλέον, είναι θέμα χρόνου και φυσικά καλό δεν είναι γιατί όσοι είναι να επενδύσουν στην Ελλάδα θα το ξανασκεφτούν και μια και δυο φορές παραπάνω.
Δεν θα γίνει επίσης από αυτή την κυβέρνηση γιατί δεν θα προλάβει, αν και πολύ θα ήθελε να τις κρατικοποιήσει και να βάλει… έναν μπάρμπα (τον Φλαμπουράρη ίσως) να κάνει κουμάντο. Αν και με οποιαδήποτε κυβέρνηση, κουμάντο θα ξανακάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η ανακεφαλαιοποίηση αυτή θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας τράπεζας, της «κακής τράπεζας», κρατικής -έστω με φερετζέ ιδιωτικής παρέμβασης-, όπου θα καταλήξουν όλα τα μεγάλα κόκκινα δάνεια. Και φυσικά επειδή πια δεν θα έχουν καμία οικονομική σημασία, αφού θα έχουν διαγραφεί από τους ισολογισμούς των τραπεζών -και θα τα έχουμε πληρώσει όλα εμείς μέσω κρατικής ενίσχυσης-, θα πουληθούν τελείως τζάμπα στα λεγόμενα distress funds, δηλαδή στα κοράκια. Κάθε μήνας που περνάει τόσο περισσότερο απομειώνεται η αξία των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών.
Εστω κι έτσι, ας γίνει λοιπόν κάποτε να τελειώνουμε, αρκεί να λειτουργήσουν αυτές οι τράπεζες (ή κάποιες νέες) σαν τράπεζες και να δανείζουν σωστά τον κόσμο για να πάρει μπροστά η οικονομία. Γιατί για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί, η αγορά ξαναγονάτισε από τους φόρους και τις εισφορές και όλο αυτό που γίνεται σήμερα με τις τράπεζες μας ξαναγυρνάει σε καθοδικό σπιράλ οικονομικής ασφυξίας. Και δεν έχουμε και μνημόνια… να πάρουμε δανεικά και να σωθούμε.
ΥΓ.: Φανταστείτε και να ήταν πραγματικά… καθαρή η έξοδος τι θα γινόταν!