Είτε σε κάποιες χώρες άνοιξε ο τουρισμός είτε όχι (το Λονδίνο, για παράδειγμα, ήταν άδειο όλο το καλοκαίρι), είτε φοράνε μάσκες στον δρόμο (όπως στο Παρίσι), τα κρούσματα θυμίζουν σε αριθμό τους πρώτους μήνες της άνοιξης και οι Εντατικές σταδιακά γεμίζουν.
Δεν είναι ώρα, λοιπόν, για συζητήσεις (και θεωρητικές αναζητήσεις), γιατί η Αττική είναι σήμερα τρεις φορές χειρότερη επιδημιολογικά απ’ ό,τι στην αρχή της κρίσης και δεν έχει μπει ο χειμώνας. Είναι η ώρα για μέτρα που θα ισοδυναμούν με ένα κανονικό, γρήγορο μίνι lockdown μήπως και προλάβουμε το χειρότερο σενάριο, το οποίο θα κρατήσει κλειστά σχεδόν τα πάντα μέχρι τα εμβόλια, που για να «κάνουν δουλειά» σε τεράστιους πληθυσμούς θα φτάσει άνοιξη του 2021.
Δεν είναι η στιγμή για συζητήσεις σχετικά με το τι θα γίνει αν κλείνουν τα εστιατόρια και τα μπαρ στη 1 αντί για τις 12, γιατί αν δεν μαζευτεί η κατάσταση σε 15 ημέρες θα πρέπει να ξανακλείσουν όλα. Και μαζί θα κλείσουν και τα σχολεία, γεγονός το οποίο θα αποτελέσει τεράστια ζημιά όχι μόνο για την εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη. Μόλις ξαναγυρίσουν τα παιδιά στο σπίτι, δεν θα δουλεύει… σχεδόν τίποτα σωστά στις οικογένειες όπου εργάζονται οι γονείς. Δεν γίνεται όμως αν… υπάρχει παντού κορωνοϊός να μείνουν ανοιχτά τα σχολεία γιατί έτσι θα κολλήσουν οι παππούδες.
Η κυβέρνηση σήμερα φαίνεται να δουλεύει όλα αυτά τα σενάρια προκειμένου να καταλήξει γρήγορα στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος που χτυπάει όλη την ανθρωπότητα. Δεν φαίνεται να έχει κάνει κάποιο ακραίο λάθος, αλλά είναι φυσικό 14 μήνες μετά να υπάρχουν στελέχη, μηχανισμοί, λειτουργίες, θεσμικά σχήματα που υιοθετήθηκαν και δεν τραβάνε. Αυτό είναι έτσι, έτσι θα ήταν ούτως ή άλλως, δεν υπήρχε περίπτωση να μην παρουσιάζονταν προβλήματα σε μια διακυβέρνηση ειδικά όταν υφίσταται τέτοια μεγάλη δοκιμασία σε τόσα μέτωπα. Ολα μαζί πέσανε: τα εθνικά, ο κορωνοϊός, αυτό το σύνθετο πρόβλημα υγείας και παγκόσμιας ύφεσης σε επίπεδα πολέμου, μαζί και το Μεταναστευτικό. Παρά ταύτα, ακόμα όλο ή σχεδόν όλο το πολιτικό κεφάλαιο είναι «αφάγωτο», και ταυτόχρονα δεν φαίνεται να κινείται κάτι στην αντίπερα πολιτική όχθη.
Αυτά όλα όμως δεν δικαιολογούν όποιον ή όποιους, για παράδειγμα, είχαν χρεωθεί το θέμα με τις μάσκες στα σχολεία να μην ελέγξουν από πριν τι παραδόθηκε στις τάξεις. Αλήθεια, κανείς απ’ όλους αυτούς δεν είχε την αγωνία ή έστω την περιέργεια να δει τι μάσκες θα παρέδιδε το κράτος στα σχολεία; Και ποιος επέλεξε βιοτεχνίες που δεν ελέγχουν το τελικό προϊόν που παραδίδουν; Οποιος είναι υπεύθυνος έπρεπε να είχε… φύγει χτες, γιατί απλά γελοιοποιεί την κυβέρνηση και κακώς δεν τον έδιωξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Οι μάσκες είναι η αφορμή, το… απίθανο, ίσως ασήμαντο, αλλά αρκετά γελοίο για να κάνει μεγάλη ζημιά στην εικόνα. Απλά είναι κρίμα ο Μητσοτάκης να λαμβάνει και να ανακοινώνει από τη ΔΕΘ σημαντικά μέτρα για τη μεσαία τάξη (κατάργηση εισφοράς αλληλεγγύης σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, στα ενοίκια κ.λπ.), για την ανάπτυξη (μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για όλους και πλήρης απαλλαγή για νέες θέσεις εργασίας), και όλη την εβδομάδα η (αρνητική) δημοσιότητα να περιστρέφεται γύρω από έναν ασυνείδητο που δεν τσέκαρε τις μάσκες για τα σχολεία. Κι αν δεν κοστίζουν σήμερα τέτοια συμβάντα, η κυβέρνηση θα τα βρει μπροστά της σε λίγο, αλλά αυτό είναι δικό της θέμα, δεν αφορά ούτε εμάς, ούτε τους αναγνώστες.
Πάντως, όσο πιο γρήγορα τελειώνει ο ίδιος ο Μητσοτάκης με ό,τι στραβό βλέπει στην κυβέρνησή του και στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού που μπορεί να αλλάξει τόσο το καλύτερο θα είναι για όλους. Ερχονται ακόμα πιο δύσκολα.