Είναι μερικά πράγματα στις δουλειές, που πρέπει να τα καταλαβαίνει, να τα αισθάνεται από μόνος του ο επιχειρηματίας και να υπερβαίνει στην τακτική και τη στρατηγική ανάπτυξη της εταιρείας του το νόμιμο, τι επιτρέπει ο νόμος, δηλαδή, και τι όχι.
Η περίπτωση της efood, που βρέθηκε στη δίνη της κακής δημοσιότητος την προηγούμενη εβδομάδα, είναι άκρως χαρακτηριστική
Η πρώην ελληνική εταιρεία, που ανήκει σήμερα στην πολυεθνική Delivery Hero, με χρηματιστηριακή αξία 30 δισ. ευρώ και τζίρο 2,45 δισ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του έτους, είναι το απόλυτο success story. Οι ιδρυτές της ελληνικής εταιρείας -και συνέταιροι μειοψηφίας της πολυεθνικής- ευτύχησαν πέρυσι να κάνουν 21 εκατ. ευρώ κέρδη έναντι μόλις 282.864 ευρώ που έκανε ο ανταγωνιστής τους (φινλανδική θυγατρική της Wolt, νεοεισαχθείσα στην ελληνική αγορά), αλλά ταυτοχρόνως είναι και οι πρώτοι που προσέλαβαν 3.000 ντελιβεράδες με μισθωτή εργασία και εξοπλισμό. Πιο πριν από την είσοδο μεγάλων οργανωμένων εταιρειών στον κλάδο της διανομής κυρίως φαγητού κατ’ οίκον, «κυκλοφορούσε» πολλή ανασφάλιστη εργασία και φυσικά πληρώνονταν οι άνθρωποι με πενταροδεκάρες και μάλιστα αρκετές φορές «μαύρα».
Ηταν, λοιπόν, η efood η πρώτη μεγάλη και οργανωμένη εταιρεία που προσέλαβε κανονικά τόσο κόσμο και με την τεράστια ανάπτυξη που έχει ο κλάδος της διανομής μπορεί να διπλασιάσει τους απασχολουμένους της μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, ενώ και άλλες μεγάλες εταιρείες προαναγγέλλουν χιλιάδες προσλήψεις κυρίως νέων ανθρώπων που αναζητούν εργασία στον τομέα αυτό, ο οποίος λόγω της πανδημίας είναι ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους σε όλο τον κόσμο.
Ερώτημα 1: Αλλαξε κάτι τους τελευταίους μήνες στη νομολογία ώστε να μπορεί να μετατρέπει τους μισθωτούς της σε freelancers η efood ή η… κάθε efood; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, την τελευταία μνημονιακή δεκαετία στην Ελλάδα οι δανειστές έχουν περάσει όρους και διατάξεις που ισχύουν σε όλο τον κόσμο και φυσικά επιτρέπουν σε μια επιχείρηση να χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους μερικής απασχόλησης, ειδικά σε τέτοια επαγγέλματα.
Απλά, η efood ως πρώτη στη δουλειά αυτή, για να προσελκύσει μεγάλο αριθμό ντελιβεράδων, προσέφερε σταθερή μισθωτή εργασία και έτσι απέκτησε προβάδισμα, είχε κόσμο να εξυπηρετεί περί τις 5.000 καταστήματα.
Αυτό που συνέβη όμως είναι ότι μια ανοησία ή πονηριά της εταιρείας να προαναγγείλει τη μετατροπή 115 διανομέων της σε μερικής απασχόλησης, από μισθωτούς, την οδήγησε σε μια τεράστια καμπάνια δυσφήμησης από το Διαδίκτυο και φυσιολογικά σε μια βουτιά των εσόδων της από το μποϊκοτάρισμα του κόσμου, με άγνωστες επιπτώσεις για την ώρα. Ολοι βέβαια θεώρησαν ότι οι 115 ντελιβεράδες ήταν η αρχή και θα ακολουθήσουν μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες από τους εργαζομένους της εταιρείας. Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι 115 είχαν «χαμηλή αξιολόγηση» ως εργαζόμενοι.
Ερώτημα 2: Γιατί, αφού έχει το δικαίωμα του νόμου, να μην κάνει η εταιρεία ό,τι θέλει με τους εργαζομένους της; Γιατί απλούστατα εκτός από τη δυσφήμηση -που επίσης ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνεί και να μποϊκοτάρει μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών- αυτό που θα συμβεί είναι να βρεθεί μια άλλη, εξίσου μεγάλη και ανταγωνιστική εταιρεία και να της πάρει τους ντελιβεράδες μαζί με τη φήμη και φυσικά την πολύτιμη πελατεία. Πάντοτε σε μια ελεύθερη και αναπτυσσόμενη αγορά, όπως αυτή που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, θα υπάρχουν περιθώρια για κέρδη – καλό θα ήταν, λοιπόν, να μην εξαντλούνται και μάλιστα εις βάρος εργαζομένων για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Αντιθέτως, αν οι εργαζόμενοι αυτοί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και παίρνουν χαμηλή βαθμολογία εξυπηρέτησης, πάντοτε θα μπορούν να πάρουν καλύτερους. Η λαιμαργία, πάντως, στις δουλειές και η οίηση δεν έκαναν ποτέ καλό και σε κανέναν.