Τελικά μήπως τους πολιτικούς τους βολεύει να δαιμονοποιούνται όλα γύρω τους για να μένουν μόνοι τους να διοικούν και να κυβερνούν με τα γνωστά αποτελέσματα;
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας αποφάσιζε στα 45 του, στα 55 ή ακόμα και στα 65 του χρόνια να εγκαταλείψει τις δουλειές του και να μπει άμεσα ή έμμεσα στην πολιτική και να γίνει υπουργός ή σύμβουλος ενός ανώτατου κρατικού αξιωματούχου. Μπορεί να το κάνει;
Στην Ελλάδα του 2016 δεν μπορεί αυτός ο άνθρωπος επ’ ουδενί λόγω να ασχοληθεί με την πολιτική πλέον, γιατί πολύ απλά θα έπρεπε να είχε διαγράψει ολόκληρη την επαγγελματική του ζωή. Να προερχόταν ιδανικά… από παρθενογένεση. Υπάρχει επιχειρηματίας ή καλός επαγγελματίας ας πούμε, δικηγόρος σε μπίζνες, ανώτατο στέλεχος τράπεζας ή πολυεθνικής, που να μην έχει φτιάξει στη ζωή του ή να μη μετέχει σε εξωχώριες εταιρείες ή, απλούστατα, να μην έχει αγοράσει μετοχές σε ξένα χρηματιστήρια;
Και γιατί δηλαδή ξορκίσαμε τις μετοχές των ξένων εταιρειών και όχι των ελληνικών; Για ποιον λόγο επιτρέπεται να έχει αμοιβαία κεφάλαια που περιέχουν μετοχές διεθνών εταιρειών και όχι απλές μετοχές ξένων εταιρειών;
Το να αποκτήσεις εταιρεία σε φορολογικό παράδεισο εν ώρα πολιτικής δράσης και καριέρας συμφωνώ ότι είναι απαράδεκτο. Ή είσαι πολιτικός ή κάνεις μπίζνες. Αλλά και από ηθικής πλευράς να το δεις, δεν γίνεται εδώ να νομοθετείς για φόρο 40% κι εσύ να φορολογείς τα κέρδη σου με 3% σε κάποιο νησί της Καραϊβικής.
Και αυτά περί φορολογικά συνεργαζόμενων ή μη χωρών είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Οι διαφορές από τα Κέιμαν στον Παναμά είναι ανύπαρκτες νομικά και φορολογικά. Τι θα γίνει, όμως, αν κάνει ή έκανε μπίζνες η γυναίκα σου, ο πατέρας σου, ο αδελφός σου ή ο γιος σου; Εσύ τι πρέπει να κάνεις άραγε αν είσαι πολιτικός ή θέλεις να γίνεις; Απλά να μη γίνεις ή να παραιτηθείς.
Και επιπλέον φαντάζεστε να… πεταχτεί τώρα ένας πολιτικός, που έχει μπει στη Βουλή πέντε χρόνια πριν, και να πει «συγγνώμη, εγώ δηλώνω σήμερα μια offshore που είχα πριν από 7 χρόνια όταν ήμουν δικηγόρος ή επιχειρηματίας»; Τι θα γίνει; Θα τον κρεμάσουν ανάποδα, όπως συνέβη και με τον ηθοποιό Χαϊκάλη, ο οποίος πιθανώς έφυγε από την πολιτική λόγω του ότι κατείχε μια τέτοια εταιρεία στην Κύπρο. Πραγματικά ούτε που γνωρίζω ποιος ήταν ο λόγος που η κυβέρνηση έκανε αυτόν τον νόμο με το παράθυρο στις offshore, που καλά κάναμε και το αποκαλύψαμε γιατί αυτή είναι η δουλειά μιας εφημερίδας. Και φυσικά θέσαμε ερωτήματα για το πώς πέρασε έτσι χωρίς συζήτηση στη Βουλή, ειδικά από… τόσο ευαίσθητους αριστερούς. Οπως αποκαλύψαμε και την επιστολή Τσίπρα στον Μαδούρο για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα που σε άλλη χώρα (όπως οι ΗΠΑ) θα είχε στείλει το πολιτικό πρόσωπο σπίτι του μια για πάντα. Και για τα δύο εισπράξαμε ύβρεις, αλλά αυτό δεν μας πτοεί. Αλλωστε χαρακτηρίζει όσους τις εκτοξεύουν.
Δεν ξέρω αν είναι γκάφα της κυβέρνησης η υπόθεση με τις offshore ή αν κρύβει κάτι. Δεν είμαστε ντετέκτιβ, ούτε δικαστές. Μου φαίνεται παράξενο πάντως ότι αφού θα το έπαιρναν πίσω, άφησαν και δημοσιεύτηκε το ΦΕΚ, το οποίο μέχρι και την περασμένη Παρασκευή δεν είχε αλλάξει! Ομως δεν έχω άλλα στοιχεία. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να μπουν στην πολιτική και οι… κανονικοί άνθρωποι της επιχειρηματικότητας μπας και αλλάξει λίγο το «μείγμα» που μας κυβερνά. Αποτυχημένοι επαγγελματίες πολιτικοί και κομματόσκυλα υπάρχουν πολλοί και μάλιστα πεινασμένοι. Οχι φυσικά όλοι. Από πολίτες που ξέρουν να διοικούν, να αποφασίζουν και να παράγουν έργο φέρνοντας αποτελέσματα πάσχουμε.