Χρειάζεται πολλή υπομονή και κυρίως αλληλεγγύη από τους πιο πλούσιους στους πιο αδύναμους.

Σε όλα τα επίπεδα – όχι μόνο των κρατών ή των ενώσεων κρατών-μελών, αλλά και σε απλό καθημερινό προσωπικό επίπεδο. Υπάρχει ανάγκη, επίσης, πολύ προσεκτικού σχεδιασμού από τις κυβερνήσεις, τους ηγέτες, με μεθοδικότητα, γνώση και φυσικά βάρος.

Oσο περνούν οι μέρες και η πανδημία κορυφώνεται -ευτυχώς όχι και στην Ελλάδα- καθίσταται προφανές ακόμα και στους πιο αισιόδοξους ότι η ανθρωπότητα μπήκε σε μια τεράστια περιπέτεια. Ακόμα και στις πιο σκληρές δοκιμασίες που πέρασε ο πλανήτης, όπως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να συγκριθούν (σε απώλειες και καταστροφές) με την πανδημία, ήξερες ότι το τέλος της κρίσης ορίζεται από ανθρώπους, από τις ηγεσίες των εμπόλεμων χωρών.

Η διαφορά μας σήμερα είναι ότι το τέλος της κρίσης θα έρθει μόνο εάν βρεθεί το φάρμακο και, κυρίως, το εμβόλιο, κάτι το οποίο επιθυμούν όλοι αλλά δεν είναι στο χέρι τους.

Εως τότε -άγνωστο πότε- δεν υπάρχει επιστροφή στην κανονική ζωή και όποιοι το λένε απλώς ή δεν γνωρίζουν ή σκοπίμως σπέρνουν την αισιοδοξία στους λαούς και μπορεί και να κάνουν και καλά, γιατί χωρίς ελπίδα δεν ζει τίποτα.

Ακόμα και στην Ελλάδα, που τα καταφέρνει έως τώρα πολύ καλά, φτάνει μια κακιά στιγμή, ένα απρόσμενο περιστατικό (στη Λάρισα, ας πούμε) για να γυρίσει όλη η εικόνα και να καταρρεύσει όλη η προσπάθεια ενός λαού και μιας κυβέρνησης να προστατεύσει τη δημόσια υγεία.

Το θρίλερ της πανδημίας δυστυχώς -κατά τη γνώμη μου- είναι ακόμα λίγο πιο κάτω από την αρχή, ουσιαστικά δεν έχει τελειώσει ούτε το «Μέρος Α’», που λέγανε παλιά για τις ταινίες του σινεμά. Δεν έχει εξαλειφθεί διόλου ο κίνδυνος να κολλήσει κάποιος και να βρεθεί αντιμέτωπος με τον θάνατο, ειδικά αν είναι πιο μεγάλος σε ηλικία και ευπαθής, ούτε φυσικά έχουμε φανταστεί καν τη συνέχεια.
Το οικονομικό θρίλερ θα είναι εξίσου βάρβαρο, αν όχι χειρότερο για τους πιο αδύναμους, για τις νεότερες ηλικίες.

Οι προβλέψεις, όχι της κυβέρνησης που ορθώς τηρεί σιγήν ιχθύος, αλλά διάφορων επενδυτικών οίκων, για μείωση του εγχώριου προϊόντος κατά 5%-10% μάλλον είναι απλώς παρηγορητικές. Στην πραγματικότητα η κατάσταση θα αποδειχθεί εντελώς διαφορετική και πρωτόγνωρη πλην εποχών πολέμου.

Ο,τι χάσαμε από παραγόμενο προϊόν σιγά-σιγά σε μια πενταετία σε όλη την κρίση των τριών μνημονίων θα το χάσουμε μέσα σε 10-12 μήνες. Δυστυχώς είναι απλά μαθηματικά, αφού η Ελλάδα αμέσως ή εμμέσως επηρεάζεται κατά 18 μονάδες του ΑΕΠ από τον τουρισμό (στοιχεία 2019). Πιστεύει κανείς ότι φέτος το καλοκαίρι θα έχουμε τουρίστες με τεστ στα αεροδρόμια; Και τι τουρίστες άραγε, Γερμανούς, Αγγλους, Γάλλους, Ιταλούς, Κινέζους και Αμερικανούς; Γιατί αυτοί είναι κατά 90% οι πελάτες μας που φτάνουν τα 30 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Πόσοι από αυτούς και πώς θα έρθουν; Ιστορίες για παιδιά μού μοιάζουν.

Θεωρεί κανείς ότι θα «ανοίξει η κατανάλωση», μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ κ.λπ., πάνω από 40%-50% μέσα στο καλοκαίρι και με πόσους πελάτες, εργαζόμενους ή αγοραστική αξία;
Πάντοτε βέβαια υπάρχει και το θαύμα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι να βρεθεί σε λίγο καιρό το φάρμακο και μετά το εμβόλιο, οπότε όλα αυτά θα επισπευστούν, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν το έχουμε ακούσει ή διαβάσει πουθενά εγκύρως αυτό.

Αρα χρειάζεται πολλή υπομονή και κυρίως αλληλεγγύη από τους πιο πλούσιους στους πιο αδύναμους. Σε όλα τα επίπεδα – όχι μόνο των κρατών ή των ενώσεων κρατών-μελών, αλλά και σε απλό καθημερινό προσωπικό επίπεδο. Υπάρχει ανάγκη, επίσης, πολύ προσεκτικού σχεδιασμού από τις κυβερνήσεις, τους ηγέτες, με μεθοδικότητα, γνώση και φυσικά βάρος.

Ο Μητσοτάκης για την Ελλάδα είναι από αυτούς, κάτι που διαπιστώνεται από το αποτέλεσμα στη διαχείριση της κρίσης έως σήμερα, είτε τον συμπαθεί κάποιος είτε όχι.
Η μεγάλη πολιτική εικόνα, όμως, δεν ευνοεί τον Τραμπ, τον Μπόρις, τον διστακτικό Μακρόν και φυσικά την άτεγκτη Μέρκελ. Κάποιοι εξ αυτών είναι… λίγοι για τις περιστάσεις και κάποιοι θυμούνται το πρόσφατο παρελθόν της χώρας τους, όπως οι Γερμανοί. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης να δηλώνει απελπισμένος επειδή «σφάζονται» οι Πολιτείες μεταξύ τους για λίγους αναπνευστήρες από την Κίνα; Αντιλαμβάνεστε… πώς το βλέπουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταξύ τους.

Καλό θα είναι, λοιπόν, για όλους να είμαστε ψύχραιμοι, μονoιασμένοι, αλλά και προετοιμασμένοι για μια μεγάλη περιπέτεια που ξεκίνησε μόλις τρεις εβδομάδες πριν.