Πολλές φορές, όμως, τα λεγόμενά της, ο τρόπος αντιπολίτευσης και η ποιότητα «γράφουν στον σκληρό δίσκο» της κοινής γνώμης με αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό γι’ αυτήν. Ετσι έγινε με την υπόθεση Κουφοντίνα, στην οποία βεβαίως -για να είμαστε ειλικρινείς- ο ίδιος ο Τσίπρας σύρθηκε στην «εμβληματοποίηση» μιας υπόθεσης που από όπου και αν την πιάσεις… στάζει αίμα. Δεν μοιάζει να συμφωνούσε και πολύ ο ίδιος, αλλά και από τις δημοσκοπήσεις φάνηκε ότι δεν ενθουσιάστηκαν ούτε καν οι υποστηρικτές του, εκτός από έναν σκληρό πυρήνα του κόμματος.
Αντιθέτως, η «φασαρία» της αντιπολίτευσης για έναν αστυνομικό που αναιτίως ξυλοκόπησε έναν πολίτη στη Νέα Σμύρνη «έγραψε» για την αντιπολίτευση θετικά, ακόμα κι αν μια κυβέρνηση δεν ευθύνεται για τη συμπεριφορά ενός αστυνομικού. Αλλωστε με κάποιον τρόπο το είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του την Πέμπτη ότι επρόκειτο για λάθος στη Νέα Σμύρνη και άφησε να εννοηθεί ότι επελήφθη ο ίδιος της λογικής «δεν θα κυνηγάμε τους νέους στις πλατείες για ένα ποτό», κάτι που φυσικά έχει πει και ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης στο παρελθόν.
Για να φτάσουμε, λοιπόν, στον ξεσηκωμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην τροπολογία που κατατέθηκε προ ημερών για το ακαταδίωκτο των λοιμωξιολόγων. Για όσους δεν παρακολούθησαν το θέμα, η κυβέρνηση κατέθεσε μια τροπολογία με την οποία προβλέπεται ότι τα μέλη των επιτροπών των λοιμωξιολόγων και των εμβολιασμών δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας των ως άνω επιτροπών – δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμηση ή εξύβριση».
Αλήθεια, πώς γίνεται κανείς να διαφωνεί με αυτή τη διάταξη με την οποία μπορεί να διωχθεί ποινικά κάποιος επιστήμονας επειδή στις καθημερινές συνεδριάσεις της επιτροπής (εκατοντάδες πλέον από τον Φεβρουάριο του 2020) που εισηγείται στην κυβέρνηση μέτρα και δράσεις για την πανδημία λέει την ιατρική του γνώμη και άποψη; Θα πρέπει να συρθεί στα δικαστήρια γιατί εισηγήθηκε με άλλους 26 επιστήμονες-ιατρούς να ανοίξει ή να κλείσει ένας νομός ή μια περιφέρεια, ή για τα μαγαζιά, τα σχολεία, τα κομμωτήρια κ.λπ.; Θα πρέπει να γίνουν οι άνθρωποι αυτοί «βορά» στον καθένα με αγωγές και μηνύσεις, με δικαστήρια και πολύχρονες ταλαιπωρίες επειδή τάχθηκαν υπέρ ή κατά του ανοίγματος των σχολείων ή των καφενείων;
Τι έκαναν άραγε αυτοί οι άνθρωποι και πρέπει να μπουν στη διαδικασία του ελέγχου, μήπως έκλεψαν ή εξυπηρέτησαν συμφέροντα; Γιατί πρέπει να λογοδοτήσουν για μια κυβερνητική απόφαση όταν η άποψή τους είναι συμβουλευτική και όχι δεσμευτική; Γιατί πρέπει να σύρονται στα δικαστήρια με μηνύσεις και αγωγές εκατοντάδων «πληγωμένων» ανθρώπων από την καταστροφή που επέφερε στις περιουσίες και τη ζωή τους η πανδημία;
Αλήθεια, δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων να προστατεύσουν τους γιατρούς που λένε την επιστημονική τους γνώμη για το τι πρέπει να γίνει καλύτερα; Πώς θα ξαναπάνε αυτοί οι άνθρωποι του χρόνου στην ίδια επιτροπή αν χρειαστεί; Πόσος λαϊκισμός και αμετροέπεια «χωράνε» ακόμα στην Ελλάδα μετά από την εποχή με τα «σκισμένα μνημόνια» και σε τι ακριβώς εξυπηρετούν;