Ακόμη και αν, δεν είναι κάποιος γονιός ενός παιδιού, που χάθηκε στα Τέμπη, έχει το θλιβερό «προνόμιο» να βλέπει, εδώ και δύο έτη, την τραγωδία να περνά ξανά και ξανά, σαδιστικά, μπροστά από τα μάτια του, ανήμπορος να βρει απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα. Ένας απλός πολίτης, όσο κι αν θέλει να αντιμετωπίσει ψύχραιμα και με τη δέουσα αντικειμενικότητα την τραγική υπόθεση, είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσει τις μικρές αλήθειες ανάμεσα στο αλαλούμ που εξελίσσεται σε καθημερινή βάση. Δυστυχώς.

Ακόμη και αν ένας απλός πολίτης βάλει τον εαυτό του στη θέση των γονιών, των συγγενών και των αγαπημένων των θυμάτων για κάποια λεπτά την ημέρα, θέλοντας να ανακαλύψει ένα ακόμη κομμάτι από το παζλ των ευθυνών και των υπευθύνων της τραγωδίας, το μόνο που θα πετύχει είναι ή να βυθιστεί στην απόγνωση ή να προσπαθήσει να αποδράσει από αυτό το σκηνικό των απανωτών ύβρεων- για να σηκωθεί ξανά την επόμενη μέρα και να αρχίσει πάλι από την αρχή. Και όμως κάποιοι άνθρωποι – δεν μπορεί υπάρχουν- προσπαθούν να κάνουν με φιλότιμο και επαγγελματισμό τη δουλειά τους, να φτάσουν στις απαντήσεις που περιμένει όλη η ελληνική κοινωνία.

Όλοι όσοι κατέβηκαν στους δρόμους και συμμετείχαν στα ανά την Ελλάδα συλλαλητήρια, χωρίς κομματικές σημαίες, δεν περιμένουν κάποιον «υπεράνθρωπο» να κάνει τη δουλειά όλων των άλλων, αλλά πολλούς και διάσπαρτους υπεύθυνους, σκυμμένους πάνω από την τραγωδία να ψάχνουν στοιχεία για να λάμψει η αλήθεια και να αποτραπεί μια νέα τραγωδία. Όλοι αυτοί και ακόμη περισσότεροι, το μόνο που συναντούν σήμερα είναι ένα σημείο 0 και χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα.

Οι «παλινωδίες» είναι μια λέξη που δεν λέει πλέον τίποτα. Δυστυχώς. Υπό την έννοια ότι δεν αρκούν οι διαπιστώσεις. Δεν αρκούν επίσης και σίγουρα δεν συμβάλλουν στην αποκάλυψη της αλήθειας τα «αναθέματα», οι «καταδίκες» από άσχετους ή δημαγωγούς. Χρειάζεται ένα «αναλαμβάνω την ευθύνη» και «φέρνω αποτέλεσμα», αθόρυβα αλλά με ουσιαστικό τρόπο, σε όποιο πεδίο καλούμαι να δράσω, στην έρευνα, στο χώρο της δικαιοσύνης, οπουδήποτε. Οι σκηνές με το πόρισμα και τους πρωταγωνιστές του βλέπουμε να εξελίσσονται μπροστά από τα μάτια μας, δείχνουν ξανά και ξανά το σημείο 0.

Με την παραίτηση του κ. Παπαδημητρίου τελειώνουν οριστικά οι εικόνες του θλιβερού αλαλούμ και μπαίνει στη σωστή πορεία η έρευνα, που θα περάσει στη συνέχεια στα χέρια της δικαιοσύνης; Αυτό που αισθάνεται ο κάθε πολίτης που έχει παρακολουθήσει έστω για κάποια λεπτά της ημέρας τις τελευταίες εξελίξεις είναι να εισπράττει ένα διαρκές αλαλούμ ανευθυνο-υπεύθυνων τύπων, μετά από δύο χρόνια. Και δεν μπορεί, υπάρχουν υπεύθυνοι γι αυτήν και για άλλες ακόμη τραγωδίες. Και το ερώτημα είναι, υπάρχουν και αποφασισμένοι να δουν τις ευθύνες κατάματα και να κάνουν ό,τι πρέπει, χωρίς άλλες «παλινωδίες»;

Τι είναι ο περιβόητος ΕΟΔΑΣΑΑΜ, με ή χωρίς τον κ. Παπαδημητρίου; Ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) είναι ο αρμόδιος φορέας για την διερεύνηση αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων στην Ελλάδα. Είναι αυτοτελής δημόσια υπηρεσία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, εποπτευόμενη από τον ίδιο τον υπουργό. Δημιουργήθηκε με τον νόμο 5014 του Ιανουαρίου του 2023, με τη συγχώνευση της Επιτροπής Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων (ΕΔΑΑΠ) και της Επιτροπής Διερεύνησης Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Συμβάντων (ΕΔΣΑΣ).

Τέθηκε σε λειτουργία τον Φεβρουάριο του 2024 και η πρώτη του υπόθεση ήταν το Σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, για την οποία εξέδωσε επίσημο πόρισμα που δημοσιοποίησε στις 27 Φεβρουαρίου. Είναι Ανεξάρτητη Αρχή; Όχι. Απλά και καθαρά. Και πάμε παρακάτω. Τι έβγαλε λοιπόν το πόρισμα. Πολλά και διάφορα. Έβαλε κι έβγαλε. Σωστά ή λάθος. Τη μία μέρα έβαλε την πυρόσφαιρα, την άλλη την έβγαλε, την επομένη την ξανάβαλε. Μπήκε στη μέση η Γάνδη, η Πίζα, ο ειδικός και ο μη, το e-mail που παρέπεσε αλλά μετά εμφανίστηκε, μια χωματερή από λάθη κι ας υπάρχουν 57 θύματα στα Τέμπη. Ας ελπίσουμε ότι θα δουλέψει κάποια στιγμή ένα υπεύθυνο ρολόι και θα αποδώσει στην ώρα του δικαιοσύνη. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις οι περισσότεροι πολίτες δηλώνουν ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους και ταυτόχρονα πολλοί εξ αυτών γυρνούν την πλάτη τους στα κόμματα εξουσίας. Ας μην «εκπλήσσονται» κάθε φορά, ας προσπαθήσουν (τα κόμματα) να φανούν υπεύθυνα και ειλικρινή.